Το φαινόμενο του αμέτοχου παρατηρητή, γνωστό και ως το Σύνδρομο Τζενοβέζε, σχετίζεται με το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μαρτύρων σε μια εγκληματική πράξη, τόσο μικρότερες οι πιθανότητες να βοηθήσουν το άτομο που βρίσκεται σε κίνδυνο
Σε μια τέτοια κατάσταση ανάγκης, ο εκάστοτε παρατηρητής είναι πιο πιθανό να αναλάβει δράση εάν υπάρχουν λίγοι ή και καθόλου μάρτυρες.
Είναι φυσικό και επόμενο για έναν άνθρωπο να παγώνει στη θέα κάποιου που βρίσκεται σε ανάγκη ή δέχεται επίθεση. Η συγκεκριμένη αντίδραση είναι συνήθως μια απάντηση στον φόβο ‒π.χ., ότι είναι πολύ αδύναμος για να βοηθήσει ή ότι μπορεί να παρεξήγησε το γεγονός κ.ο.κ.
Η υπόθεση της Κίτι Τζενοβέζε
Το πιο γνωστό παράδειγμα του φαινομένου του αμέτοχου παρατηρητή είναι ο βάναυσος φόνος μιας νέας γυναίκας που ονομαζόταν Κάθριν «Κίτι» Τζενοβέζε. Στις 13 Μαρτίου 1964 η 28χρονη Τζενοβέζε επέστρεφε στο σπίτι από τη δουλειά της. Καθώς πλησίασε στην είσοδο του διαμερίσματός της, δέχτηκε επίθεση και μαχαιρώθηκε από έναν άντρα ο οποίος αργότερα αναγνωρίστηκε ως Ουίνστον Μόσελεϊ.
Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της Τζενοβέζε για βοήθεια, κανένας από τους δώδεκα ανθρώπους της κοντινής πολυκατοικίας που άκουσαν τις κραυγές της δεν κάλεσε την αστυνομία. Η επίθεση ξεκίνησε στις 3.20 π.μ., αλλά μόλις στις 3.50 π.μ. κάποιος έδειξε την ευαισθησία να επικοινωνήσει με την αστυνομία.
Η αλήθεια είναι πως μπορεί να υπήρξαν πολλές ανακρίβειες στην υπόθεση της Τζενοβέζε, ωστόσο, έχουν αναφερθεί πολλές παρόμοιες περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια. Το φαινόμενο του αμέτοχου παρατηρητή μπορεί να μην αποτελεί έγκλημα, έχει όμως σαφέστατα αντίκτυπο στην κοινωνική συνοχή. Γιατί όμως συμβαίνει; Γιατί ο άνθρωπος τείνει να μη βοηθά όταν υπάρχουν και άλλοι παρευρισκόμενοι;
Διαβάστε περισσότερα για το φαινόμενο του αμέτοχου παρατηρητή και την ανάλυση αυτού στο health4u.gr
