Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι, πόσο καιρό μπορεί ο άνθρωπος ,ο οποίος είχε συνηθίσει να συναναστρέφεται με τους άλλους γύρω του, να απομονωθεί και να βάλει φρένο στην κανονικότητά του.
Πολλοί ειδικοί γιατροί και ψυχολόγοι έχουν αναπτύξει τη δική τους άποψη πάνω στο ερώτημα αυτό, γιατί είναι κάτι που απασχολεί τον κόσμο την περίοδο κρίσης που βιώνουμε λόγω του κοροναϊού.
Ο Γερμανός ψυχίατρος Μάνφρεντ Σπίτσερ δίνει μια άλλη διάσταση στο ερώτημα αυτό κάνοντας έναν διαχωρισμό. Σε συνέντευξή του στο γερμανικό ραδιόφωνο, υποστηρίζει ότι «η κοινωνική απόσταση ή και απομόνωση στην ακραία της μορφή δεν ισοδυναμεί με μοναξιά.Η μια είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα και η άλλη υποκειμενικό συναίσθημα.Το ένα δεν συνδέεται απαραίτητα με το άλλο.Δηλαδή,δεν αισθάνεται μοναξιά όποιος είναι σε απομόνωση,γιατί πολλοί δεν βρίσκονται σε απομόνωση,αλλά αισθάνονται παρ’όλα αυτά μόνοι». Ωστόσο,επισημαίνει ο επιστήμονας ότι «η κοινωνική απομόνωση μπορεί να οδηγήσει στην μοναξιά» Και εδώ ακριβώς ελοχεύει ο κίνδυνος.
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση;
Ο κύριος Σπίτσερ παραδέχεται ότι «υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα,όπως αυτό της μοναξιάς,που δεν θα μπορέσουν να αντέξουν ορισμένοι και με τα μέτρα αυτά θα υποφέρουν». Προσθέτει ακόμα ότι, «ευτυχώς δεν θα είναι έτσι για όλους.Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω από την εμπειρία μου ότι πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ,ότι Θεέ μου,δεν μπορώ να κάνω το ένα και το άλλο ,αλλά να σκεφτούμε διαφορετικά,ότι πολλές φορές στρεσαριστήκαμε και βρεθήκαμε κάτω από πίεση.Τώρα,όμως,μπορούμε να αλλάξουμε σκέψεις και να αποδεχτούμε ότι ο κόσμος γυρίζει πιο αργά,ότι τώρα είμαστε κύριοι του εαυτού μας και να επιλέγουμε αυτό που θα κάνουμε και να το κάνουμε».
Τι θέλω, τι μπορώ
Ο Γερμανός ψυχίατρος συνιστά ότι εφόσον οι τεχνολογικές εξελίξεις μας δίνουν τη δυνατότητα επικοινωνίας θα πρέπει να τις χρησιμοποιούμε. Αν, όμως, ζητά δωρεάν Netflix,τότε προφανώς θέλει να σκοτώνει το χρόνο του με κάτι άλλο και δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
«Δεν θα πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας κάνοντας πλάκα με τρόπο που να μας ναρκώνει,αλλά να χρησιμοποιήσουμε τον ελεύθερο χρόνο,στον οποίο αναγκαζόμαστε να ζούμε,κάνοντας ενδοσκόπηση και αναρωτούμενοι ,τι θέλω και τι μπορώ.Και όποιος τα καταφέρνει και αποκομίσει οφέλη και δεν γκρινιάζει για τα όσα δεν μπορεί πια να κάνει,αλλά χαίρεται για όσα μπορεί να κάνει,αυτός βγαίνει κερδισμένος».
Συνεχίζει λέγοντας ότι «είναι ευκαιρία να δούμε το χρόνο με μια άλλη οπτική γωνία.Όχι σαν κάτι που φεύγει και το κυνηγάμε να το πιάσουμε,αλλά σαν κάτι που αφήνει το περιθώριο για άλλες σκέψεις και άλλη δημιουργικότητα»
Πηγή: DW
