Έχει επισκεφθεί την Ελλάδα μόνο μία φορά στη ζωή της. Κι όμως, μιλάει άπταιστα ελληνικά, σε σημείο που να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Τα βίντεο που ανεβάζει στο κανάλι της στο YouTube κάνει τους χρήστες να αναρωτιούνται αν έχει γεννηθεί στη χώρα μας ή μένει μόνιμα εδώ.
Του Δημήτρη Μπούρα
Η Yawen Wu ή «Γλυκιά Ελπίδα», όπως μας συστήνεται, ζει στην Κίνα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα μας. Όμως το μυαλό της βρίσκεται στην Ελλάδα, που της έχει κλέψει την καρδιά. «Χρόνια πολλά, ζήτω η Ελλάδα!» ήταν η πρώτη της αντίδραση όταν το news2u.gr έψαξε και τη βρήκε ανήμερα της εθνικής μας επετείου.
Γεννημένη στη νότια επαρχία Τσιανγκσί, σπούδασε στο Τμήμα Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σαγκάης και τώρα εργάζεται στο Πεκίνο ως δημοσιογράφος στην υπηρεσία ελληνικής γλώσσας του Διεθνούς Κινεζικού Ραδιοφώνου (CRI).
«Από μικρή ήθελα να μάθω ξένες γλώσσες, αλλά δεν ήξερα ποια να διαλέξω. Θαύμαζα την Ελλάδα, αλλά τα μόνα που γνώριζα για τη χώρα σας ήταν κάποια πολύ βασικά πράγματα, όπως η μυθολογία, η ιστορία και τα όμορφα μέρη της. Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο, αποφάσισα να επιλέξω ως αντικείμενο μελέτης μια γλώσσα εντελώς άγνωστη σε εμένα. Έτσι προέκυψαν τα ελληνικά. Όταν άρχισα να τα μελετάω, τότε σιγουρεύτηκα ότι είχα κάνει την καλύτερη επιλογή. Λατρεύω την Ελλάδα, τη θεωρώ πολύ ρομαντική χώρα. Μου φέρνει πάντα στο μυαλό το γαλάζιο, το χρώμα του ουρανού» λέει η 26χρονη.
Έπειτα από οκτώ χρόνια καθημερινής τριβής -τέσσερα έτη σπουδών και άλλα τόσα στη δουλειά- τα ελληνικά της είναι άψογα. Πόσο δύσκολα της φαίνονταν στην αρχή, όμως; «Ήταν για μένα ό,τι είναι για τους Έλληνες τα κινέζικα» απαντάει με αρκετή δόση χιούμορ.
Την περίοδο 2015-2016 βρέθηκε στην Κέρκυρα, μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών. Σε αυτόν τον έναν χρόνο παραμονής της στη χώρα μας επισκέφθηκε την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Σαντορίνη, τη Σύρο και άλλα μέρη. Περισσότερο από οποιοδήποτε, ωστόσο, αγάπησε την Κρήτη, όπως λέει. «Ήταν τέλεια, πέρασα πάρα πολύ ωραία. Εντυπωσιάστηκα από όσα είδα και έζησα. Συγκινούμαι όταν αναπολώ εκείνες τις ημέρες. Η Ελλάδα είναι μια χώρα πολύ γοητευτική. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι οι κάπως πιο χαλαροί ρυθμοί που επικρατούν. Και φυσικά ο υπέροχος καιρός. Τον έναν χρόνο που ήμουν εκεί ξεκουράστηκα πολύ, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Οι Έλληνες είναι πολύ ευγενικοί και φιλόξενοι, πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν» θυμάται.
Υπήρχαν, βέβαια, και κάποια πράγματα που στα μάτια της έμοιαζαν τελείως… ελληνικά, όπως οι συγκοινωνίες ή το φαγητό. «Δεν μου φάνηκαν και τόσο βολικά τα μέσα μεταφοράς, ήταν αισθητά πιο αργά σε σύγκριση με αυτά της Κίνας. Σκεφτείτε ότι το πατρικό μου σπίτι απέχει πάνω από 1.600 χλμ. από το Πεκίνο, αλλά το τρένο χρειάζεται μόλις έξι ώρες για να καλύψει αυτή την απόσταση. Επίσης, ομολογώ ότι δεν ξετρελάθηκα με την ελληνική κουζίνα, μιας και τρώτε πολύ κρέας, ενώ εμένα μου αρέσουν περισσότερο τα λαχανικά» παραδέχεται.
Κατακτώντας το ελληνικό κοινό
Όσο σπούδαζε στο «νησί των Φαιάκων», η Ελπίδα έκανε πολλούς φίλους, με τους οποίους διατηρεί επαφές μέχρι σήμερα. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, έχει αποκτήσει και αρκετούς φαν στη χώρα μας μέσα από τα βίντεό της στο YouTube, που έχουν γίνει viral. «Λαμβάνω πολλά μηνύματα και σχόλια από την Ελλάδα. Στην πλειονότητά τους είναι θετικά και με ενθαρρύνουν να συνεχίσω αυτό που κάνω. Οι περισσότεροι, βέβαια, εντυπωσιάζονται με τα ελληνικά μου και απορούν πώς έμαθα να τα μιλάω τόσο καλά» επισημαίνει.
Με τη μελωδική της φωνή, δεν διστάζει να ερμηνεύσει τα αγαπημένα της ελληνικά τραγούδια. Ένα από αυτά που ξεχωρίζει είναι η «Μάντισσα» της Μαρίνας Σάττι, ενώ τον τελευταίο καιρό τής έχει «κολλήσει» το σάουντρακ της ταινίας «Τζαμάικα», «Για όλα ικανοί» του Χρήστου Μάστορα.
Μέχρι και ραπ κομμάτι έγραψε στα ελληνικά, μεταφράζοντας τους στίχους από ένα κινέζικο ποίημα στο πλαίσιο του παραδοσιακού Φεστιβάλ Φαναριών, που γιορτάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο.
Πρόσφατα, μάλιστα, συμμετείχε στην ερμηνεία του τραγουδιού «Ας κρατήσουν οι χοροί» του σπουδαίου Διονύση Σαββόπουλου από καθηγήτριες και φοιτήτριες των Πανεπιστημίων της Σαγκάης και της Γκουανγκντόνγκ, για τον εορτασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Στόχος της, όπως λέει, είναι μέσα από αυτά τα βίντεο να συστήσει την πατρίδα της στη δική μας και να μας παρουσιάζει τον κινέζικο τρόπο ζωής μέσα από την καθημερινότητά της, βάζοντας το δικό της λιθαράκι στη σύσφιγξη των σινοελληνικών σχέσεων. Εξάλλου, επιμένει ότι οι δύο χώρες μπορεί να φαίνονται εντελώς διαφορετικές, αλλά έχουν αρκετά κοινά σημεία, όπως η σπουδαία και μακραίωνη ιστορία τους, η φιλοξενία και το αγκάλιασμα στις διαφορετικές κουλτούρες.
Η πανδημία στην Κίνα και το όνειρο της επιστροφής
Η νεαρή δημοσιογράφος φιλοδοξούσε πέρυσι να επισκεφθεί την Ελλάδα δεύτερη φορά, όμως το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού τής χάλασε τα σχέδια. Ένα χρόνο μετά, η ζωή στην Κίνα, από όπου ξεκίνησε αυτή η παγκόσμια υγειονομική κρίση, δεν θυμίζει (σχεδόν) σε τίποτα τον εφιάλτη του περασμένου έτους. «Η κατάσταση τώρα είναι πολύ καλύτερη» υπογραμμίζει. Και εξηγεί: «Η ζωή έχει επιστρέψει κατά ένα μεγάλο μέρος στην κανονικότητα, οι εργαζόμενοι πηγαίνουν στα γραφεία, τα εργοστάσια έχουν ανακτήσει την παραγωγική τους ικανότητα, το εμπόριο λειτουργεί κανονικά, οι άνθρωποι βγαίνουν για φαγητό κ.λπ. Ωστόσο, η χρήση μάσκας εξακολουθεί να είναι υποχρεωτική σε δημόσιους χώρους».
Το όνειρο της επιστροφής, πάντως, στον τόπο που αγαπάει τόσο πολύ δεν σβήνει. «Ανυπομονώ, με την πρώτη ευκαιρία, να έρθω ξανά στην Ελλάδα» καταλήγει η Ελπίδα, την οποία ονόμασε έτσι μια καθηγήτριά της στο πανεπιστήμιο. Όσο για το προσωνύμιο «Γλυκιά», που τη συνοδεύει, λέει χαριτολογώντας: «Έχετε δει ποτέ καμιά… πικρή ελπίδα; Ο κόσμος χρειάζεται την ελπίδα, ειδικά αυτή την περίοδο».
