Σε μια άνευ προηγουμένου περιδίνηση βρίσκεται εδώ και καιρό η Εκκλησία της Κύπρου. Αφορμή στάθηκε η αναγνώριση αρχικά από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Χρυσόστομο και εν συνεχεία από την Ιερά Σύνοδο του Αυτοκεφάλου της Ουκρανικής Εκκλησίας. Η Σύνοδος με 10 ψήφους υπέρ και 7 κατά προχώρησε στην απόφασή της. Ωστόσο ο κουρνιαχτός που σήκωσε η ευθεία αμφισβήτηση της απόφασης δεν έχει καθίσει.
Γράφει ο Κώστας Παππάς
Με προεξάρχοντες σημαντικούς Ιεράρχες της Κύπρου, όπως ο Μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος, ο οποίος δήλωσε μάλιστα ότι η απόφαση δεν τον δεσμεύει όταν τίθενται θέματα πίστης, γίνεται φανερό ότι μόνο κατευνασμό δεν επέφερε η πρόσφατη απόφαση. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου το προηγούμενο χρονικό διάστημα διατηρούσε μια στάση ουδετερότητας στο θέμα που ταλανίζει εδώ και μήνες την Εκκλησία οικουμενικά. Όλοι γνωρίζουν ότι η στοίχιση πίσω από την αρχική απόφαση του Οικουμενικού πατριαρχείου για την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας σημαίνει αυτόματα και σπάσιμο των δεσμών με το Πατριαρχείο της Μόσχας.
Ήδη και άλλες Εκκλησίες όπως το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, η Εκκλησία της Ελλάδος και τώρα η Εκκλησία της Κύπρου συντάχθηκαν με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η απάντηση της Μόσχας ήταν η διακοπή της μνημόνευσης των προκαθημένων των αντίστοιχων Εκκλησιών , πράξη ιδιαίτερα σημαντική για τα εκκλησιαστικά πράγματα, που κάνει πλέον ξεκάθαρη τη ρήξη των Εκκλησιών που συντάχθηκαν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με την αντίστοιχη Εκκλησία της Ρωσίας.
Στην περίπτωση της Εκκλησίας της Κύπρου όμως η απόφαση αυτή άνοιξε τον ασκό του Αιόλου που φουσκώνει ήδη εδώ και καιρό από την αντιπολιτευτική διάθεση κάποιων Μητροπολιτών εναντίον του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Η διάθεση αυτή εκφράστηκε πιο έντονα μετά τη γνωστοποίηση της ασθένειας του κ. Χρυσοστόμου. Είναι λοιπόν προφανές ότι οι διαφωνούντες έχουν και άλλες σκέψεις πέραν του ζητήματος του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου.
Στην κόψη του ξυραφιού η σχέση με τους Μητροπολίτες
Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι: «Η Κυπριακή Εκκλησία βγήκε ενισχυμένη από την προχθεσινή συνεδρίαση της Συνόδου». Στη συνέχεια της συνέντευξής του όμως έδειξε ότι οι σχέσεις του με τους διαφωνούντες Μητροπολίτες βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Δήλωσε λοιπόν ότι: «Δεν τους πέφτει λόγος. Το πολύ πολύ θα πουν, δεν λειτουργούμε μαζί σου (σ.σ τον ίδιο). Λειτουργούμε όλοι μαζί μερικές φορές τον χρόνο όταν έχουμε πανηγυρικές εκδηλώσεις. Αν τους προκαλέσω σε συλλείτουργο δεν μπορούν να μην έρθουν. Όταν θα τους προσκαλέσω μπορούν να μην παρευρεθούν μόνο αν ασθενούν», εξήγησε.
Έκρουσε μάλιστα τον κώδωνα του κινδύνου για τους διαφωνούντες λέγοντας: «Εάν επιλέξουν να μην παρευρεθούν υπάρχουν τιμωρίες. Από επίπληξη μέχρι και καθαίρεση. Δεν είναι παίξε γέλασε. Δεν μπορεί ο καθένας να κάμνει ό,τι θέλει μες την Εκκλησία», τόνισε.
Όλα αυτά δείχνουν ότι το «επεισόδιο» γύρω από την απόφαση της Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου θα έχει και συνέχειες , ίσως και απρόβλεπτες.
Ωστόσο στους εκκλησιαστικούς κύκλους λέγεται πως θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα και άλλες εκκλησίες όπως της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας. Το θέμα λοιπόν της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας έχει ήδη πάρει διαστάσεις και μοιάζει να χωρίζει σε «στρατόπεδα» τις Ορθόδοξες Εκκλησίες σε όλο τον κόσμο.
Τα πολιτικά παιχνίδια
Όσοι βέβαια πιστεύουν ότι το θέμα αυτό είναι καθαρά και μόνο εκκλησιαστικό «πλανώνται πλάνην οικτράν», καθώς πίσω από τις εξελίξεις αυτές καιροφυλακτεί το μόνιμο δίπολο ΗΠΑ-Ρωσίας. Η Ουκρανία ήταν πάντοτε για τις χώρες αυτές μια περιοχή ιδιαίτερου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, καθώς η υπερίσχυση του ενός έναντι του άλλου είναι καθοριστική για τα αντίστοιχα και αντιτιθέμενα συμφέροντα.
Στο πλαίσιο αυτό οι διαμορφωτές του πολιτικού παιχνιδιού εντάσσουν σαν ένα βασικό παράγοντα επικράτησής τους στην Ουκρανία και την πνευματική καθοδήγηση των Ουκρανών. Θα είναι λοιπόν αυτή η καθοδήγηση φιλική στα Ρωσικά ή στα Αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή; Άλλωστε οι αλεπούδες της Ρωσικής και Αμερικανικής διπλωματίας δεν θέλουν ιδιαίτερα σεμινάρια για να κατανοήσουν, ότι δεν μπορείς να επιβάλεις τα συμφέροντά σου σε οποιαδήποτε περιοχή, αν πρώτα δεν έχεις φιλικά προσκείμενους στην πολιτική σου τους ταγούς που εκφράζουν την πνευματική ηγεσία σε έναν τόπο.
Προσπάθεια της Μόσχας να διεισδύσει στην Ευρώπη
Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου το είπε ξεκάθαρα στην συνέντευξη που έδωσε πριν από λίγες μέρες ότι γίνεται μια προσπάθεια της Μόσχας, να διεισδύσει στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. «Ήθελε να εξαπλωθεί παντού. Το ίδιο έκαναν κι άλλες εκκλησίες. Υπάρχει μια αταξία παντού», είπε χαρακτηριστικά ο Προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας.
Οι πολιτικές επιλογές λοιπόν των ισχυρών του πλανήτη κλυδωνίζουν το σκάφος της Εκκλησίας, όχι μόνο της Κύπρου, αλλά και ευρύτερα με αφορμή το Ουκρανικό.
Η εκκλησιαστική ιστορία άλλωστε από τα Βυζαντινά χρόνια, αλλά και μετά από αυτά, είναι γεμάτη από τέτοιες προσπάθειες επιβολής στα εκκλησιαστικά πράγματα των εκάστοτε ισχυρών σε κάθε εποχή. Πολλές μάλιστα από αυτές τις προσπαθείς ήταν και απολύτως επιτυχημένες για τους κατέχοντες την κοσμική εξουσία. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες που δεν κατέληξαν επιτυχώς για τους ισχυρούς της γης και ανέδειξαν σπουδαία εκκλησιαστικά αναστήματα. Κοινή μοίρα για όλους εκείνους που προέταξαν τον Χριστό έναντι των κοσμικών αρχόντων ήταν η θυσία και η αιώνια μνημόνευση στην ιστορία. Δύσκολος δρόμος αυτός σε κάθε εποχή...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Στο «κόκκινο» η Εκκλησία της Ελλάδος – Φήμες για έξι μητροπολίτες με κορονοϊό
- Έντονη διαμάχη δήμου και Εκκλησίας για το Ασκληπιείο- Τι απαντά ο δήμαρχος Βούλας (pics)
- Νίκη Πετρουλάκη: «Μας έστελναν μηνύματα από την εκκλησία ότι είμαστε αλλόθρησκες»
