Δεν είναι μόνο τα βιβλία του, που μέσα από παραβολές, συμβολισμούς και εικόνες από την καθημερινότητα της Νότιας Αμερικής στέλνουν μηνύματα πυρωμένα, είναι και το ότι όλη του η ζωή ήταν επανάσταση.
Κι όταν τον άκουγα να μιλά στον Ανταίο Χρυσοστομίδη και στη Μικέλα Χαρτουλάρη, στις «Κεραίες της εποχής μας» της ΕΡΤ, πριν από μια πενταετία, προχωρημένος εξηντάρης πια, ήταν σαν να άκουγα έναν ρομαντικά και μόνιμα επαναστατημένο έφηβο με μια σοφία που έμοιαζε ασπίδα σε ό,τι δεν του άρεσε και θεμελιώδες δομικό υλικό για τον κόσμο μέσα στον οποίο ήθελε να ζει.
Η «γνωριμία» με τον Σεπούλβεδα έχει πολιτισμική και πνευματική προστιθέμενη αξία
Αυτός ο ακατάβλητος, από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ασυμβίβαστοι, αγωνιστής νικήθηκε μόνο από τον κορονοϊό, αφού υπήρξε ένα από τα διασημότερα θύματα του Covid-19, πέρσι, μια μέρα σαν σήμερα.
Αλήθεια, τούτο εδώ είναι από τα κείμενα που δεν σε νοιάζει πόση, κατ' αρχάς, απήχηση θα έχει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό – εύχεσαι όμως να έχει, γιατί η «γνωριμία» με τον Σεπούλβεδα έχει πολιτισμική και πνευματική προστιθέμενη αξία. Οπότε γράφουμε με εργαλείο την προσδοκία.
Ο Σεπούλβεδα φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε κάθειρξη
Αυτός ο αθεράπευτος ρομαντικός οραματιστής μπήκε στην προσωπική φρουρά του Σαλβαδόρ Αλιέντε το 1973 και κυνηγήθηκε ανηλεώς από τη χούντα του Πινοσέτ. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 28 ετών. Ύστερα από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του, αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και εξορίστηκε από τη Χιλή.
Είχε διωχθεί από τη Σοβιετική Ένωση λόγω «κακής διαγωγής»
Το ιδιαίτερο, μιλώντας γι' αυτόν τον Χιλιανό έφηβο κομμουνιστή, ήταν ότι όταν έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ταξίδεψε εκεί, αλλά πέντε μήνες αργότερα εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση λόγω «κακής διαγωγής», επειδή είχε πιάσει φιλίες με αντιφρονούντες. Ήταν κι αυτός ένα «δέντρο που δεν βολευόταν με τόσο λίγο ουρανό», για να παραφράσουμε κάπως αυθαίρετα τον στίχο του Ρίτσου – ας μας συγχωρήσει ο ποιητής.
Κάποτε κατέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου οργάνωσε θεατρικό θίασο
Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία. Δεν δίστασε να ζήσει για έξι ολόκληρους μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ, στο πλαίσιο αποστολής της UNESCO, και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν, αργότερα, το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (1989).
Το 1979 κατατάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία «Σιμόν Μπολίβαρ»
Εκεί, συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας, στην οποία, μετά την επικράτηση της επανάστασης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Την επόμενη χρονιά (1980) εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη με έδρα την Ισπανία κι έγινε ακτιβιστής της Greenpeace. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και του απονεμήθηκαν σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία.
Τα πιο γνωστά βιβλία του
- «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (1989)
- «Όνομα ταυρομάχου» (1994)
- «Patagonia express» (1995)
- «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» (1996)
- «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (1996)
- «Hot Line, Γιακαρέ» (1997)
- «Η τρέλα του Πινοσέτ» (2002)
- «Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» (2004)
- «Η δύναμη των ονείρων» (2006).
Το έργο του έχει μεταφραστεί σε περίπου 50 χώρες και περιλαμβάνει από μυθιστορήματα και σενάρια έως παιδικές ιστορίες.
