Ο γιος του σκηνοθέτη Δημήτρη Κολλάτου, Άλκης, ο οποίος ήταν άτομο με αυτισμό, άφησε την τελευταία του πνοή άφησε το πρωί της Τετάρτης, από καρδιακή ανακοπή. Ο Άλκης «έφυγε» στο Τζάνειο Νοσοκομείο του Πειραία. Στο πλευρό του βρισκόταν ο αδελφός του, Αλέξανδρος.
Η ανάρτηση του σκηνοθέτη
Ο Δημήτρης Κολλάτος σε ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook έγραψε: «Σήμερα το πρωί έφυγε ο Άλκης από ανακοπή στο Τζάνειο νοσοκομείο, ο Αλέξανδρος ήταν δίπλα του. Εγώ σπίτι μου, τα πόδια μου με φοβερούς πόνους με κράτησαν σπίτι. Είναι άδικο να ζω εγώ και να φύγει ο Άλκης».
Παλαιότερη δήλωση του Δημήτρη Κολλάτου
Ο γνωστός ο σκηνοθέτης, και πατέρας του Άλκη, σε συνέντευξή του, το 2017 είχε πει: «Αυτό που συντάραξε περισσότερο τη ζωή μου είναι η αυτοκτονία της γυναίκας μου και ο γιος μου ο Άλκης, ο οποίος είναι 40 ετών τώρα και δεν ξέρω τι να τον κάνω όταν «φύγω», αυτό με απασχολεί. Ποτέ δεν είπα στην Αρλέτα ότι έχει την ευθύνη του παιδιού. Και ο άντρας και η γυναίκα έχουν την ίδια ευθύνη, όποιος αντέχει περισσότερο. Αυτοκτόνησε... Δεν άντεχε το παιδί, είχε φύγει από πριν και μετά είχε ενοχές. Της είχα πει να μην έχει ενοχές, εγώ είμαι πιο γαϊδούρι, αντέχω περισσότερο. Δεν κατηγόρησα ποτέ την Αρλέτα. Ακόμα πονάμε όλοι για την απώλεια της».
Η ζωή με τον Άλκη
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος, το 1988 είχε δημιουργήσει την, επί της ουσίας αυτοβιογραφική, ταινία που φέρει το τίτλο, «Η ζωή με τον Άλκη».
Η πλοκή της ταινίας
Στην ταινία αυτή, ο Άλκης, ένα 11χρονο αυτιστικό παιδί έχει φέρει σε απελπισία το οικογενειακό του περιβάλλον και κυρίως τη Γαλλίδα μητέρα του, η οποία θέλει να το κλείσει σε ίδρυμα. Στην απόφαση αυτή αντιτίθεται ο πατέρας του, ο οποίος δέχεται το πρόβλημα του γιου του και προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του. Στην ταινία είχαν παίξει ο ίδιος ο Δημήτρης Κολλάτος, η εκλειπούσα σύζυγός του Αρλέτ Μπομάν και ο γιος τους, Αλέξανδρος, ερμηνεύοντας τους εαυτούς τους.
Ο στόχος της
Πρόκειται για μια ταινία βασισμένη στις πραγματικές εμπειρίες του Δημήτρη Κολλάτου, και στόχος της ήταν, είναι και θα είναι η ευαισθητοποίηση απέναντι στο «πρόβλημα» των αυτιστικών παιδιών.