Σήμερα πάμε βόρεια και δεν σταματάμε ν' ανοίγουμε το διάφραγμα. Το κινητό είναι passe πια και η Καστοριά θέλει φωτογραφική μηχανή για ν' απαθανατίσεις τις ομορφιές της όπως τής αξίζει.

Χτισμένη δίπλα στη λίμνη Ορεστιάδα και με φόντο τον Γράμμο και το Βίτσι, μαγεύει τους επισκέπτες με το απαράμιλλο φυσικό τοπίο, τα μεγαλοπρεπή αρχοντικά, τα γραφικά σοκάκια και την πλούσια ιστορία της.

Η «αρχόντισσα» της Μακεδονίας, όπως συχνά την αποκαλούν, χαρακτηρίζεται ως μία από τις ομορφότερες πόλεις των Βαλκανίων και φιλοξενεί μία από τις περιοχές της Ελλάδας, που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο «Natura 2000». Φουλ στα αξιοθέατα, με Νο 1 ατραξιόν τη λίμνη της που έχει χαρακτηρισθεί ως Μνηµείο Φυσικού Κάλλους, αποτελεί αναμφισβήτητα έναν προορισμό, που ενδείκνυται για αποδράσεις χειμωνιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες.

O Μιχάλης Χατζηγιάννης στην φωταγώγηση του δέντρου έδωσε τον ρυθμό για να ξεκινήσει η λειτουργία μιας παραμυθένιας πολιτείας δίπλα στην πανέμορφη Λίμνη της Καστοριάς.

Μεγάλες φωτιές στήνονται σε διάφορα χωριά της Καστοριάς στις 23 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα, δε, με το έθιμο, προορίζονται να ζεστάνουν το νεογέννητο Χριστό. Όσο για τα κάλαντα, εδώ τα λένε μια μέρα νωρίτερα απ' την παραμονή: Ξημερώματα (ώρα 00.00 και μετά) της 23ης Δεκεμβρίου, παρέες από μικρούς και μεγάλους κατεβαίνουν στους δρόμους και τραγουδούν τα Κόλιαντα, τα Καστοριανά παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα κάλαντα με στίχους που απευθύνονται σε κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά και ζητούν κεράσματα από κάθε σπίτι.

Εδώ και όσον αφορά τις φωτιές, να σας πληροφορήσουμε ότι τα κεράσματα παλαιότερα ήταν νηστίσιμα, στις μέρες μας όμως προσφέρονται τσιγαρίδες και άφθονο κρασί.

Κάθε χρόνο, στις 6, 7 και 8 Ιανουαρίου, οι δρόμοι της Καστοριάς γεμίζουν από παρέες μεταμφιεσμένων νέων και μεγαλύτερων (ραγκουτσάρηδες) που γλεντούν και χορεύουν ανέμελα σαν σε γάμο και αποκριά.

Είναι το γνήσιο Καστοριανό καρναβάλι του χειμώνα, τα Ραγκουτσάρια, ένα διονυσιακό γλέντι που όμοιο του δύσκολα θα βρεις. Τα ραγκουτσάρια κατόρθωσαν να επιβιώσουν στο “δύσκολο” για τέτοια έθιμα Βυζάντιο, από την επίσης δύσκολη Οθωμανική περίοδο και να έρθουν ως τις μέρες μας με ζωντάνια και ορμή.

Η παράδοση της Μακεδονίας για τα ραγκούτσια αναφέρει ότι επί τουρκοκρατίας οι τουρκικές αρχές αδυνατούσαν να αστυνομεύσουν τις περιοχές από τις επιθέσεις ληστών και για το λόγο αυτό ανέθεταν σε ομάδες Ελλήνων να προφυλάξουν τους κατοίκους. Έτσι, νέοι από χωριά της περιοχής γύριζαν τις μέρες του 12 ήμερου τα χωριά, ντυμένοι με φουστανέλες, φέροντας σπαθιά και παίζοντας ζουρνάδες και νταούλια. Ο ρόλος τους ήταν να προστατεύουν τα χωριά και για το έργο αυτό εισέπρατταν ως αντίτιμο δώρα ή οτιδήποτε είχαν οι χωρικοί: κρασί, κρέας, καλαμπόκι και σιτάρι.

Τα ραγκουτσάρια λοιπόν αποτελούν αντίδοτο στις σκοτούρες και τη λύπη, διώχνουν τα δεινά και φέρνουν στη ζωή το κέφι. Rogatio στα λατινικά σημαίνει “ζητώ” και rogatores είναι οι ζητούντες, δηλαδή οι “ζητιάνοι”.

Δείτε το πρόγραμμα του δήμου εδώ