Μετρά κάθε χρόνο χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την Ελλάδα για να εκπαιδεύσει φιλοζωικά μαθητές στα σχολεία αλλά και ενήλικες σε δημόσιες δράσεις.
Η Κατερίνα Παπαποστόλου είναι μια Δασκάλα, Ζωοθεραπεύτρια και Συγγραφέας που υπερασπίζεται την επιτακτική ανάγκη για μια αρμονική συμβίωση ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα.
Είναι ιδρύτρια της ομάδας Ζω.Ε.Σ. (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) όπου μαζί με τους 100 εθελοντές της και τους τρεις ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους της εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας εγκεκριμένα από το ΥΠΕΠΘ σε όλα τα σχολεία της χώρας.
Συνέντευξη στην Νατάσσα Βουδούρη
Πώς ξεκίνησαν οι Ζω.Ε.Σ. και τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Η εκπόνηση φιλοζωικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων μέσα στα ελληνικά σχολεία γεννήθηκε ως ιδέα μέσα μου λίγα χρόνια πριν το 2000, όταν δηλαδή πέρασα στο Παιδαγωγικό του ΑΠΘ, ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να εργάζομαι ως εκπαιδευτικός, ενώ τα ταξίδια μου σε νησιά μέχρι να τοποθετηθώ οριστικά σε ένα σχολείο, όπως στα Χανιά της Κρήτης, ολοκλήρωσαν το σχέδιο δράσης μου που εντέλει πήρε σάρκα και οστά το 2015, όταν είχα ήδη βρει τους βασικούς μου συνεργάτες που ήταν οι τρεις μου σκύλοι! Πρώην αδέσποτοι και πάρα πολύ κακοποιημένοι.
Από τριών ετών άλλωστε ζω με σκύλο που μου τον είχε φέρει ο μπαμπάς μου, από μια παράνομη γέννα αυλής, για να τον σώσει.
Πολύ γρήγορα ήρθαν και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι στον δρόμο μου και έτσι σήμερα εκατό περίπου εθελοντές παλεύουν μαζί μου σε 25 σημεία σε όλη τη χώρα, επισκέπτονται σχολεία με εκπαιδευτικά προγράμματα εγκεκριμένα από το ΥΠΑΙΘ, συμμετέχουν σε δημόσιες δράσεις και οραματίζονται έναν καινούριο κόσμο αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων.
Οι Ζω.Ε.Σ. είναι ουσιαστικά ένας διαρκής 20 χρόνος αγώνας. Με πολλά εμπόδια στην αρχή, ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω και με ανθρώπους που έστηναν τοίχους τεράστιους μπροστά μου για να λυγίσω.
Τα μεγαλύτερα επίσης εμπόδια μου τα έχουν βάλει συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, γονείς μαθητών μου σε όλα τα χρόνια που εργάζομαι που επέμεναν να συνδέουν πολύ συχνά την αντιπάθειά τους για τα ζώα και να είναι σε μια μόνιμη προκατάληψη και πολλοί «φιλόζωοι» και μάλιστα με πολύ προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, παρόλο που είμαι ένας άνθρωπος που πρώτα δρω και μετά μιλώ για όλα όσα έχω κάνει. Έχω ως οδηγό στη ζωή μου να μιλούν κυρίως οι πράξεις μου για μένα.
Σε γενικές γραμμές πάντως οι Ζω.Ε.Σ. γεννήθηκαν, γιατί όσα ζώα και να σώσεις, από πίσω σου θα βρεθεί εκείνος ο ένας που θα παρατήσει άλλα τόσα.
Η φιλοζωική νοοτροπία και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτά τα πλάσματα πρέπει να αλλάξει και αυτό κάνουν οι Ζω.Ε.Σ., με έναν τρόπο απόλυτα επιστημονικό, παιδαγωγικό, με όραμα, στόχους, προκαθορισμένα βήματα, ασταμάτητη εκπαίδευση και διάθεση ανανέωσης συνεχώς! Εγώ προσωπικά δεν σταματώ να εκπαιδεύομαι πάνω στο αντικείμενο τόσο της εκπαίδευσης παιδιών όσο και σκύλων.
Πώς βρέθηκε στη ζωή σας η Διώνη, ο σκύλος που σας συνοδεύει στα σχολεία; Αποτελεί κινητήρια δύναμη για τα οράματά σας;
Η συνάντησή μου με τη Διώνη έγινε στα μέσα του 2011 σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για μένα καθώς λίγο καιρό πριν είχα χάσει την πολυαγαπημένη μου μαμά. Τη βρήκα αδέσποτη, ένα πλάσμα αρκετά χαμηλών τόνων θα έλεγα που θα στοιχημάτιζες ότι την έδιωξαν από κάποιο σπίτι, μα δυστυχώς μου ήταν αδύνατο να την πάρω στο σπίτι.
Ξεκίνησα να τη φροντίζω μαζί με μια φίλη και γενικά να προσπαθώ να την προσέχω όσο μπορώ, ψάχνοντας παράλληλα το ιδανικό σπίτι για εκείνη. Μέχρι που μια μέρα περίπου δύο μήνες μετά την έχασα για καιρό και απογοητευμένη αποδέχτηκα την άτυχη πλευρά της ζωής ενός αδέσποτου που είναι συνήθως ο θάνατος.
Στις 6 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς τη βρήκα σε μια λίμνη αίματος μαχαιρωμένη στον λαιμό και στην ουρά, χτυπημένη από αεροβόλο μάλλον στα πόδια και παραδομένη στη μοίρα της. Με μια παρέα δίπλα της εκπαιδευτικών που δεν έδιναν καμιά σημασία σε ένα ζώο που κυριολεκτικά εκλιπαρούσε να πεθάνει για να λυτρωθεί.
Έτρεξα για βοήθεια, δεν τη βρήκα, όταν γύρισα και ενώ δεν μπορούσε να περπατήσει κατάφερε και διέσχισε σχεδόν όλη την πόλη για να έρθει να με βρει στο βιβλιοπωλείο που είχαμε τότε. Πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι τελικά γραφτό να συμβούν…
Περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα, όμως τα καταφέραμε! Και σήμερα έχει εγκριθεί από το ΥΠΑΙΘ για να μπαίνει σε όλα τα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής της χώρας, αλλά και «σπουδάσαμε» μαζί στη Γαλλία, ώστε να πιστοποιηθεί ως σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης και διαδραστικής εγρήγορσης και να συναντήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 250.000 μαθητές αλλά και να γράψει και την αυτοβιογραφία της!
«Το Δώρο», από τις εκδόσεις Welldone, το πρώτο μου βιβλίο είναι η ιστορία της μα και η ιστορία κάθε αδέσποτου πλάσματος μιας που μοιάζουν όλες τόσο πολύ!
Μεγαλύτερη έμπνευσή μου για τη ριζική αναδιάρθρωση των ελληνικών φιλοζωικών αντιλήψεων μέσω της αλλαγής της παιδείας ήταν, είναι και θα είναι η πορεία μου δίπλα στη Διώνη.
Πλάι σε ένα τόσο κακοποιημένο πλάσμα που με σόκαρε όχι τόσο η σωματική του κακοποίηση μιας που δυστυχώς τόσα χρόνια ακτιβισμού στους δρόμους και στα καταφύγια έχω κρατήσει στην αγκαλιά μου άπειρα βασανισμένα ζώα που άλλα ανέστησα και άλλα έθαψα, αλλά κυρίως η ψυχική του κακοποίηση. Όλη αυτή η κοινή μας ζωή εκπλήρωσε ακόμη ένα τεράστιο παιδικό μου όνειρο που ήταν η συγγραφή βιβλίων και τετραδίων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Είμαι πολύ τυχερή και περήφανη που και τα δύο βιβλία μου, «Το Δώρο» και «Η Μεγάλη Επιστροφή» που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό στηρίζουν με όλα τους τα έσοδα σχεδόν τον αγώνα μας στα σχολεία μα κυρίως αδέσποτα ζώα και ήρωες εθελοντές που είναι όλη μέρα στους δρόμους και στα καταφύγια και μοιράζουν αγάπη.
Χρωστώ ένα τεράστιο ευχαριστώ στην εκδοτική μου εταιρία τη Welldone και στον εκδότη μου τον Βασίλη Γουλιέλμο καθώς ήταν ο πρώτος που πίστεψε τόσο πολύ σε μένα και στα όνειρά μου και εκείνος που έδωσε πνοή στη φωνή μας, στηρίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτά τα δύο βιβλία, αλλά και «Το Δώρο της Διώνης», ένα τετράδιο δραστηριοτήτων, που είμαι σίγουρη πως θα αλλάξουν τη φιλοζωική νοοτροπία πολλών.
Στη Λιάνα Δενεζάκη που εικονογραφεί όλα τα βιβλία μου και στέκεται πλάι μου σε κάθε νέα μου ιδέα αλλά και σε όλους εκείνους που συμμετείχαν σε κάθε βιβλίο. Και είναι πάρα πολλοί! Περισσότεροι πια από 70! Αλλά το μεγαλύτερο ευχαριστώ στους αναγνώστες μου που δεν σταματούν να κάνουν πράξη όλα όσα διαβάζουν σε αυτά. Μια ελάχιστη αλλαγή άλλωστε ο καθένας μας, μια τεράστια αλλαγή στον κόσμο!
Διαβάστε περισσότερα στο kedenews.gr
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM
