Έχει ήδη καταρρίψει -και φαντάσου ότι δεν παίζεται καν στην Κίνα, που, ως γνωστόν, είναι η πολυπληθέστερη xώρα στον κόσμο, με περίπου 1,4 δισ. κατοίκους- ρεκόρ στις ταινίες κόμικ. Όλων των εποχών.

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται σε πρώτο χρόνο, ο Joker -που πρωτοείδαμε σε ακριβή, χολιγουντιανή βερσιόν (το υποσημειώνω γιατί δεν ντεμπούταρε τότε στις οθόνες) στον Batman by Tim Burton, με τον θεό Jack Nicholson στον πρωταγωνιστικό ρόλο- ξεπέρασε τους "καλούς" υπερήρωες των παιδικών μας χρόνων.

Ποιος "άνθρωπος-αράχνη", ποια "νυχτερίδα" και ποιος Superman; Τρώνε τη σκόνη του "γελαστού παιδιού", που ναι μεν στον Batman είχε μακιαβελική και "στριμμένη" υπόσταση (Nicholson γαρ), αλλά στη νεότερη βερσιόν του, όχι.

Στο διά ταύτα, η ταινία έχει βγάλει ήδη 15 φορές το κόστος παραγωγής, αφού κόστισε 62.5 εκ. δολάρια, ενώ αναμένεται ακόμα υψηλότερο εκτόπισμα του ίδιου της του ρεκόρ.

Εννοείται, και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν διαφέρουν. Κοσμοσυρροή σημειώθηκε απ' την πρώτη στιγμή που "εισέβαλε" στις "σκοτεινές αίθουσες". Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research, τρεις στους δέκα θεατές κρίνουν ότι είναι ακατάλληλη για ανηλίκους και μόλις το 12% τη θεωρεί επικίνδυνη. Αναμενόμενο, δεδομένου ότι ο πρωταγωνιστής είναι απελπιστικά συμπαθής (!), παρότι και δολοφόνος. Εξάγεται, δε, εύκολα το συμπέρασμα πως υπεύθυνα για τη νόσο του είναι τα αξεπέραστα τραύματα που του προκλήθηκαν ενώ ήταν μπόμπιρας, καθώς αποτελούσε μέλος δυσλειτουργικής -και κομψά το θέτω- οικογένειας.

Τα άτομα με ψυχικές παθήσεις -όσοι έχετε δει το έργο, γνωρίζετε πως τον Joaquin, όταν βρίσκεται σε ένταση, τον πιάνει κρίση που μεταφράζεται σε ασυγκράτητο, χειμαρρώδες νευρικό γέλιο- είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο.

Ένας στους τρεις γεννιέται με κάποιο ψυχονευρωτικό "θέμα", σύμφωνα με τη "μαμά επιστήμη" και στη χώρα μας. Αν σκεφτείτε, μάλιστα, πως διανύουμε καιρούς κατάθλιψης -δυνατής- και ο Joaquin/Joker είναι κλασικός εκπρόσωπος του είδους, καθόλου εντύπωση δεν πρέπει να μας κάνει που χτύπησε "τιλτ" με το "καλημέρα" στις προτιμήσεις του κοινού.

Αφενός, ο υπερ-εύρωστος Batman με το tuxedo του Ermenegildo Zegna, το λιγότερο Hugo (Boss) και με το εκπάγλου πολυτέλειας κρησφύγετο (επί Christian Bale, με τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Christopher Nolan... Α, και με μπάτλερ τον, by far "σινιέ", Michael Caine. Όχι ότι νωρίτερα βέβαια, επί Tim Burton και Michael Keaton δεν περνούσε τον αέρα του δανδή/playboy) δεν ανταποκρίνεται στα τωρινά role-models.

Aφετέρου, Superman, Spiderman και λοιπή φατρία πρωτοκλασάτων super heroes έχουν καιρό να μας δείξουν τα ταλέντα τους απέχοντας βροντερά απ' τις επάλξεις  (σελιλόιντ), οπότε... Οπότε, επανήλθε ο υποχθόνιος μέχρι πρότινος, ωστόσο, Joker.  Ο άνθρωπος που γελάει. Πλην όμως από άλλη σκοπιά. Όχι σουρεάλ, αλλά ρεάλ. Αληθοφανή. Τρομερά.

O Jack Nicholson, που τον ενσάρκωσε πρώτη φορά σε γενναίου budget παραγωγή στον σύγχρονο κινηματογράφο, ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με τον τωρινό. Ο ένας, κόπια του...Μακιαβέλι και δανδής -με τον ολοδικό του τρόπο, ήδη "ιερό τέρας" όταν έπαιζε τον ήρωα της Marvel-, ο άλλος, κατεστραμμένος στη ζωή και στην οθόνη. Όχι ότι ο Nicholson δεν έχει ιδιόρρυθμη προσωπικότητα, αλίμονο. Όμως, ο Joaquin ανταποκρίνεται στο 100% στον άντρα της διπλανής πόρτας με τα βαριά ψυχολογικά, που όταν δεν έχει τα χάπια του χτυπιέται κάτω.

Ο μεν πρώτος ξυπνά έχοντας βιτριόλι -που λέει ο λόγος- για ώρα ανάγκης κάτω απ΄το καπέλο του, ο δε δεύτερος λειτουργεί αψυχολόγητα λόγω της παράνοιας που μόλυνε και το τελευταίο υγιές κύτταρο στη χοάνη του "αποδομημένου" εγκεφάλου του. Δεν λειτουργεί, με άλλα λόγια, με σκοπιμότητα. Στα μάτια του θεατή παραμένει ένα άτυχο παιδί, με αθώα, ανήλικη, αγνή ψυχή. Ποιος λοιπόν γίνεται πιο συμπαθής; Δεν χρειάζεται lucky guess, ο Phoenix.

Εξάλλου, ο άνθρωπος σολάρει - άσχετο αν παίζει, όπως λένε πολλοί, ή όχι, τον εαυτό του. Ποσώς ενδιαφέρει τον κριτικό/θεατή όταν παρακολουθεί ένα έργο που το θέλει για ψυχαγωγία η real και όχι... surreal ψυχολογική κατάσταση του πρωταγωνιστή. O Phoenix δίνει άκρως συγκινητική ερμηνεία, βαθιά ανθρώπινη, αποδεικνύοντας πως ήταν ο ιδανικός για να υποδυθεί τον "κακό" ήρωα, που όμως (καλώς την την ειδοποιό διαφορά με τον προκάτοχό του) μεταλλάχθηκε σε εγκληματία, λόγω οικογενειακών βιωμάτων.

Ο κόσμος θέλει παραμύθια στο σινεμά και την TV -εξ ου και η ασύλληπτη επιτυχία του Game of Thrones της περασμένης 5ετίας- διότι έχει τεράστια ανάγκη να ονειρεύεται. Ζητάει όμως, όπως οι Τουαρέγκ στη Σαχάρα νερό, και δυνατές ταινίες που "χτυπάνε" ευαίσθητες χορδές. Που αγγίζουν τον καθένα από εμάς ξεχωριστά.

Joker, we love you. All the way!

O ρόλος-κλειδί/παρουσία τού σούπερ σταρ Robert De Niro.

O Phoenix το πάει "καρφωτός" για ν' αναχθεί σε "ιερό τέρας" και σίγουρα είναι στο top 3 των καλύτερων της γενιάς του. Όσο για τον, πάντα φιλικό προς τον θεατή Robert Downey Jr που, ως υπερήρωας, κοντράρει τον Joker ευθέως μέσω Avengers, φαίνεται πως θα διεκδικήσει τον "θείο Όσκαρ". Ίσως και ο Phoenix. Θα δείξει. Σύντομα.