Η συζήτηση που έχει ανοίξει με αφορμή τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου έχει βγάλει στην «αρένα» καταγγελλόμενους και καταγγέλλοντες αλλά και μια στρατιά πρόθυμων και συχνά αδαών χειροκροτητών και ενάντιων. Μπαίνουν, κακώς, όλοι στο ίδιο «τσουβάλι»

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε τον «καταρράκτη» των καταγγελιών στον χώρο του θεάτρου.

Μαζί με όλα τα άλλα εξασκούμαστε και σε ένα από τα αγαπημένα σπορ του μέσου νεοέλληνα: Αυτό του ερασιτέχνη –και συχνά αδαούς– εξ αποστάσεως κατηγόρου.

Παλιό «κουσούρι», μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Κι είναι θεμιτό να επιλέγει κάποιος να στοιχηθεί στον «συρμό» της αναφανδόν συμπάθειας των καταγγελλόντων.

Το απολύτως προβληματικό κομμάτι της συζήτησης, όμως, αρχίζει όταν διαπιστώνεται πως δεν υπάρχει, απλώς, διαφωνία με μια αντίθετη άποψη, αλλά ένα «μίσος» ακατέργαστο, ακόμη και διαφορετικές αποχρώσες πτυχές της ίδιας άποψης.

Λέει κάποιος, για παράδειγμα, ότι είναι εγκληματικά ατοπήματα η παιδεραστία ή ο βιασμός ενός νεαρού ή μιας νεαρής ηθοποιού από έναν σκηνοθέτη ή παραγωγό ή θιασάρχη με «άκρες» που άλλοτε του εξασφάλιζαν το «απυρόβλητο».

Αλλά αυτό που καταγγέλλεται ότι έκανε ο Κιμούλης δεν έχει σχέση με όλα αυτά. Όποιος τολμήσει να κάνει αυτόν τον λογικοφανή διαχωρισμό αυτομάτως καταχωρίζεται σε αυτούς που «τα πήραν από τον Κιμούλη» από τους ερασιτέχνες κατηγόρους.

Κι αν κάποιος άλλος τολμήσει να υπενθυμίσει, έστω και εκ πείρας, την κοινή παραδοχή ότι κάποια από όσα ακούμε είναι «συμπτώματα» παλαιά όσο το «προπατορικό αμάρτημα», απαριθμώντας και συγκεκριμένα παραδείγματα, τότε το «κατηγορητήριο» αλλάζει.

Αυτός που κάνει αυτή την υπενθύμιση γίνεται, άμεσα, πρόχειρα, ανεπεξέργαστα, το «πλυντήριο» των ευθυνών των σημερινών δραστών.

Γιατί δεν βρίσκονται λύσεις στα προβλήματα ή γιατρειά στις παθογένειες του ιερού χώρου του θεάτρου, όταν υπάρχουν μονάχα διαθέσιμοι χειροκροτητές ή ενάντιοι μιας καταγγελίας, οι οποίοι, όταν κατακάτσει ο αχός κι η σκόνη, αποσύρονται στην εφεδρεία τους.

Έτσι, η καταγγελία μετατρέπεται σε απλό πυροτέχνημα κι όποιος ακολουθεί τον συρμό χειροκροτητών ή αποδοκιμαζόντων όχλος κι όχι μέτοχος μιας παραγωγικής συζήτησης για να λυθούν υπαρκτά ζητήματα.

Με την ευκαιρία ίσως είναι ο χρόνος για να τεθεί απροσχημάτιστα ένα ερώτημα που ολοένα και πυκνότερα διατυπώνεται τελευταία: Αν ευσταθούν οι καταγγελίες για τον προσφάτως παραιτηθέντα καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, πόσο δόκιμη είναι η παραμονή της κ. Μενδώνη στο «πηδάλιο» του πολιτισμού;

Τώρα πια οι καταγγελίες είναι υπαρκτές και επώνυμες…

• Μπουρδούμης: «Ψεύδεστε, κυρία Μενδώνη»
• Χαϊκάλης: Νέα καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση
• Νέα καταγγελία: «Με βίασε σε σπίτι στο Μεταξουργείο σε ηλικία 22 ετών»
• Πέτρος Φιλιππίδης – Νέα καταγγελία: «Μου φώναζε ‘πάρτον στο στόμα’»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM