«Η μπάλα στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα»… Η φωνή του Φίλιππου Συρίγου ταξίδεψε εκείνες τις στιγμές τον παλμό από 10 εκατομμύρια Ελληνικές καρδιές στα πέρατα του κόσμου , την ώρα που ο Αργύρης Καμπούρης έδειχνε να υποτάσσει, στα τεράστια χέρια του, τη μπάλα και τη μοίρα ενός αγώνα μπάσκετ, που λίγα δευτερόλεπτα μετά θα έπαιρνε τη θέση του αθάνατου ιστορικού Ορόσημου.
Το «Λιοντάρι της Αστυπάλαιας» έδωσε τη χαριστική βολή στη Σοβιετική αυτοκρατορία, που είχε ταπεινωθεί σε όλη τη διάρκεια του ματς. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και η μπασκετική εποποιία μόλις είχε αρχίσει να γράφεται…
Εκείνη τη 14η του Ιούνη του 1987, το πάνθεον των Ελλήνων ηρώων υποδεχόταν μια ντουζίνα καινούριους. Που επειδή ήταν αληθινοί, ατόφιοι, αθληταράδες και ψυχάρες, δεν τσαλακώθηκαν, δε μουτζουρώθηκαν ποτέ από το πέρασμα του χρόνου. Το μπάσκετ μεγαλούργησε ύστερα από αυτόν τον άθλο, σε τούτη χώρα. Και συνεχίζει να το κάνει. Κι ο άθλος ήταν μεγάλος, ο μεγαλύτερος του Ελληνικού αθλητισμού, ως σήμερα καθώς ήταν η πρώτη φορά που κανονικοί άνθρωποι υπέταξαν ανθρωπόμορφα ρομπότ.
Θυμηθείτε : Νίκος Γκάλης , Παναγιώτης Γιαννάκης , Παναγιώτης Φασούλας , Φάνης Χριστοδούλου , Μέμος Ιωάννου , Λιβέρης Ανδρίτσος , Αργύρης Καμπούρης , Νίκος Σταυρόπουλος, Νίκος Λινάρδος , Μιχάλης Ρωμανίδης , Νίκος Φιλίππου, Παναγιώτης Καρατζάς. «Μαέστρος», αλλά όχι μόνο προπονητής, μα και πατέρας για τα παιδιά του θριάμβου, ο Κώστας Πολίτης.
Λίγες μέρες πριν, παραμονές του ημιτελικού, 15χρονος πιτσιρικάς τότε βρέθηκα για πολλοστή φορά στο John’s Hotel της Γλυφάδας όπου είχε καταλύσει η Εθνική. Δυο δρασκελιές από το σπίτι μου δεν θα έχανα την ευκαιρία και πήγαινα κάθε μέρα, Είχα γίνει φίλος με όλους κι όταν ο Φάνης ο Χριστοδούλου, μου έδωσε ως έκπληξη ένα εισιτήριο για τον ημιτελικό με την αλαζονική Γιουγκοσλαβία των αδελφών Πέτροβιτς, τα μάτια του πετούσαν φωτιές και με έκανε να το πιστέψω- γιατί το πίστευε κι εκείνος – στ’ αλήθεια, όχι για μόστρα. «Θα τους … καταπιούμε μικρέ», μου είπε χαϊδεύοντας μου πατρικά το κεφάλι. Το πε και το κανε … Κι αυτός και όλα τα παιδιά. Ο μακαρίτης, ο Ντράζεν, παικταράς ολκής μεν, αλλά κι εξαφανισμένος εκείνο το βράδυ, όμηρος στις διαθέσεις του Φάνη, έκανε καιρό να συνέλθει από το Βατερλώ – αν συνήλθε ποτέ .
Μετά περιμέναμε τη Σοβιετική Ένωση του «Στρατηγού» Γκομέλσκι. Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 16 χιλιάδες Έλληνες, σαν τσαμπιά στις εξέδρες, οι ψυχές σα μια ψυχή, οι φωνές σαν μια φωνή… Ακόμη και χασματικοί πολιτικοί αντίπαλοι βρέθηκαν εκεί. Παρών κι ο Ανδρέας, εκεί το υπουργικό συμβούλιο. Εκεί και η ΝΔ. Ακόμη κι όταν ο θηριώδης Τατάρος Τσατσέγκο χτύπησε – άθελα του – τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο ατσάλινος αρχηγός σηκώθηκε, έριξε ένα πυρωμένο βλέμμα κι έβαλε «το μαχαίρι στα δόντια».
Με τη κόρνα της λήξης στήνεται ολονύχτιο πανηγύρι σε κάθε σημείο της χώρας. Στα αποδυτήρια επικρατεί πανδαιμόνιο. Η Μελίνα Μερκούρη βρίσκεται ξαφνικά στην αγκαλιά του Παναγιώτη Φασούλα και η ομάδα φτάνει στο ξενοδοχείο της Γλυφάδας, ύστερα από τρεις ώρες. Ο Νίκος Φιλίππου αναγκάστηκε να κατέβει από το πούλμαν και να ανέβει σε δίτροχο της Τροχαίας για να φτάσει πιο γρήγορα στη Γλυφάδα. Εκεί περίμενε τον Κώστα Πολίτη και η μητέρα του, που ήταν άρρωστη και σηκώθηκε να πάει στο ξενοδοχείο για να φιλήσει τον γιο της. Εκεί την επομένη ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης έστειλε ένα συγκινητικότατο ποίημα στον Κώστα Πολίτη και μαζί ανοιχτές επιταγές για να μοιραστούν στους παίκτες. Τα δώρα από παντού, οι προσκλήσεις για φιλοξενία σε διάφορα νησιά ήταν μία αυθόρμητη πράξη ευγνωμοσύνης.
Η 14η Ιουνίου 1987 αποτέλεσε εφαλτήριο για την περαιτέρω εξέλιξη του αθλήματος, αλλά κυρίως σημάδεψε όλους τους Έλληνες εντός κι εκτός των συνόρων. Ο ελληνικός αθλητισμός χρειαζόταν μία επιτυχία, οι Έλληνες αναζητούσαν ένα θαύμα και οι "12" διεθνείς του Κώστα Πολίτη ανέλαβαν να γίνουν οι ήρωες που τόσο είχε ανάγκη ολόκληρος ο ελληνισμός.
Τι κι αν το ποδόσφαιρο ήταν πάντα το άθλημα που υπερτερούσε στις συνειδήσεις των Ελλήνων φιλάθλων, τι κι αν το μπάσκετ μέχρι τότε εκτιμάτο από μία μειοψηφία της ελίτ. Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, δύο εύστοχες βολές από τον Αργύρη Καμπούρη στον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση αποδείχτηκαν αρκετές για να ανακηρυχτεί το μπάσκετ εθνικό σπορ!
