Κυρίες και κύριοι, αρχίζει το ματς… Τι κι αν στο φετινό EURO, όλα τα περιμέναμε – ή μάλλον τα θέλαμε – εντελώς διαφορετικά και μας τα χάλασε η καταραμένη πανδημία;
Η ουσία είναι ότι στο τέλος της εβδομάδας, που μόλις μπήκε, το τόπι θα στηθεί ξανά στη σέντρα κι όση ποδοσφαιρική μαγεία έχει απομείνει ανέγγιχτη από το νεόκοπο χτικιό, θα κατακλύσει ξανά τις καλοκαιρινές μέρες και νύχτες μας. Μίλησα για «φετινό EURO». Λάθος. Πρόκειται για το περσινό EURO που ο κορονοϊός το κουβάλησε μέχρι φέτος – με το στανιό. Μια διοργάνωση εντελώς αλλιώτικη από όλες τις προηγούμενες.
Όμοια με τον «καιρό των Τσιγγάνων», σκορπισμένη σχεδόν στη μισή Ευρώπη, από τη Ρώμη ως το Μπακού, που για πρώτη φορά δεν θα έρθει στα σαλόνια μας μέσα από την ΕΡΤ αλλά από τον ΑΝΤ1 – έναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό. Νέο «φρούτο» κι αυτό, αλλά για εμάς τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, η ουσία δεν αλλάζει.
Θα δούμε μπάλα. Εικοσιτέσσερις εθνικές ομάδες που 'χουν ξεκινήσει να ζεσταίνονται για αυτήν την πολυαναμενόμενη σέντρα μας υπόσχονται μια ποδοσφαιρική πανδαισία. Έξι όμιλοι, από τους οποίους έχω για σήμερα, χρεωθεί τον τρίτο, με φαβορί και αουτσάιντερ, με άγνωστους «Χ» και ομάδες – πιθανούς φορείς έκπληξης, μας κάνουν να περιμένουμε πολλά και ανυπόμονα.
Τρίτος όμιλος, λοιπόν. Οι ''οράνιε'' μοιάζουν κυρίαρχοι με την πρώτη ματιά καθώς η φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας είναι από τις πιο βαριές της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Κι ας χρειάζεται να ταξιδέψουμε στο βαθύ παρελθόν, τότε που στο μακρινό 1988, η Ολλανδία του Γκούλιτ και του Φαν Μπάστεν πήρε την πρώτη και τελευταία κούπα της, στο Μόναχο, νικώντας με 2-0 την Σοβιετική Ένωση που εκείνο το απόγευμα της 25ης Ιουνίου εξέπνευσε ποδοσφαιρικά στη Βαυαρία.
Από τότε η Ολλανδία δεν ξανασήκωσε «κούπα». Αλλά πάντα δημιουργεί μαγεία, αφού οι ποδοσφαιρικές γενιές της ξεχειλίζουν ταλέντο. Από τον Κρόιφ, ως το Γκούλιτ, τον Βαν Μπάστεν και τον Κούμαν κι από το Νεέσκενς και τον Ράικαρντ, ως τον σημερινό Βέγκχορστ, έχει υφάνει έναν μύθο που αντέχει θαυμαστά. Και μπορεί η ταξιαρχία του Φρανκ Ντε Μπουρ, να μην έχει τη λάμψη των προηγούμενων εκδοχών, αλλά ο μύθος δύσκολα θα… τσαλακωθεί στον όμιλο.
Η Αυστρία έχει πολλά χρόνια, από εκείνη τη γενιά του Σάχνερ και του Προχάτσκα, να δώσει δείγμα γραφής που να σε κάνει να τη μετρήσεις. Το συγκρότημα του Φράγκο Φόντα., ελλείψει κάποιας βαριάς προσωπικότητας, πρέπει να δείξει ομάδα στο χορτάρι για να παίξει στο ράλι της δεύτερης θέσης. Ως εκεί, ίσως, μπορεί … Παρακάτω όμως…
Η Ουκρανία, σίγουρα δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα… φαντάσματος ενός κομματιού της αντιπάλου της Ολλανδίας το 1988, αλλά είναι καλή ομάδα. Έχει παίκτες με παραστάσεις και μια μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα σαν τον Αντρέι Σεφτσέγκο στον πάγκο. Η Ουκρανία μπορεί να κάνει πράγματα στον όμιλο.
Η συμμετοχή και μόνο στην τελική φάση του Euro 2021 αποτελεί αφορμή για εορτασμούς στη Βόρεια Μακεδονία. Η υπέρβαση έχει ήδη επιτευχθεί και η ομάδα πηγαίνει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, κάτι που δυνητικά μπορεί να την κάνει επικίνδυνη.
Τα τελευταία χρόνια, το ποδόσφαιρο της χώρας έχει κάνει τεράστια άλματα και η πελώρια νίκη με 2-1 επί της Γερμανίας στο Ντούισμπουργκ το Μάρτη (για τα προκριματικά του Μουντιάλ) είναι ακόμα μία απόδειξη. Στο ρόστερ συναντάμε μερικούς παίκτες που αγωνίζονται στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αν και όλα ξεκινούν και σταματάνε στα δύο τεράστια αστέρια της Βόρειας Μακεδονίας. Φυσικά ο ένας είναι ο μεγάλος Γκόραν Πάντεφ που στα 38 του παραμένει «φονικός» στο ιταλικό πρωτάθλημα με την Τζένοα. Και ο άλλος είναι το ανερχόμενο αστέρι: ο Ελίφ Ελμάς, που πριν κλείσει τα 22 έχει μαζέψει κιόλας δυο ντουζίνες διεθνείς συμμετοχές και είναι βασικός στη Νάπολι.
