Δύσκολο το αποψινό live του Big Brother για τη Σοφία Δανέζη, όχι μόνο επειδή είναι υποψήφια προς αποχώρηση, αλλά επειδή αναφέρθηκε στο θάνατο του πατέρα της.

Στη δική της «Γραμμή ζωής», η Σοφία Δανέζη γύρισε τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε όλα όσα την στιγμάτισαν.

Η παίκτρια του Big Brother δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο θάνατο του πατέρα της, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε πριν δυο χρόνια και την έκαναν να κλειστεί στον εαυτό της.

«Το 1988 γεννήθηκα, είμαι Πόντια και από τις δυο πλευρές. Είμαστε πρόσφυγες από Τραπεζούντα. Γεννήθηκα στην τώρα Γεωργία. Έφυγε η μητέρα μου από τη Γεωργία και ήρθε στην Ελλάδα. Είμασταν στην Αθήνα, στην Ελευσίνα.

Το 1990 η Αναστασία η αδερφή μου, ένα υπέροχο παιδί, ένα υπέροχο πλάσμα.

Το 1992 οι γονείς μου έφυγαν στη Γερμανία. Στη Γερμανία μεγαλώσαμε. Οι γονείς μου είχαν ένα τουριστικό γραφείο και ο πατέρας μας ήταν οδηγός και δεν τον βλέπαμε πολύ. Τον βλέπαμε ανά δυο μήνες.

Έζησα πολύ όμορφα χρόνια. Έπαιζα ποδόσφαιρο. Ήμουν αθλητικό κορίτσι και  μου έλειπε πολύ ο πατέρας μου.

Το 2002 είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα καλοκαίρι και ασχολούμαι με το τραγούδι. Από τότε που άρχισα  να μιλάω, ήξεραν όλοι ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Πήγα μόνη μου σε μια οντισιόν. Ήμουν 15 χρονών και τους είπα ψέματα ότι είμαι 18. Με πήραν σε ένα σχήμα με έναν πολύ γνωστό καλλιτέχνη και από εκεί ξεκίνησε η καλλιτεχνική μου πορεία.

Το 2005 έρχομαι μόνιμα στην Ελλάδα για να κάνω αυτό που αγαπώ και αυτό είναι το τραγούδι. Ζω με τον πατέρα μου για πρώτη φορά. Δουλεύω επαγγελματικά με το τραγούδι και παράλληλα γνωρίζω καλύτερα τον πατέρα μου. Φεύγω από τη Θεσσαλονίκη και έρχομαι στην Αθήνα για να κυνηγήσω το όνειρο μου.

Το 2008 γνωρίζω τον έρωτα. Είναι η πρώτη μου σχέση. Αυτός ο άνθρωπος και η οικογένεια του είναι ακόμα στη ζωή μου. Μέχρι το 2012 τα χρόνια είναι καλά. Μέχρι που αρρωσταίνει ο πατέρας μου.

Η μαμά μου και η αδερφή μου ζούνε στη Γερμανία και πηγαινοέρχονται. Είμαι εγώ και αυτός. Είμαστε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Παλεύουμε δυο χρόνια. Από την στιγμή που αρρώστησε μέχρι και το 2014 που έφυγε από τη ζωή, είμασταν στα νοσοκομεία. Είδα έναν άνθρωπο να λιώνει σιγά σιγά και να μην μπορώ να τον βοηθήσω. Έφτασα σε σημείο να τον ταϊζω. Ήταν το πιο σοκαριστικό για μένα. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, και όταν τον γνώρισα καλά έφυγε. Ήταν το στήριγμα μου σε πολλά πράγματα. Ήταν ένας καλός μπαμπάς. Δεν μου έδινε συμβουλές. Ήταν στήριγμα. Τα

Το 2004 ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν τον έζησα πολύ. Δεν τον είχα μέσα στο σπίτι. Έφυγε και με άφησε μόνη μου. Ήμουν εγώ και αυτός… Η ψυχολογία μου έπεσε πολύ. Έκανα πάρα πολλά χρόνια να επανέλθω στα φυσιολογικά πλαίσια. Για δυο χρόνια επεξεργάζομαι τον χαμό του. Σταματάω να τραγουδάω.

Το 2014 είχα κάνει το “Βρήκα το κλειδί” και λίγο καιρό μετά "έφυγε" από τη ζωή. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα.

Το 2016 έφυγα από τη Θεσσαλονίκη. Ήρθα Αθήνα πάλι για επαγγελματικό λόγο και για να ξεφύγω από τη μοναξιά μου.

Από το 2016 μέχρι το 2020 έχω πολλά επαγγελματικά σκαμπανεβάσματα. Το 2018 πήγαν όλα άσχημα. Σταματάω να νιώθω, να γελάω, να χαίρομαι, να αγαπάω, να νευριάζω. Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα απλά ζω.

Το 2020 είμαι μια δυνατή γυναίκα, έχω αντέξει πολλά. Έχω φάει πολλά χαστούκια. Νιώθω πολύ καλύτερα με μένα. Ξέρω ποια είμαι. Έχω βάλει τα θέλω μου πρώτα. Γιατί μια ζωή ζω με τα πρέπει. Δηλώνω συμμετοχή στο Big Brother. Ήταν μεγάλη χαρά για μένα που μπήκα εδώ μέσα.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα παρακάτω: