Η Ερμού είναι ένας από τους πιο γνωστούς δρόμους της Αθήνας. Πάντα με κίνηση, βοή, μαγαζιά και ένα ιδιαίτερο vibe, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για τον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης. Σίγουρα, σ' αυτήν προσδίδουν το κάτι παραπάνω τα ταλέντα της - οι street artists - που θα συναντήσει κανείς διασχίζοντας την.
Street artists - ή buskers όπως είναι γνωστοί στο εξωτερικό - είναι όσοι τραβούν την προσοχή του κόσμου γιατί αρέσει αυτό που κάνουν. Κι αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη μουσική, αλλά και animαter, μίμοι, χορευτές κ.ο.κ.
Το News2U.gr περπάτησε την Ερμού και συνομίλησε με street artists όπου ο καθένας έχει τη δική του ιστορία ζωής. Όλες ιδιαίτερες και μ' ενδιαφέρον.
«Basker είναι οποιοσδήποτε κάνει το λεγόμενο «diversion» - αντιπερισπασμό», μας λέει η Ανδρομέδα. Ο κόσμος, ανταποκρίνεται στους buskers, είτε με χειροκρότημα, είτε με κάποια χρηματική βοήθεια σε όσους «βγάζουν καπέλο».
Είναι δύσκολο το «Basking» στην Ελλάδα;
Η Ανδρομέδα, διπλωματούχος του πιάνου απαντά: «Το Busking στο δρόμο είναι πολύ δύσκολο, ειδικά στην Ελλάδα. Και αυτό, γιατί πάνε δύο χρόνια που καταργήθηκε ο νόμο της επαιτείας. Τους Buskers, τους ταυτίζουν με επαίτες» εξηγεί και συνεχίζει: «Δεν κάνουμε επαιτεία επειδή προσφέρουμε τέχνη στο δρόμο. Προσφέρουμε δωρεάν κάτι που άλλοι το πληρώνουν».
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
Κάνοντας μια βόλτα στην Ερμού, η Ανδρομέδα ήταν η πρώτη μουσικός που αντίκρισα κοντά στην Καπνικαρέα και αμέσως, με τράβηξε με τη μουσική της. Είναι 34 ετών, διπλωματούχος μουσικός και πιανίστρια ρεπερτορίου. Μάλιστα, είναι και η πρώτη trans γυναίκα στην Ελλάδα με ταυτότητα «μετά την ψήφιση του ΝΑΤ».
Η κατάρα των trans: η οικογένεια, η εργασία, οι διαπροσωπικές σχέσεις
Ωστόσο, η ίδια δεν το έβαλε ποτέ κάτω, και αν μιλήσεις μαζί της θα καταλάβεις πολλά. Η Ανδρομέδα, επέλεξε να «βγει στο δρόμο» πριν από περίπου 2,5 χρόνια καθώς πιεζόταν οικονομικά και χρειαζόταν χρήματα για την αλλαγή της.
«Το κράτος δεν κάνει τις παροχές που θέλω για τους διεμφυλικούς. Τα ελληνικά πρωτόκολλα δεν στηρίζουν αυτά τ' άτομα ως προς το θέμα του HRT (Hormone replacement therapy), κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλά trans άτομα να καταλήγουν στην πορνεία για να βγάλουν τα προς το ζην, για να πάρουν τις ορμόνες τους. Είναι ευρέως γνωστό αυτό».
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, η μητέρα της αποδέχτηκε αυτό που πραγματικά είναι, τονίζοντας, «Γκέι δεν ήμουνα ποτέ μου! Ήμουν ένας αρρενωπός άνδρας που ένιωθε κορίτσι», κάτι το οποίο είχε συνειδητοποιήσει απ' τα 15 αλλά το έκρυβε.
Όσον αφορά τη μουσική και πιο συγκεκριμένα την απόφαση να είναι «επαγγελματίας μουσικός του δρόμου», η ίδια αναφέρει: «Η μουσική ήταν κομμάτι της ζωής μου ανέκαθεν, απ'όταν ξεκίνησα μαθήματα πιάνου από έξι ετών. Στη συνέχεια, ακολούθησαν σπουδές ανώτερης θεωρίας και μουσικής στο εξωτερικό». Υπογράμμισε ότι η μουσική στο δρόμο την έσωσε, γιατί όσα χρήματα είχε τα επένδυσε στο σπίτι της και αργότερα στην αλλαγή της εμφάνισής της. Και μιας οι εργοδότες ήταν προκατειλημμένοι, το να παίξει μουσική στο δρόμο ήταν η μόνη διέξοδος.
Τέλος, αναφορικά με τις μουσικές επιλογές που κάνει, είπε: «Η μουσική μου κάνει reflect την συγκεκριμένη μάζα, την ιδεολογία». Συνεπώς, το ρεπερτόριο της αλλάζει με βάση το δρόμο που θα επιλέξει να σταθεί. Άλλα κομμάτια θα παίξει στην Ερμού, άλλα στη Βουκουρεστίου και άλλα στην οδό Ηφαίστου. Η ίδια προτιμά τον «κορεσμό της καθημερινότητας». Και βρίσκει έτσι την ευκαιρία, θα λέγαμε, «να ερμηνεύσει με τον δικό της τρόπο την ψυχολογία των ανθρώπων σε διαφορετικές κλίμακες».
[playlist type="video" ids="84847"]
«Με έχει βοηθήσει να καταλάβω μέσα από ένα όμορφο πράγμα, όπως η μουσική, ότι οι άνθρωποι έχουν μάθει στα τετριμμένα και η μουσική σήμερα έχει εκφυλιστεί» τόνισε η Ανδρομέδα και συνέχισε: «Στο δρόμο έκανα φιλίες, εχθρούς δεν έχω κάνει, αν και αντιπάθειες υπάρχουν».
Στην κουβέντα μας λίγο αργότερα προστέθηκε και ο Νάσος, που κι εκείνος, αν και πρώην φωτογράφος, τα 4 τελευταία χρόνια είναι με την κιθάρα του και την Μπαλού - τον σκύλο του- στους δρόμους.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΣΟΣ
Ο 38χρονος Νάσος, βγήκε στο δρόμο. ενώ η μουσική ήταν πάντοτε μέσα του, με επιρροές από Pink Floyd, Led Zeppelin. Όπως είπε χαρακτηριστικά, «η μουσική για μένα ξεκινά το 1956 και σταματά το 1989».
Αναφορικά με την μουσική του, υπογράμμισε: «Η μουσική μου δεν πολιτικοποιείται. Είναι spiritual, meditation, είναι για να διαλογιστείς. Να βρεις το balance σου».
Τέλος, συναντήσαμε τον Δημήτρη, ο οποίος ζωγραφίζει με σπρέι εντυπωσιακά έργα Τέχνης που εύκολα μπορούν να κοσμήσουν έναν τοίχο του σπιτιού σου.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ - Η αλλιώς «Insomnia»
Τον Δημήτρη, πιθανόν να τον έχεις πετύχει, καθώς η τεχνική που χρησιμοποιεί στα έργα του είναι πολύ ιδιαίτερη και δεν γίνεται να μην σου έχει τραβήξει την προσοχή. Ζωγραφίζει με σπρέι και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Η ζωγραφική μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή του: «Εγώ πάντα ζωγράφιζα, πάντα είχα την έφεση. Ήμουν το παιδάκι στο δημοτικό που ζωγράφιζε».
Ο δρόμος μπήκε στη ζωή του ξαφνικά και τα τελευταία χρόνια ζει απ'αυτό που αγαπά πραγματικά.
Πώς πήρε την απόφαση;
«Πριν 5 περίπου χρόνια, δούλευα 12ωρα και δεν είχα χρόνο για τίποτα. Είχα αφήσει εντελώς τη ζωγραφική». Και τότε σκέφτηκε: «Δεν γίνεται ρε φίλε, υπάρχουν και τα όνειρα, που πρέπει να τα ακολουθείς, αλλιώς δεν έχει νόημα». Έτσι, «μια μέρα τα παράτησα όλα και έγινα καλλιτέχνης».
Πώς ξεκίνησε με τη συγκεκριμένη τεχνική;
«Αυτή την τεχνική την είχα δει στο YouTube πριν αρκετά χρόνια και μ'άρεσε πολύ», αναφέρει ο ίδιος. Αργότερα, όμως - 2015 -, η μοίρα τα έφερε αλλιώς, όταν είδε κάποιον στο Μοναστηράκι να ζωγραφίζει με αυτή τη τεχνική. Τότε ξανά θυμήθηκε την μεγάλη του αγάπη που δεν ήταν άλλη από τη ζωγραφική. «Του έπιασα την κουβέντα, κάπως γίναμε φίλοι. Κάποιους μήνες αργότερα, μετά από δουλειά, δουλειά, δουλειά, είχα φρικάρει και στέλνω μήνυμα σ'αυτό το παιδί».
Όταν ολοκλήρωσε τα πρώτα του έργα με σπρέι ο «δασκαλός» του είπε να βγει στο δρόμο, αλλά εκείνος φοβόταν να εκτεθεί έτσι, δεν το είχε ξανά κάνει. Αν και ομολογουμένως τα έργα ήταν καλά, κάτι τον κρατούσε. «Εντέλει όμως, βγαίνω στο δρόμο και βγάζω μεροκάματο σωστό μέσα σε δύο ώρες. Πολλά περισσότερα απ' τα 12ωρα - 13ωρα και εκεί τελείωσε το θέμα» είπε και συνέχισε: «Πέρα απ΄το ότι πουλάω την Τέχνη μου και ζω αξιοπρεπώς, έχω και χρόνο για την Τέχνη μου. Αφοσιώθηκα και μετά ακολούθησαν κι άλλα όνειρα, όπως το τατουάζ, που ήταν πάντοτε μεγάλη αγάπη».
Επίσης, ο 25χρονος street artist, τόνισε, πως καλός ο δρόμος, αλλά όχι για πάντα. «Εγώ δεν θέλω να'μαι για 20 χρόνια ακόμα στο δρόμο. Θέλω να το κάνω πιο επαγγελματικά το θέμα, να έχω το δικό μου εργαστήρι, να κάνω τους πίνακες μου... Ωραίος ο δρόμος αλλά δεν είναι για πάντα».
Εν κατακλείδι, ο ίδιος εξέφρασε το ότι ο δρόμος τον έχει διδάξει, αλλά και ωριμάσει. «Συμβαίνουν πολλά στο δρόμο. Μαθαίνεις πολλά για τον κόσμο! Με άλλαξε ναι, γιατί στο δρόμο βλέπεις όλη την πραγματικότητα».
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM
Ρεπορτάζ: Φωτεινή Ανδριάνα Σταμογιώργου
Φωτογραφικό Υλικό & Videos: Φωτεινή Ανδριάνα Σταμογιώργου
