Συνεχίζονται σήμερα, Τετάρτη, για δεύτερη μέρα οι διαβουλεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στο πλαίσιο του 62ου γύρου διερευνητικών επαφών, που λαμβάνουν χώρα αυτή τη φορά στην Αθήνα 

Της Μαύρας Σαραντοπούλου

Η συζήτηση πραγματοποιείται σε επίπεδο υπηρεσιακών γενικών γραμματέων των ΥΠΕΞ των δύο χωρών. Την Ελλάδα εκπροσωπεί ο υπηρεσιακός γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης Θεμιστοκλής Δεμίρης, ενώ την Τουρκία ο υφυπουργός Εξωτερικών, πρέσβης Σεντάτ Ονάλ.

Οι διερευνητικές επαφές είναι άτυπες συνομιλίες  και όχι διαπραγματεύσεις, με σκοπό να διερευνηθούν τυχόν σημεία σύγκλισης στα ζητήματα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Η Τουρκία προσέρχεται έχοντας στην ατζέντα της και τον αγωγό East Med, διαμαρτυρόμενη που δεν ρωτήθηκε για τη συμφωνία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ αναφορικά με τον υποθαλάσσιο αγωγό, υποστηρίζοντας ότι ο αγωγός περνά από μη οριοθετημένη περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Η Ελλάδα εμμένει πάντα στις θέσεις της περί εθνικής της κυριαρχίας, που διασφαλίζεται βάσει του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.

Σε δηλώσεις του μετά τη χθεσινή συνάντησή του με τον Παλαιστίνιο υπουργό Εξωτερικών Ριάντ Αλ Μάλικι στην Αθήνα, ο Έλληνας ΥΠΕΞ τόνισε πως η ελληνική πλευρά ευελπιστεί πως οι διερευνητικές θα οδηγήσουν στην εξεύρεση κοινού εδάφους για την επίλυση της μόνης διμερούς διαφοράς που έχουμε με την Τουρκία. Δηλαδή την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, επί τη βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η διεξαγωγή των διερευνητικών επαφών αποφασίστηκε τον Μάρτιο του 2002, στο πλαίσιο της ελληνο-τουρκικής προσέγγισης που εγκαινιάστηκε το 1999. Πρόκειται για άτυπες συνομιλίες κατά τις οποίες δεν τηρούνται πρακτικά και ουδεμία πλευρά αναλαμβάνει υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.

Στόχος τους να διερευνάται εάν και κατά πόσο υπάρχει κοινός τόπος και αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έναρξη διαπραγματεύσεων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να καταλήξουν σε συμφωνία αναφορικά με την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.

Σε περίπτωση που δεν καθίσταται δυνατή η εξεύρεση κοινού εδάφους, πάγια θέση της Ελλάδας, η οποία συνάδει απολύτως με το Διεθνές Δίκαιο και έχει τεθεί και ως κριτήριο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε., είναι η παραπομπή του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Δεδομένου, όμως, ότι η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, απαιτείται ειδική συμφωνία (συνυποσχετικό) που θα αποτελέσει τη νομική βάση για τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.