Είναι ασύλληπτο ότι ο Orson Welles δεν πήρε το «χρυσό αγαλματίδιο» για τον «Πολίτη Κέιν», την κατά κοινή ομολογία καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Ασύλληπτο και το ότι ο Richard Burton δεν έχει βραβευτεί με Όσκαρ, ενώ π.χ. το έχει λάβει η Kim Basinger.
Και να 'ταν οι μόνες αδικίες στην ιστορία του θεσμού, όλα καλά. Έχουμε όμως άπειρες περιπτώσεις και στην προκειμένη η έρευνα του News2U αφορά τις πιο κραυγαλέες. Αυτές που συζητήθηκαν σε όλον τον πλανήτη.
- «Η κοιλάδα της κατάρας» νίκησε τον «Πολίτη Κέιν»
Το ουαλικό μελόδραμα του 1941 νίκησε τον αριστουργηματικό «Πολίτη Κέιν», σε τρεις κατηγορίες (Best Picture, Best Director και Best Cinematography). Το τιμητικό Όσκαρ πάλι που πήρε ο Welles το '71, σόρι, δεν μας λέει τίποτα. Α, το '75 πήρε και για τη Συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο απ' το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI) κ.ά. Όμως, η περίπτωση του Citizen Kaine είναι η πιο τρανταχτή όλων των εποχών. Τώρα ποιος θυμάται την «Κοιλάδα», είναι άλλο... έργο.
- Ο «Rocky» κέρδισε τον «Ταξιτζή»: Απίθανο;
Τα μέλη της Ακαδημίας το '76 λειτούργησαν λες και ήταν λιώμα απ' το μεθύσει, σα να έριξαν τα ζάρια και η ζαριά έφερε τον Balboa. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι έδωσαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στο «Rocky», με τον Sly Stallone, ενώ συνυποψήφιες ήταν ο «Ταξιτζής» με τον Robert De Niro, που αποκλείεται να το πάρει και φέτος αφού είναι εναντίον του Trump και το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου».
- «Oliver» VS Κιούμπρικ
Το μιούζικαλ για τον «Όλιβερ Τουίστ», επικράτησε του φανταστικού, εκπληκτικού, ανεπανάληπτου φιλμ του Stanley Kubrick «2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος» το 1968 στα βραβεία Best Director και Best Art Direction. Τότε βέβαια δεν είχε εκτιμηθεί η «Οδύσσεια» όσο τής άξιζε -έγινε πολύ αργότερα. Toυλάχιστον πήρε Όσκαρ το φιλμ για τα Οπτικά/ Ειδικά Εφέ. Τι να πεις...
- «Ο σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» νίκησε τα φαβορί
Η ταινία της χρονιάς το '89 που «έσπασε» το box-office ήταν το «Γεννημένος την 4η Ιουλίου». Από κοντά και ο απόλυτα συναισθηματικός «Κύκλος των χαμένων ποιητών», με μότο «Captain, my Captain». Όμως, το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πήγε στον «Σοφέρ της κυρίας Ντέιζι», που σαφώς ήταν αξιοπρεπέστατη, αντιρατσιστική ταινία, αλλά... μέχρι εκεί. Το outsider «τσαλαπάτησε» τα φαβορί.
- Το «Crash» «έφαγε» το «Brokeback Mountain»
To 2005 το «Crash» κέρδισε το εξαιρετικό «Μυστικό του Brokeback Mountain», μια ταινιάρα του Άνγκ Λι, με κεντρικό άξονα των έρωτα δύο γκέι καουμπόι, που συγκίνησε όλον τον κόσμο και που προκάλεσε πολλή συζήτηση, σχόλια και επικρίσεις για τον τραγικό έρωτα δύο γκέι cowboy δεν κατάφερε να πείσει την συντηρητική Ακαδημία.
Άλλες αδικίες που σχολιάζει το Independent αναφορικά με οσκαρικές ταινίες
Το Independent στη λίστα του προσθέτει, μεταξύ άλλων τριών και το «Η ζωή είναι ωραία» by Roberto Benigni εστιάζοντας στο ότι εκείνη τη χρονιά συνυποψήφιες ήταν και το αριστουργηματικό «American History X» με τον πιτσιρικά, τότε, Edward Norton που έκτοτε φάνηκε ότι πάει καρφωτός για να γίνει ιερό τέρας, όπως και το «Saving Private Ryan» με τον Tom Hanks και τον Έλληνα Δημήτρη Γκορίτσα (για την ιστορία, ο Δημήτρης είναι κι ευγενέστατο πλάσμα και σούπερ συνεντευξιαζόμενος - δεν υπάρχει περίπτωση να μη βγάλεις τίτλο απ' τα λεγόμενά του με το «καλημέρα»).
Οι κολοσσοί που δεν βραβεύτηκαν
Ο Alfred Hitchocock δεν κέρδισε ποτέ Όσκαρ Σκηνοθεσίας, παρότι έφτασε πέντε φορές σε απόσταση αναπνοής (1941, 1945, 1946, 1955, 1961 -η τελευταία με το «Ψυχώ»). Θυμήθηκαν, όμως, να του δώσουν το Σεσίλ Ντε Μιλ για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο.
Ο Charlie Chaplin έλαβε ένα τιμητικό Όσκαρ στο τέλος της καριέρας του, το 1972, αλλά τίποτα για τα τα αριστουργήματα του, «Τα Φώτα της πόλης», «Μοντέρνοι καιροί», «Ο μεγάλος δικτάτωρ».
Και ο Richard Burton -απ' τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών- δεν πήρε ποτέ τον «θείο Όσκαρ» σπίτι του, μολονότι είχε επτά υποψηφιότητες.
Η λίστα, το γράψαμε εξ αρχής, είναι πολύ μεγάλη, στην προκειμένη, όμως, μιλάμε για τις πλέον τρανταχτές περιπτώσεις. Και εις άλλα (Όσκαρ), όχι όμως με αδικίες, με υγεία.
TIP
Chaplin
Μία αξιοπρόσεχτη ταινία, μα πάνω απ΄ όλα μία από τις καλύτερες στιγμές του Robert Downey Jr, η πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ και ένα τσίμπημα στο μπράτσο όσων υποστηρίζουν σήμερα ότι παίζει παντού τον πρωταγωνιστή του Tony Stark, δηλαδή μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του εαυτού του.
Βέβαια, στην προκειμένη το «τσέπωσε» ο εξαιρετικός Stephen Ria για το επίσης εξαιρετικό «Crying Game» (Παιχνίδι των Λυγμών). Ωστόσο, η ερμηνεία του RDJ έχει «γράψει» στη μνήμη μας ανεξίτηλα.
