Αν πραγματικά οι περισσότεροι από όσους εμπλέκονται στη διερεύνηση της δολοφονίας του Γιώργου Καραϊβάζ θέλουν να φτάσουν στην πλήρη διαλεύκανση της –κι εμείς δεν έχουμε, εκ πρώτης όψεως, λόγο να αμφιβάλουμε για αυτό– , εγκλωβίζοντας τους ενόχους –φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς– στη «φάκα» του νόμου, τότε η «κατάδυση» της έρευνας στα γραφτά του κορυφαίου ρεπόρτερ είναι ο σωστός δρόμος.
Αρκεί να ακολουθήσει το μακρύ κι επίπονο κολύμπι στα γραφόμενα του Γιώργου κι όχι απλό … πλατσούρισμα. Όπου «κολύμπι» βάλτε την ανάλυση των όσων έγραφε επώνυμα, άφοβα και επικαλούμενος τις δοκιμασμένες για την αξιοπιστία τους πηγές, ο καλός συνάδελφος και η αποκωδικοποίηση τους, αράδα προς αράδα. Όπου πλατσούρισμα βάλτε το επιφανειακό «πέρασμα» των γραπτών.
Κάπου εδώ αρχίζουν να μπλέκονται καταφάσεις και ερωτήματα. Και οι μεν χρίζουν εξηγήσεων, τα δε ερωτήματα, πειστικών απαντήσεων: Για παράδειγμα ο Γιώργος Καραϊβάζ είχε υιοθετήσει τον προσδιορισμό «νόμιμο παρακράτος» τον οποίον χρησιμοποιούσε συχνά –πυκνά για να περιγράψει γεγονότα και καταστάσεις.
Τι και ποιους ακριβώς εννοούσε;
Έχουν δίκιο ή όχι, όσοι λένε τώρα ότι με αυτόν τον προσδιορισμό ο ακαταπόνητος ρεπόρτερ είχε – εν γνώσει ή εν αγνοία του, αλλά πάντως έγκαιρα – «φιλοτεχνήσει» για τα μάτια των μυημένων τα «πορτραίτα» των ίδιων του, των δολοφόνων;
Γράφοντας για μια δολοφονία στην Παιανία κι άλλη μια στα Βριλήσσια, ο Γιώργος Καραϊβάζ δεν υπονοεί, λέει ξεκάθαρα ότι κάποιοι από τους αυτουργούς είχαν υψηλές, επιχειρηματικές και πολιτικές «πλάτες».
Στο κείμενο του Γιώργου Καραϊβάζ αφήνεται ξεκάθαρα να εννοηθεί πως οι δύο άνδρες (Σπύρος Παπαχρήστος και Δημήτρης Μάλαμας) δεν δολοφονήθηκαν από τη μαφία της νύχτας, αλλά από άλλα κέντρα.
Ο τίτλος δε του κομματιού που έχει ημερομηνία δημοσίευσης την 29η του Ιουνίου 2020, ήταν όσο πιο εύγλωττος γίνεται. Γνωρίζει η ΚΥΠ τους δολοφόνους των Παπαχρήστου - Μάλαμα; «Όχι ρε φίλε…».
Εκφράζοντας, μάλιστα, την απορία του αφήνει να εννοηθεί πως δεν πιστεύει ότι ο θάνατος του Σπύρου Παπαχρήστου ήταν μαφιόζικη εκτέλεση. Μάλιστα γράφει με νόημα «έστειλε ο Καραγιάννης, στον οποίο αποδίδονται άνω της δεκάδας οργανωμένες παγίδες θανάτου με καλάσνικοφ και βαριά πιστόλια, πληρωμένο δολοφόνο με … 22άρι;».
Αναφερόμενος στο θάνατο του Δημήτρη Μάλαμα, γράφει, αφήνοντας υπονοούμενα για το θάνατό του, ότι «για τον Δημήτρη Μάλαμα, τα έχουμε ήδη γράψει. Αλλαγή σκυτάλης στο σύστημα, αστυνομικοί συνοδοί που τον άφησαν ακάλυπτο και "απαλλοτριωμένα" κινητά. Σε ποιον άραγε κατέληξαν τα 3 τηλέφωνα του τα οποία πήραν οι αστυνομικοί; Πώς και γιατί ενώ αποχωρούσε από το σύστημα, η ΚΥΠ τον "βρώμισε" κατά τη συντεχνιακή διάλεκτο, καθιστώντας τον στόχο για τις κάννες της μαφίας;».
Όλα αυτά αυξάνουν τα ερωτήματα και συσκοτίζουν έτι περαιτέρω τις ήδη σκοτεινές πτυχές της βρώμικης ιστορίας... Και είναι μόνον ελάχιστα από αυτά που θα πρέπει να απαντηθούν, για να μιλήσουμε για ξέφωτο της υπόθεσης.
