Είτε έχουμε κατοικίδιο είτε όχι, είναι αναγκαίο να δείχνουμε σεβασμό και να συμμετέχουμε στη λύπη και το πένθος του ανθρώπου που θρηνεί τον παντοτινό αποχωρισμό με το κατοικίδιό τουΤης ΑΜΑΝΤΑΣ ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ 

Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να παρηγορήσουμε κάποιον που βιώνει αυτή την κατάσταση, όμως υπάρχουν και πέντε πράγματα που σίγουρα δεν πρέπει να πούμε.

Ποτέ μα ποτέ δεν λέμε ‒ακόμη κι ας μην τα εννοούμε‒ τα παρακάτω:

Τα κατοικίδια είναι μέλη της οικογένειας και η απώλειά τους προκαλεί βαθιά θλίψη. Υπάρχει μάλιστα και ο ψυχολογικός όρος «disenfranchised grief», που συχνά εκδηλώνεται μετά τον θάνατο ενός κατοικιδίου και αφορά το βαρύ πένθος για κάτι που έχεις χάσει και που δεν είναι κατανοητό ή αποδεκτό τόσο από εσένα τον ίδιο όσο και από το γενικότερο κοινωνικό σύνολο.

Είναι φορές που οι ιδιοκτήτες ζώων θλίβονται για τον χαμό του κατοικιδίου τους περισσότερο και από όσο θα θλίβονταν για τον θάνατο ενός στενού τους προσώπου ‒ αυτό, εν μέρει, εξηγείται από την ιδιαίτερη και ανιδιοτελή σχέση μεταξύ ανθρώπου και ζώου.

Αντί να βάλουμε λοιπόν ζυγαριά στα συναισθήματα των άλλων, μπορούμε απλά να τους δώσουμε εγκάρδια συλλυπητήρια και να τους στηρίξουμε με όποιον τρόπο χρειάζονται και μπορούμε. Δεν χρειάζεται να κατανοήσουμε το πένθος τους για να σεβαστούμε τη θλίψη τους.

Κάθε ζώο είναι μοναδικό, κάθε ασθένεια συμπεριφέρεται διαφορετικά στον ασθενή της, κάθε απώλεια είναι διαφορετική. Το να έχει κάποιος μόλις παλέψει με μια απόφαση ευθανασίας για το ζώο του είναι σκληρό από μόνο του. Δεν χρειάζεται να του αντιπαραβάλουμε μια άλλη, καλύτερη ή χειρότερη, ιστορία. Δεν είναι «διαγωνισμός» τραγικών γεγονότων ούτε καλή στιγμή για συζήτηση περί ασθενειών και άλλων δεινών. Εάν, γενικότερα, μας έρθει στο μυαλό να διηγηθούμε μια ιστορία που βγάζει από το επίκεντρο αυτόν που θρηνεί, τότε καλύτερα να μην το κάνουμε. Πέρα από μη υποστηρικτικό, είναι και αγενές.

Η θλίψη δεν είναι μια διαδικασία γραμμική. Έχει σκαμπανεβάσματα, αναπάντεχα πισωγυρίσματα και επαναλήψεις σταδίων. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να θρηνήσεις τον χαμό ενός ζώου που αγαπούσες. Αφήνουμε τον άνθρωπο που θρηνεί να το κάνει όπως θέλει και για όσο καιρό χρειάζεται.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποια είδη πτηνών και τις χελώνες, τα κατοικίδια δεν ζουν περισσότερο από έναν άνθρωπο. Όταν δεσμεύεσαι να φροντίζεις ένα ζώο, το κάνεις γνωρίζοντας ότι θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να το αποχαιρετίσεις για πάντα. Το να επισημάνουμε το αυτονόητο σε έναν άνθρωπο που βιώνει μια κατάσταση, την οποία εδώ και χρόνια έτρεμε πως θα έρθει όσο γερνούσε το κατοικίδιό του, είναι ανούσιο και εκνευριστικό. Όταν κάτι δυσάρεστο συμβαίνει, δεν είναι λύση το να αποσπάμε την προσοχή του λυπημένου ατόμου. Λύση είναι να τον παρηγορούμε έστω και με μια απλή κάρτα ή με ένα e-mail που θα γράφει «είμαι δίπλα σου αν χρειάζεσαι κάτι».

Αυτό που ίσως «δούλεψε» για εμάς ή κάποιον γνωστό μας δεν σημαίνει πως είναι καλή συμβουλή για τον άνθρωπο που θρηνεί, πόσο μάλλον αν ειπωθεί τη στιγμή που ακόμα προσπαθεί να διαχειριστεί τη λύπη του. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να αφήσουν τον χρόνο να περάσει πριν το σκεφτούν καν, κάποιοι άλλοι, πάλι, δεν διανοούνται να υποδεχτούν έναν νέο «φίλο» στην οικογένειά τους τόσο σύντομα. Οι άνθρωποι χρειάζονται χρόνο για να μπορέσουν να φανταστούν ένα νέο κατοικίδιο στην αγκαλιά τους. Εμείς απλά οφείλουμε να το σεβαστούμε.

• Netflix ταινίες και σειρές: Τι θα δούμε τον Φεβρουάριο
• 5 love stories του Netflix για να «κολλήσεις» (vids)
• Ελληνικές παραγωγές που θα μπορούσαν να μπουν στο Netflix
• Tο Γκαμπί της Βασίλισσας: Επιστρέφει το σκάκι στην μόδα μετά τη νέα σειρά του Netflix;
• Έρωτας και Αναρχία: Η νέα ανατρεπτική σειρά του Netflix 

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM