Ελευθερία

Η ελευθερία είναι το Α και το Ω για τα πιτσιρίκια, που και λόγω ηλικίας, ρουφάνε σαν σφουγγάρι γνώσεις. Θέλουν να μαθαίνουν κι άλλα, κι άλλα. Είναι όμως και τα ζιζάνια που δεν λένε να κάτσουν κάτω και ν' ανοίξουν το βιβλίο. Το νιώθουν σαν ασφυκτικό μαρκάρισμα στις προσωπικότητές τους, σαν τον μπαμπούλα σε μορφή αδιάφορων, για εκείνα, σελίδων. Και κάπου εκεί αισθάνεσαι εξαντλημένος. Κι αρχίζεις και τα διαβάζεις. Και μαθαίνεις κι εσύ μαζί τους. Δεν είναι λάθος, όμως λάθος είναι να τους ζητάς ν' αποστηθίσουν και το κόμμα απ' το κείμενο που πρέπει να μάθουν απέξω κι ανακατωτά.

Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν την έκφραση "get the gist", που στα ελληνικά μεταφράζεται να έχεις μια γενική ιδέα. Να ξέρεις τα ουσιώδη. Σαφώς οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, μόνο που εδώ δεν μιλάμε για styling, αλλά για εκμάθηση. Ένα το κρατούμενο λοιπόν: τα διαβάζεις, πλην όμως στα μαθήματα που σου ζητάνε τα ίδια σου τα παιδιά ή τέλος πάντων, αν δεν παίζει τέτοιο σενάριο, σε αυτά που εσύ θεωρείς ότι χρειάζεται. Όχι με τις ώρες και όχι όταν έχουν διαγώνισμα: θα τα στρεσάρεις περισσότερο.

Και κάπως έτσι τα χρόνια περνάνε, εσύ δίνεις τη μάχη σου και φτάνουμε στα τέλη Δημοτικού. Βasta. Ως εκεί - και πολύ είναι. Το παιδί έως τότε έχει ήδη ανακαλύψει πώς θα διαβάζει αποτελεσματικά για το ίδιο.

Το σύστημά της μελέτης του, με άλλα λόγια. Είτε με λίγες και εποικοδομητικές ώρες μελέτης -και μία ημερησίως είναι ικανοποιητική αν είναι πλήρως συγκεντρωμένο στο αντικείμενό του-, είτε γράφοντας τα σημαντικότερα απ' την ώρα της παράδοσης, είτε όπως εκείνο νομίζει καλύτερο για το ίδιο. Μη ξεχνάς όμως πως επί της ουσίας απ' το Γυμνάσιο μπαίνει στην δυσκολότερη ηλικία, αυτήν της εφηβείας.

Και το τελευταίο που χρειάζεται γιατί ακριβώς τότε ξεκινάνε και τα πρώτα σοβαρά (λέμε τώρα) ερωτικά σκιρτήματα ή παροξυσμοί -όπως θες πες το- είναι ένας κέρβερος πάνω απ' το κεφάλι του που θα το ρωτάει για συνημίτονα και εφαπτομένες. Ναι, καλά το κατάλαβες: Αυτός/ή είσαι εσύ, ο γονιός του. Άφησέ το ελεύθερο να εκφραστεί, να δει τις κλίσεις, τα ταλέντα του, βλέπε μαζί του επιμορφωτικά ντοκιμαντέρ και ταινίες -δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χρήσιμες είναι για την επιμόρφωση του παιδιού σου και του κάθε παιδιού- και αν το ίδιο δεν φαίνεται να έχει κάποιο ταλέντο σε πρώτο χρόνο, δώσε του κίνητρα με εξωσχολικές δραστηριότητες, στις οποίες ενδεχομένως θα συμμετέχεις και εσύ, να το ανακαλύψει.

Η υπερπροστατευτικότητα από την πλευρά των γονιών που καθρεφτίζεται και στον τρόπο που διαβάζουν το παιδί τους, έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με την αδιαφορία. Είναι αχρείαστη και οι συνέπειές της ολέθριες. Μαθητές που οι γονείς τους τα διάβαζαν μέχρι την τελευταία στιγμή έχουν αποτύχει παταγωδώς στις πανελλήνιες και αυτό εξάγεται απ' όλες τις έρευνες που κατά καιρούς έχουν διενεργηθεί.

Το στρες χτύπησε κόκκινο την καίρια στιγμή που έπρεπε να τεστάρουν τις δυνάμεις τους και να πετύχουν στη σχολή της προτίμησής τους και τα τίναξαν όλα στον αέρα. Μην επαναλαμβάνεις λάθη προηγούμενων γενεών, που ούτε το γνωστικό υπόβαθρο, ούτε τις εμπειρίες σου είχαν. Άνοιξε το μυαλό σου, μαζί και του παιδιού σου και άφησέ το ελεύθερο να δει τι θέλει να κάνει στη ζωή του.

Το σημαντικότερο: φρόντισε να είσαι εκεί να στηρίξεις κάθε του επιλογή. Άλλοι είμαστε φτιαγμένοι για επιστήμονες, άλλοι για καλλιτέχνες, άλλοι για τεχνίτες, για ο,τιδήποτε. Εσύ να είσαι σίγουρος/η: Με τη σωστή αγωγή και την παροχή κινήτρων και από την πλευρά σου -κάθε παιδί θέλει, ζητά σαν παλαβό να του εξιτάρουν τον εγκέφαλο, είναι νόμος απαράβατος- το καμάρι σου θα βρει τον δρόμο του. Ίσως, δε και πολύ νωρίτερα απ' ό,τι φαντάζεσαι.

Αν βλέπεις ότι το παρακάνει με το κινητό, τα social media κι όλα τα αρνητικά συμπαρομαρτούντα της τεχνολογίας, ε, ναι: "Βάλε" του "χέρι". Τόσο όσο όμως. Να δεις που κι αυτά σύντομα θα τα βαρεθεί. Είναι και αυτό στη φύση του.