Δεν μπορώ να θυμηθώ τις ακριβείς λέξεις του, έχουν περάσει άλλωστε και είκοσι χρόνια έκτοτε. Όμως, θυμάμαι χαρακτηριστικά την απάντησή μου: «Τον "Πολίτη Κέιν". Χρειαζόταν να κάνει και κάτι άλλο, Παναγιώτη μου;»

Ο Παναγιώτης μειδίασε. Γλυκά. Χωρίς ίχνος ειρωνείας ή σαρκασμού. Ως συνήθως. Του στυλ «έξυπνη η πιτσιρίκα». Έξυπνη, «ξεέξυπνη», ο Orson Welles, πέραν του ότι τρομοκρατούσε ευφυώς τους Αμερικανούς με τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, υπήρξε έξοχος σκηνοθέτης και ηθοποιός. Ανεπανάληπτος. Έκανε πολλά περισσότερα απ' τον «Citizen Kane». Ωστόσο, σήμερα ο «Πολίτης» του συνίσταται στην «υπόθεση εργασίας» μας .

Τις περισσότερες πληροφορίες, όλες τις απαντήσεις θα τις βρεις στο IMDB και στη Βικιπαίδεια. Εγώ, ένα θα σου τονίσω  -την πεμπτουσία του αριστουργήματος- και θα εστιάσω στο ότι καλύτερα να το δεις τώρα, που αλλάζει (και) η δεκαετία. Μην ξεχνιόμαστε.

Στο «rosebud», τον ροδανθό, το έλκηθρο του Kane όταν ήταν παιδί θέλω να εστιάσω. Στον «ροδανθό» που συμβόλιζε τη χαμένη του, την παιδική του αθωότητα. Έφυγε απ' τη ζωή -στο έργο- ψελλίζοντας «rosebud», το όνομά του έλκηθρού του και πλειάδα δημοσιογράφων επιχειρούσαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Αίνιγμα ο Κροίσος.

Δεν θα σου αναλύσω περαιτέρω την ταινία που αφορά άπληστο μεγιστάνα των ΜΜΕ -και όχι μόνο. Απλώς θα σου επισημάνω να το(ν) δεις. Σε όποια γενιά κι ανήκεις. Όποια κι αν είναι η κάστα, η φυλή, η μόρφωσή σου.

Και το link στο έχω ενσωματωμένο. Με ελληνικούς υπότιτλους. 

Καλή απόλαυση και καλή δεκαετία, με υγεία, ευτυχία, επιτυχίες και πολλά ταξίδια. Κι ακόμα πιο πολλή αγάπη - δεν τη χορταίνεις. Ποτέ!

Είναι ένα έργο με το οποίο αξίζει να κλείσει η δεκαετία σου για να επαναφέρεις στη χοάνη του εγκεφάλου σου με πόσα ιδανικά κυκλοφορούσες ως παιδί. Δεν έχω καλύτερη στιγμή να στην προτείνω. Στο ξαναλέω, με χάρη και καμάρι. Παίζοντας στο λευκό χιόνι. Αυτό της κάθαρσης. Της αγνότητας. Της αθωότητας. Της ξεγνοιασιάς. Ούσα σε μια παιδική χαρά πλημμυρισμένη από χαμόγελα. Στα μεταδίδω.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ INSTAGRAM