Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι η σωστή διαδικασία απόκτησης διπλώματος οδήγησής; Ή αν αυτή η διαδικασία ακολουθείται όπως είναι θεσπισμένη από το νόμο και ποιοι είναι εν τέλει εκείνοι που φέρουν την ευθύνη;
Γράφει ο Γιαννούκας Χρήστος, Εκπαιδευτής Οδήγησης & Κυκλοφοριακής Αγωγής, Σύμβουλος Οδικής Ασφάλειας ΕΝΕΚΠΑ και ΙΝΚΑ.
Αυτό που είναι απαραίτητο να κατανοήσουν οι εκάστοτε υποψήφιοι όσον αφορά την απόκτηση του διπλώματος, είναι ότι δεν αποτελεί απλά μια διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους, αλλά το ότι διακυβεύεται η ίδια τους η ζωή.
Ένας εκπαιδευτής οδήγησης στις ώρες της θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης, καλείται να μεταλαμπαδεύσει στους μαθητές του τις απαραίτητες γνώσεις και να τους καλλιεργήσει σωστή οδηγική παιδεία. Οι ελάχιστες ώρες ωστόσο, που είναι υποχρεωτικό από το νόμο να καλυφθούν για την απόκτηση άδειας οδήγησης αυτοκινήτου, είναι 21 ώρες θεωρητικής και 25 ώρες πρακτικής εκπαίδευσης.
Oι κίνδυνοι που οδηγούν σε μια «οδηγική ζούγκλα»
Δυστυχώς όμως, παρότι που οι πρακτικές ώρες ήδη για κάποιους υποψηφίους δεν αρκούν, φημολογείται ότι ορισμένοι εκπαιδευτές, στο βωμό του κέρδους, συνειδητά δεν πραγματοποιούν πρακτικά και θεωρητικά μαθήματα, και τα δεύτερα γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε ο μαθητής να μην αντιλαμβάνεται την αξία τους, η οποία είναι η απόκτηση κριτικής σκέψης και όχι η αποστήθιση των ερωτήσεων. Έτσι λοιπόν παρακάμπτουν τη θεωρητική εκπαίδευση και τα πρακτικά μαθήματα είναι καθαρά διεκπεραιωτικά.
Βέβαια στην παγίδα αυτή πέφτουν και πολλοί γονείς νέων παιδιών που επιλέγουν μια σχολή στην τύχη βάσει του ποια είναι πιο φθηνή χωρίς να ανησυχούν για το αν αυτά που θα μάθουν, τα παιδιά τους, είναι αρκετά για να επιβιώσουν στην οδηγική ζούγκλα. Θεωρούν ότι το δίπλωμα είναι προϊόν αγοράς και κυνηγούν την καλύτερη προσφορά. Το παράδοξο όμως είναι, ότι δε συμβαίνει το ίδιο όταν πρόκειται για εγγραφές σε φροντιστήρια, για αγορά προϊόντων τεχνολογίας ή διαφόρων αγαθών καθώς εκεί ξοδεύονται υπέρογκα ποσά. Έχουν ακουστεί περιπτώσεις όπου τα διπλώματα σε «τιμές ευκαιρίας» ενέχουν και άλλους κινδύνους όπως οι επιπλέον χρεώσεις που δεν αναφέρονται στην αρχική τιμή της «προσφοράς» και φέρνουν προ εκπλήξεως τον υποψήφιο οδηγό.
Εύλογα λοιπόν, θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια σοβαρότητα η εκπαιδευτική διαδικασία που απαιτείται, ώστε να είναι κάποιος κατάλληλα καταρτισμένος οδηγός.
Παρόλα αυτά το βάρος των ευθυνών μοιράζεται και στους πολίτες που ορισμένοι περιφρονούν πλήρως τη διαδικασία της απόκτησης διπλώματος. Εκπαιδευτές έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με κάποιους υποψηφίους που ζητάνε διεκπεραίωση και όχι εκπαίδευση, ή με γονείς που τους ενδιαφέρει να τους έρθει όσο πιο φθηνά ο λογαριασμός και στην περίπτωση που ενημερωθούν ότι ο υποψήφιος δεν είναι έτοιμος να οδηγήσει με ασφάλεια, εξαγριώνονται. Η νοοτροπία αυτή όμως καλλιεργείται από την ίδια την κοινωνία που δε φροντίζει να αφυπνίζει τους πολίτες, όχι μόνο να ψάχνουν την καλύτερη υπηρεσία και την απόκτηση ουσιαστικής γνώσης αλλά και για την αξία της ίδιας της οδηγικής παιδείας.
H εκπαίδευση δημιουργεί σωστή οδική συμπεριφορά
Η σωστή εκπαίδευση των υποψήφιων οδηγών, είτε αυτοί είναι επαγγελματίες, είτε όχι, και η δια βίου εκπαίδευσή τους στον τομέα αυτό, είναι στόχοι που αν κατακτηθούν θα έχουμε ως αποτέλεσμα τη μείωση των ατυχημάτων και τη δημιουργία ενός ασφαλέστερου οδηγικού περιβάλλοντος για όλους τους χρήστες της οδού. Επομένως, η πηγή της ανομίας πηγάζει από την ίδια την κοινωνία που μετατρέπει τους πολίτες της σε κυνηγούς τους εύκαιρου, του άκοπου και του φθηνού.
Τα παραπάνω αποτελούν πλέον καθημερινότητα, ωστόσο η πλειοψηφία των εκπαιδευτών αγωνίζονται και ασκούν το επάγγελμά τους ως λειτούργημα. Δάσκαλοι, που ωθούν οι ίδιοι τους μαθητές, στη γνώση παραβλέποντας την κούραση ή τις παραπάνω ζημιές που θα εμφανισθούν στο εκπαιδευτικό όχημα. Δάσκαλοι που αγχώνονται για την επιτυχία των μαθητών τους όσο οι ίδιοι οι μαθητές και που έχουν σκοπό να μετατρέψουν τους υποψήφιους οδηγούς σε άτομα σκεπτόμενα και όχι απλά άτομα που θα χρησιμοποιούν το δίπλωμα για να «μεταφέρονται».
Επομένως, όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θέλουν να εκπαιδευτούν, αλλά και άνθρωποι που θέλουν να εκπαιδεύσουν, δε θα σταματήσει να υπάρχει η σκέψη ότι μπορούμε να ελπίζουμε, μέσα από τις πράξεις μας να διεκδικούμε μια νέα κοινωνία οδηγών με συνείδηση και οδηγική παιδεία. Η ορθή επιλογή της Σχολής Οδηγών είναι μια υπεύθυνη επιλογή του πολίτη δεν είναι αγορά αλλά εκπαίδευση και επένδυση στην ασφάλεια μας!
Κλείνοντας, είναι σκόπιμο να επιχειρήσουν όλοι στο σύνολό του τους, πολιτεία, εκπαιδευτές και υποψήφιοι, ο καθένας με τα μέσα που διαθέτει, ώστε να διαμορφωθεί ένα οδηγικό περιβάλλον βασισμένο στη διαφάνεια, την αξιοκρατία και κυρίως στην ορθή και επαρκή εκπαίδευση. Όπως και στη ζωή έτσι και στην οδήγηση έχουμε την τύχη να επιλέξουμε τι είδους οδηγοί θέλουμε να είμαστε.
