Το σημερινό αφιέρωμα δεν γράφεται για να λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για κανέναν, αλλά για να καταδείξει ότι κάποιες από τις καταγγελίες που ακούγονται, για το χώρο του θεάτρου , και καταναλώνονται εύκολα από το... φιλοθεάμον κοινό, ως πρωτοφανή πράγματα, μόνον τέτοια δεν είναι.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αντισυναδελφική συμπεριφορά στο θέατρο και στον κινηματογράφο, να το θέμα που τις τελευταίες μέρες μονοπωλεί τις κουβέντες μας – είτε από το τηλέφωνο, είτε από το διαδίκτυο, είτε με τους δυο τρεις ανθρώπους που μπορούμε να μιλήσουμε από κοντά, καθώς μην ξεχνιόμαστε, είμαστε σε αναγκαστικό εγκλεισμό λόγω πανδημίας και δεν βγαίνουμε αναίτια από τους τέσσερις τοίχους. Και κάποιοι «πέφτουν από τα σύννεφα» - ή έτσι μας λένε… Ξεκαθαρίζω κάτι, εξ’ αρχής: Το σημερινό αφιέρωμα δεν γράφεται για να λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για κανέναν, αλλά για να καταδείξει ότι κάποιες από τις καταγγελίες που ακούγονται και καταναλώνονται εύκολα από το ….φιλοθεάμον κοινό, ως πρωτοφανή πράγματα, μόνον τέτοια δεν είναι. Πριν λοιπόν «κρεμάσουμε» στα μανταλάκια τον Γιώργο Κιμούλη που φέρεται, σύμφωνα με την καταγγελία της Ζέτας Δούκα να ξεπέρασε τα όρια, πάνω στη ροή της δουλειάς, αξίζει μια αναφορά σε συμπεριφορές κορυφαίων ηθοποιών που έμειναν στην ιστορία, αλλά δε στάθηκαν ικανές να τους μετακινήσουν από το θόλο του ειδώλου, αφού ο κόσμος τους κράτησε εκεί.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, για παράδειγμα, έχει δικαστεί και καταδικαστεί για ένα τέτοιο επεισόδιο: Στη διάρκεια των γυρισμάτων της «Σοφερίνας» κι ενώ η ταινία είχε φτάσει στη σκηνή του δικαστηρίου, ο άνθρωπος του Φίνου, ο για χρόνια φροντιστής της Finos Films, Παντελής Παλιεράκης ενημέρωσε τον πατριάρχη του Ελληνικού κινηματογράφου, ότι η Αλίκη καθυστερούσε το γύρισμα καθώς «πήγαινε ότι ώρα ήθελε». Λίγη ώρα αργότερα, η ηθοποιός έφτασε με το αυτοκίνητο της στον τόπο του γυρίσματος φανερά εκνευρισμένη, επειδή ο φροντιστής την είχε «καρφώσει» στο Φίνο. Στο χέρι της κρατούσε ένα τσιγάρο, παρά το γεγονός ότι δεν κάπνιζε. Κατέβηκε από το αμάξι, πλησίασε τον Παλιεράκη και του το έσβησε στο πρόσωπο.... Εκείνος ,παρά το γεγονός ότι η Αλίκη είχε ήδη κατακτήσει την θέση της αδιασάλευτης βασίλισσας του θεάτρου και του κινηματογράφου αντέδρασε άμεσα… «Πήγα αμέσως και υπέβαλα μήνυση εναντίον της. Ο κύριος Φίνος δεν ήθελε να το τραβήξω το θέμα, γιατί της είχε δώσει προκαταβολές για 5 ταινίες που επρόκειτο να γυρίσει», αποκάλυψε ο φροντιστής σε συνέντευξή του. Η ιστορία είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ένα βράδυ που ο Παλιεράκης βρέθηκε σε μια ταβέρνα με φίλους, άκουσε κάτι γνωστούς να του φωνάζουν: «Καλώς το σταχτοδοχείο της Βουγιουκλάκη». Η ρετσινιά αυτή τον προβλημάτισε. Ωστόσο, αποφάσισε να μην προχωρήσει τελικά το θέμα δικαστικά, ύστερα από την επιμονή του Φίνου...
Μια άλλη πολυαγαπημένη του Ελληνικού κοινού, η μεγάλη Ρένα Βλαχοπούλου, έχει εμπλακεί σε παρόμοιο επεισόδιο. Η Μαρία Ιωαννίδου αφηγείται μέχρι σήμερα την έκρηξη της μεγάλης ηθοποιού την οποία «πλήρωσε» η ίδια στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι». Ο Δαλιανίδης είχε βρει μια τοποθεσία στη Λήμνο, ιδανική για τη σκηνή της Ερήμου. «Με βουτάει η Βλαχοπούλου από τα μαλλιά και μου λέει: “Έλα εδώ μωρή, άντε στο διάολο μπες μέσα και πιες νερό να τελειώνει η σκηνή” και με βουτάει μέσα. Η χειρότερη εμπειρία μου», έχει αποκαλύψει η κ. Ιωαννίδου.
Η μνημειώδης σκηνή του τέλους, στον «Ηλία του 16ου» στην οποία ο Χατζηχρήστος ως ψευτοαστυφύλακας κάνει τουλούμι στο ξύλο τον Βέγγο στο ρόλο του φουκαρά κακοποιού είναι – κατ' εντολήν του σεναριογράφου και σκηνοθέτη της ταινία, Αλέκου Σακκελάριου πέρα για πέρα αληθινή. Ο Βέγγος έφαγε όσο ξύλο δεν είχε φάει σε όλη τη ζωή του προκειμένου να ολοκληρωθεί το επίμαχο στιγμιότυπο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το ότι ο Θανάσης Βέγγος δεν ξαναμίλησε ποτέ στον Κώστα Χατζηχρήστο. Ο θυμός του ήταν τέτοιος που αρνήθηκε να παραστεί ακόμη και στην κηδεία του.
Ένα ακόμη χαστούκι που διασάλευσε μια προσωπική, ως τότε φιλική σχέση ήταν αυτό που έδωσε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στη Μαίρη Αρώνη για τις ανάγκες της ταινίας «Μια τρελή – τρελή οικογένεια». Την πόνεσε τόσο, που αποχώρησε εκνευρισμένη. Χρειάστηκε η μαεστρία του Φίνου για να επιστρέψει...
Όσα αναφέρονται πιο πάνω είναι λίγα μονάχα από τα περιστατικά που σήμερα θα λογίζονταν, ως κακοποίηση στο χώρο του θεάτρου και του σινεμά, τον παλιό μυθικό πια καιρό. Δεν γράψαμε για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, γιατί αυτά όπου κι αν συμβαίνουν είναι αποδοκιμαστέα μετά βδελυγμίας και ελεεινά ταπεινωτικά για την ανθρώπινη υπόσταση .
Αλλά στιγμές ακραίας έντασης και εκρήξεων υπήρξαν πολλές στον παλιό καλό Ελληνικό κινηματογράφο, με υπόλογους αγαπημένους πρωταγωνιστές που – ευτυχώς – δεν «τσαλάκωσε» ο χρόνος εξαιτίας κάποιων κακών στιγμών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Η επιχείρηση «αποκαθήλωσης» στο θέατρο ευνοεί τους θύτες
- Πολυχρονίδη: «Δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση. Ήξερα όλα όσα έχουν καταγγελθεί»
- Τουμασάτου: «Όχι συγγνώμες από κάποιον που έχει χουφτώσει ένα παιδάκι στο καμαρίνι»
