Το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Ο Εμμανουήλ Καραλής αναδείχθηκε χάλκινος Ολυμπιονίκης στο Άλμα επί Κοντώ απόψε στο Παρίσι.
Ήταν μία μαγική βραδιά για τον 25χρονο πρωταθλητή μας που πέρασε με την πρώτη προσπάθεια όλα τα ύψη, από το 5,50μ έως και το 5,90μ για να μπει στη διεκδίκηση των μεταλλίων.
Εκεί έχασε τα 5,95μ, αλλά σε μια μνημειώδη κίνηση τακτικης, άφησε το ύψος, ρίχνοντας το «μπαλάκι» στους 4 βασικούς αντιπάλους του για το χάλκινο. Απέτυχαν όλοι κι έτσι ο «Μανόλο» εξασφάλισε την τρίτη θέση, αφού μπροστά του βρίσκονταν ήδη οι Ντουπλάντις, Κέντρικς.
Ο Σουηδός παγκόσμιος ρέκορντμαν δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει το back to back στα Χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια με 6 μέτρα και 25 εκατοστά, που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, «συντρίβοντας» παράλληλα και το Ολυμπιακό ρεκόρ του Τιάγκο Μπράζ (Βραζιλία) με 6,03 από το 2016 στο Ρίο.
Το χαμόγελο του Εμμανουήλ Καραλή δεν έφευγε από το πρόσωπό του και δεν υπήρχε άνθρωπος στη μεικτή ζώνη του Stade de France, που να αντίκριζε τον σπουδαίο αθλητή και να μην χαμογελούσε.
Είναι, άλλωστε ένα από τα αγαπημένα παιδιά όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και του παγκοσμίου στίβου.
«Πίστευα ότι αυτό το μετάλλιο είναι δικό μου»
Όπως αποκάλυψε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι παρά το γεγονός πως ο αγώνας ήταν «ακατάλληλος για καρδιακούς», πίστευε ότι θα πάρει μετάλλιο και ευχαρίστησε όλους τους Ελληνες.
Η συνέντευξη του Εμμανουήλ Καραλή στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
ΕΡ: Μανόλο συγχαρητήρια. Είσαι Ολυμπιονίκης και το... χαμόγελό σου είναι η μόνη μας ανταμοιβή για όλους! Πως έζησες αυτόν τον σπουδαίο αγώνα;
«Είναι σπουδαίος αγώνας, ένα χάλκινο μετάλλιο. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για τον εαυτό μου. Αυτή είναι μία αρχή για πολύ μεγάλα πράγματα».
ΕΡ: Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός. Με εξαίρεση τον Ντουπλάντις, οι υπόλοιποι ήσασταν όλοι κοντά. Αγχώθηκες καθόλου;
«Σίγουρα είχα άγχος, αλλά είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πίστευα ότι αυτό το μετάλλιο είναι δικό μου. Δεν ήθελα να φύγω ξανά με 4η θέση (σ.σ. όπως έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο). Αυτό το μετάλλιο είναι δικαίωση για εμένα».
ΕΡ: Μένουν δύο προσπάθειες του Ομπιένα. Εάν αποτύχει, έχεις εξασφαλίσει μετάλλιο. Πήγες στον πατέρα σου και δεν είδες καν τις προσπάθειες του Φιλιππινέζου...
«Δεν είπαμε τίποτα. Σκεφτόμουν πολλά σενάρια. Το σημαντικότερο είναι ότι ήμουν δίπλα με τον άνθρωπό μου και ήταν μία στιγμή που θα μείνει για πάντα στην μνήμη μου».
ΕΡ: Θα ακολουθήσουν... δύσκολες ώρες, καθώς ακόμα δεν έχεις το μετάλλιο στα χέρια σου!
(γελάει) «Σίγουρα είναι μεγάλη η προσμονή. Προσπαθώ να μείνω προσγειωμένος μέχρι την ώρα της απονομής. Θέλω να το ευχαριστηθώ και να ζήσω αυτήν την μοναδική στιγμή».
ΕΡ: Το κλάμα πάντως δεν σταμάτησε...
«Πάνω σε αγώνα δεν έχω κλάψει ποτέ. Μου βγήκε όλη αυτή η πίεση. Είναι κάτι που το... ευχαριστήθηκα!»
ΕΡ: Είσαι από του πιο αγαπητούς αθλητές των Ελλήνων, τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;
«Ειλικρινά το ελπίζω (γέλια). Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που παρακολουθεί τις προσπάθειες τις δικές μου και όλων των αθλητών. Ο,τι υποστήριξη είχα όλες αυτές τις ημέρες να την δώσει τώρα στον Μίλτο (σ.σ. Τεντόγλου), στην ομάδα μπάσκετ και σε όλη την ελληνική αποστολή. Ειλικρινά τους ευχαριστώ πάρα πολύ».
