FIBA CHAMPIONS LEAGUE: ΑΕΚ - Χάποελ Ιερουσαλήμ 91-78 με σούπερ εμφάνιση

Πρώτη στον όμιλο η "Βασίλισσα", φουλάρει για το Final-4

Όταν παρακολουθείς έναν αγώνα μπάσκετ με πολλές εναλλαγές στο προβάδισμα και ισοπαλίες, αλλά στο τέλος ξέρεις ποια ομάδα θα νικήσει και μάλιστα με διαφορά ίσως 8+ πόντων, τότε κάτι αυτό σημαίνει.

Πράγματι, οι μπασκετικοί ειδήμονες, αλλά και ο απλός κόσμος που έβλεπε χθες για 32 λεπτά την ΑΕΚ και τη Χάποελ Ιερουσαλήμ να πηγαίνουν πόντο-πόντο, ένιωθαν βαθιά μέσα τους ότι η Βασίλισσα στο τέλος θα επικρατήσει.

Ο κόουτς Παπαθεοδώρου έχει καταφέρει κάτι εξαιρετικό. Δεν βλέπουμε plays έξω από κάθε φαντασία, ίσως κάποιες φορές το iso παιχνίδι του Λάνγφορντ να μην επιτρέπει στην ΑΕΚ να είναι κινητική και να αποκτά ρυθμό (όσο τα βάζει, βέβαια, κανείς δεν ενοχλείται), αλλά ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται το ρόστερ και από παιχνίδι σε παιχνίδι και μέσα στο 40λεπτο, είναι εντυπωσιακός, σχεδόν για υπόκλιση.

Τα σχήματα έχουν όλα ισορροπία, δεν υπάρχει γκρίνια, δεν βλέπουμε παίκτες να ξεχνιούνται, δεν βλέπουμε παίκτες να εξαντλούνται. Φανταστικός πλουραλισμός και παράλληλα πάντα καλή άμυνα, χάρη στο βιονικό πέρα από κάθε λογική Σαντ Ρος, τον «heads out master»  Σλότερ, τον γρήγορο στα πόδια Γκίκα που αποφεύγει τα σκριν λες και είναι σκιά και δεν έχει οστά, αλλά και το αμυντικό φιλότιμο του Λάνγκφορντ, παράδειγμα προς μίμηση για όλους.

Στο ματς με τη Χάποελ, λοιπόν, φαινόταν πως η ΑΕΚ θα νικήσει στο τέλος, διότι έπαιρνε πράγματα από όλους τους παίκτες, σε αντίθεση με τον αντίπαλο που πέραν του Τόμας και του Μπράιμο δεν είχε κάποιο άλλο πραγματικό στήριγμα (μηδέν δημιουργία Μπλατ και Μπράουν, περιορισμένος λόγω του Κουβανού ο Φελντέιν).

Τα δε επιθετικά ριμπάουντ των Ισραηλινών στο πρώτο μέρος ήταν μάλλον ένα «στατιστικό φάντασμα», καθώς πολλά σουτ βρήκαν σίδερο, πήραν μεγάλη καμπύλη και έφυγαν από τον εναέριο χώρο των ψηλών της ΑΕΚ. Σαφώς πιο μαχητικά ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ και φόλοου των Σλότερ, Σαντ Ρος και Ματσιούλις, με τον Λιθουανό σαν να περίμενε αυτό το ματς για να ξορκίσει μία και καλή τη στιγμή του περσινού τραυματισμού.

Τίποτα μα τίποτα δεν σημαίνουν τα 14 άστοχα σουτ του Κιθ, που κέρδισε πολλά φάουλ στο ξεκίνημα των επιθέσεών του και πήρε τους πόντους που έχασε εντός παιδιάς από τις βολές.

Αν αρχίσουν να αξιοποιούνται στο έπακρο  ο Λίνος και οι Γιάνκοβιτς, που ξέρουν μπάσκετ και σίγουρα μα σίγουρα θα ανέβουν κι άλλο, αν συνεχίσει με αυτή την επάρκεια ο Γκίκας τον οποίο ο κόσμος αρχίζει να αγαπά πολύ και φυσικά αν ο Τσάλμερς και ο Ρέι παραμείνουν προσηλωμένοι έστω και στους περιορισμένους ρόλους τους, τότε μιλάμε για μία ΑΕΚ που διαρκώς θα βελτιώνεται.

Υπάρχει μία διάχυτη αισιοδοξία και αξίζουν συγχαρητήρια στον προπονητή που έτυχε να περάσει μπροστά μας σε έξαλλη κατάσταση μετά τη λήξη του αγώνα με το Περιστέρι όταν περιφερόταν πίσω από την είσοδο των δημοσιογραφικών βρίζοντας θεούς και δαίμονες για τη διαιτητική αντιμετώπιση, που άκουσε πολλά το προηγούμενο δίμηνο, μα που τώρα φαντάζει ως ο πλέον κατάλληλος!