Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ανέκαθεν θεωρούνταν πιο ποιοτικός και προσεγμένος από τον αμερικάνικο. Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει πως δε υπάρχουν και σε αυτόν αποτυχημένες ταινίες, αλλά σε γενικές γραμμές έχουμε δει πολύ καλές παραγωγές.

Υπάρχουν πολλές ταινίες του ευρωπαϊκού σινεμά, οι οποίες έχουν καταφέρει να αφήσουν εποχή και γενικότερα να χαρακτηριστούν από τις καλύτερες και πιο κλασικές του είδους, ενώ για κάποιες δεν υπάρχει καν αμφιβολία ότι πρόκειται για τις κορυφαίες του είδους.

Δείτε παρακάτω ορισμένες παραγωγές του Ευρωπαϊκού Σινεμά που πρέπει να δει κάθε σινεφίλ - ή μη:

Άγριες Φράουλες (Smultronstallet) - 1957

Ανάμεσα στην πραγματικότητα του παρόντος και τη διαβρωμένη από τη φαντασία ανάμνηση του παρελθόντος, ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ανακαλύπτει την ανθρώπινη καρδιά.

H ταινία ξεκινά μ’ έναν φοβερό εφιάλτη, όπου ένας γηραιός καθηγητής Ιατρικής βλέπει, σ’ ένα φέρετρο που πέφτει από μια νεκροφόρα και ανοίγει μπροστά του, τον εαυτό του νεκρό ενώ ένα ρολόι, χωρίς δείκτες, «δείχνει» την ώρα του Θανάτου.

Ο ηλικιωμένος άνδρας, ο οποίος στο βωμό της επιτυχίας και της καταξίωσης, θυσίασε την χαρά της ζωής και τους χυμούς του έρωτα, στεγνώνοντας την ψυχή του, κάνει το τελευταίο του ταξίδι, και ταυτόχρονα ξαναζεί τη ζωή του και συμφιλιώνεται με το φόβο του θανάτου.

8½ - 1963

Αυτοβιογραφική σπουδή στην αφήγηση και στη βιωματική αντιμετώπιση της τέχνης, δοσμένα σε ένα ακούσια ψυχαναλυτικό παιχνίδι χωρίς επιστροφή από τον Φεντερίκο Φελίνι.

Ο Γκουίντο Ανσέλμι, βασανίζεται από φαντασιώσεις και έμμονες ιδέες που σχετίζονται με την καθολική του παιδεία, τις σχέσεις του με το σεξ και τις γυναίκες και την αναζήτηση ενός νοήματος στη δουλειά του.

Η πραγματικότητα συγχέεται με εφιάλτες, αλλά όλη αυτή η σύγχυση πραγματικότητας και φαντασίας καταλήγει σε ένα χαρούμενο «παιχνίδι», όπου όλα αποκτούν νόημα.

Ίσως πρόκειται για την πιο προσωπική δημιουργία του Φελίνι και μια από τις πιο χαρακτηριστικές του κινήματος του μοντερνισμού των 60's.

Αμελί (Amélie) - 2001

Μια από τις πιο αναγνωρίσιμες ταινίες του Ευρωπαϊκού σινεμά. Η ταινία αφηγείται την καθημερινή αλλά καθόλου βαρετή ζωή μιας νέας, ρομαντικής και ονειροπαρμένης γυναίκας.

Όταν συναντά στο δρόμο της έναν εξίσου περίεργο τύπο, καταλαβαίνει ότι βρήκε την αδελφή ψυχή που αναζητούσε τόσα χρόνια.

Η γρήγορη σκηνοθεσία, το απλό αλλά, ευφυέστατο σενάριο και οι καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών σε συνδυασμό με το πολυαγαπημένο soundtrack, συνθέτουν μια γλυκιά και μαγευτική ρομαντική κομεντί που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Η Θάλασσα Μέσα μου (Mar Adentro) - 2004

Δραματική ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, βασισμένη στην πραγματική ιστορία του ενός Ισπανού συγγραφέα, του Ραμόν Σαμπέδρο. Ένας τετραπληγικός έπειτα από 28 χρόνια ζητά να του δοθεί το δικαίωμα στην ευθανασία.

Στην προσπάθειά του αυτή θα του συμπαρασταθεί μια επώνυμη δικηγόρος, αντίθετα με τη Ρόζα, μια απλή χωριατοπούλα, που θα προσπαθήσει να τον πείσει ότι η ζωή αξίζει όποιο κι αν είναι το τίμημα.

Είναι μια συγκλονιστική ταινία, όπου πέρα από το θέμα της ευθανασίας, ο Αλεχάντρο Αμενάμπαρ κατάφερε να σκιαγραφήσει αριστουργηματικά το πορτρέτο ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για το δικαίωμα της ελευθερίας.

Η Λευκή Κορδέλα (Das weiße Band) - 2009

Ο σκοπός του Χάνεκε είναι δεδομένος, καθώς από την αρχή της καριέρας του, ασχολείται με τη βία και τον ρατσισμό, την κίβδηλη πλαστογράφηση των ιδανικών κάτω από τον επικίνδυνο μανδύα της εθνικής καταγωγής και, σε ένα πιο αφαιρετικό επίπεδο φιλοσοφικής αναζήτησης, τα αίτια του Κακού στην ανθρώπινη φύση.

Έτσι κι εδώ, η Λευκή Κορδέλα, είναι ένα έργο ολοκληρωμένο, στεγνό και στυγνό, όπως και οι καταβολές του ναζισμού, μέσα από την αυστηρή ματιά του δημιουργού σε ένα γερμανικό χωριό, παραμονές του μεγάλου πολέμου.

Σύμφωνα με το Χάνεκε, η ταινία πραγματεύεται τη «γέννηση κάθε τύπου τρομοκρατίας, είτε αυτή είναι πολιτικής είτε θρησκευτικής μορφής».

Αγάπη (Amour) - 2012

Ο σπουδαίος αυστριακός σκηνοθέτης Μίκαελ Χάνεκε, αφηγείται με πρωτότυπο τρόπο ένα υπαρξιακό δράμα, στο οποίο ενώνει την ζωή και τον θάνατο, μέσω του έρωτα.

Ο Ζορζ και η Αν είναι ένα ογδοντάχρονο ζευγάρι μουσικών που ζει απομονωμένο στο μεγαλοπρεπές, αλλά χαοτικό του διαμέρισμα.

Μια μέρα, η Αν παθαίνει εγκεφαλικό και η μονότονη καθημερινότητα του ζευγαριού κλονίζεται για πάντα. Η «Αγάπη» θεωρείται μία από τις καλύτερες Ευρωπαϊκές ταινίες του είδους.

Αυτό το αποδεικνύει η καθολική αναγνώριση της απ’ όλα τα «μεγάλα βραβεία». Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών και ξενόγλωσσο Όσκαρ για αυτό το βουβό, αλλά δυνατό δράμα.

Το τέλειο χτύπημα (La migliore offerta) – 2013

Ψυχολογικό θρίλερ σε σκηνοθεσία Τζουζέπε Τορνατόρε. Ένας εκτιμητής έργων τέχνης ζει και εργάζεται μοναχικά, διαθέτοντας έναν εκκεντρικό χαρακτήρα. Δεν έχει κανέναν στη ζωή του πέρα από υπηρέτες και σερβιτόρους.

Η συνάντησή του όμως με μια γυναίκα που πάσχει από μια βαριάς μορφή αγοραφοβία έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Η γυναίκα του ζητάει να να εκτιμήσει την κινητή περιουσία της, γεγονός θα αρχίσει να αλλάζει στην κανονισμένη με ακρίβεια δευτερολέπτου ζωή του.

Η Τέλεια Ομορφιά (La grande bellezza) - 2013 

Μια δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία και σενάριο Πάολο Σορρεντίνο. Εδώ ο Σορρεντίνο, φτιάχνει τη δική του «Dolce Vita», μια «φτιασιδωμένη» ταινία που δοξάζει την ομορφιά της απλότητας, ένα τρωτό αριστούργημα.

Ένας κυνικός συγγραφέας που μόλις έχει κλείσει τα 65 του χρόνια, σύμβολο της ρωμαϊκής κοσμικής ζωής, περιπλανιέται στην αγαπημένη του ιταλική πρωτεύουσα αντιμέτωπος με το δικό του αλλά και το δικό της παρελθόν.

Ο γιος του Σαούλ (Saul fia) – 2015

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία του Λάζλο Νέμες, η οποία μας μεταφέρει στο φρικτό στρατόπεδο του Άουσβιτς το 1944.

Ένας Ουγγροεβραίος κρατούμενος είναι αναγκασμένος να συνεργάζεται με τους Γερμανούς θάβοντας τα πτώματα των συμπατριωτών του. Όλα αυτά μέχρι να υποχρεωθεί να θάψει ένα αγόρι, το οποίο πιστεύει ότι είναι ο γιός του.

Ο Λάζλο Νέμες, μάς τυλίγει στις φλόγες του Ολοκαυτώματος, με τη φρίκη μιας εντατικής ταινίας τρόμου η οποία αποτελεί ένα πρωτότυπο και τομληρό αριστούργημα που αξίζει να δει κανείς.

Ψυχρός Πόλεμος (Cold War) - 2018

Ο Πολωνός «ποιητής» της εικόνας, Πάβελ Παβλικόφσκι υπογράφει, ίσως, την πιο ολοκληρωμένη του ταινία. Άκρως ατμοσφαιρική και σχεδόν σουρεαλιστικά ρομαντική, θίγει το παντοδύναμο φαινόμενο του έρωτα που δεν γνωρίζει από περιορισμούς και σύνορα.

Στην επαρχιακή Πολωνία του 1949 ο μουσικοσυνθέτης Βίκτορ γνωρίζει τη νεαρή, δυναμική και φιλόδοξη τραγουδίστρια Ζούλα, την οποία ερωτεύεται αμέσως.

Στη σκιά του Ψυχρού Πολέμου και για τα επόμενα 15 χρόνια, η παθιασμένη σχέση τους θα τους οδηγήσει στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Σπλιτ και πίσω στην Πολωνία.

Ένα νοσταλγικό έργο τέχνης, με πολλές οπτικοακουστικές αρετές που παραπέμπει σε Ευρωπαϊκές ταινίες άλλων εποχών.

Εσύ ποια θα επιλέξεις να δεις;

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM