Το φρικτό, απάνθρωπο, έξω από κάθε πολιτισμικό, εθιμικό και εντέλει λογικό πλαίσιο, έγκλημα στα Γλυκά Νερά συνιστά μια τεράστια ανθρώπινη τραγωδία – όχι απλώς καμπανάκι, αλλά δυστυχώς χειροπιαστή απόδειξη της πλήρους ανεπάρκειας, αν όχι παταγώδους ανικανότητας, της συγκεκριμένης πολιτικής ηγεσίας.
Από καιρό τώρα και με δακτυλοδεικτούμενους υπευθύνους στην παρακμή, στον θυμό και στη φτωχοποίηση της κοινωνίας, ήρθε να στοιχηθεί κι ο ανυπέρβλητος φόβος. Διότι πλέον η ανασφάλεια… βολτάρει χέρι χέρι με τους σκληρούς κι αδίστακτους ποινικούς, που δρουν ανενόχλητοι κι άφοβοι μπρος στο ενδεχόμενο της τιμωρίας. Και σκαρώνουν ένα σπιράλ τρόμου που οι… αρμόδιοι είναι ανίκανοι να ξηλώσουν…
Τα απόκοσμα πρόσωπα των χθεσινών ανθρωπόμορφων φονιάδων, αποτυπωμένο πια για πάντα στο βλέμμα και στην ψυχή ενός βρέφους 11 μηνών θα πρέπει να βαραίνει πια αιωνίως το κατάφορτο από μυθολογικά φκιασίδια πολιτικό μητρώο του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Μπας και πληγεί προς όφελος της πραγματικής εικόνας το παραμύθι που περιβάλλει τον «ικανότερο υπουργό Δημοσίας Τάξης». Και μπας και τα αμερικανικά Π. Ο. Π. (Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης) δωράκια της «εξάρθρωσης της εγχώριας τρομοκρατίας» πάρουν τη θέση που πρέπει στην πραγματική ιστορία.
Διότι όταν οι ποινικοί, οι φονιάδες και οι μαφιόζοι κάνουν ξέφρενο και αιματηρό πάρτι μπρος στα έντρομα μάτια των πολιτών, οποιαδήποτε μεγαλόσχημη «επιτυχία», που απλώς εκτοξεύει –πλασματικά– τις μετοχές ενός ευπώλητου πολιτικού προσώπου, έχει θέση μόνον στον κάλαθο των αχρήστων. Τα κρούσματα είναι πυκνά επαναλαμβανόμενα, τόσο που δεν μπορούν να εκληφθούν ως εξαιρέσεις. Χτίζουν, δε, σταδιακά ένα δυσεπίλυτο, αν όχι άλυτο επί του παρόντος, πρόβλημα. Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από απότοκο πολιτικής ευθύνης με ονοματεπώνυμο.
«Έργα και ημέρες» του κ. Χρυσοχοΐδη μια κοινωνία που αιωρείται ανάμεσα στον φόβο των αδίστακτων φονιάδων και τα… ηρεμιστικά. Πουθενά η ευθιξία, η πραγματική ανάληψη ευθύνης, η παραδοχή της αποτυχίας, που συνιστά απλώς την πραγματικότητα .Και οι πολίτες; Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα… προσμένουν ίσως κάποιο θάμα!
