Τι συμβαίνει στη Μιανμάρ - Ποια είναι η ιστορία της Αούνγκ Σαν Σου Κι

Η Αούνγκ Σαν Σου Κι ψηφίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο με δημοκρατικές διαδικασίες ως επικεφαλής της κυβέρνησης στη Μιανμάρ με το κόμμα της Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία. Όμως την 1η Φεβρουαρίου, συγκεκριμένα την πρώτη μέρα κατά την οποία θα συνερχόταν πρώτη φορά το νεοεκλεγμένο Κοινοβούλιο, συνελήφθη από τον στρατό για «νοθεία». Μάλιστα, οι στρατιωτικές δυνάμεις ανέλαβαν την εξουσία στη Μιανμάρ και έκοψαν όλους τους τρόπους επικοινωνίας, θέτοντας έτσι τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για έναν χρόνο.

Συγκεκριμένα, η Σου Κι θα παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου, καθώς η αστυνομία τής έχει απαγγείλει αρκετές κατηγορίες, οι οποίες περιλαμβάνουν την παραβίαση των νόμων περί εισαγωγών και εξαγωγών και την κατοχή παράνομων συσκευών επικοινωνίας. Σύμφωνα με τις κατηγορίες, η Σου Κι εισήγαγε και χρησιμοποίησε παράνομα εξοπλισμό επικοινωνίας (φορητό ραδιοτηλέφωνο), που βρέθηκε στο σπίτι της. Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό σε ποια τοποθεσία κρατείται, ωστόσο έχει αναφερθεί ότι κρατείται στην κατοικία της στην πρωτεύουσα, Νέπιντο.

Επίσης, κατηγορίες αντιμετωπίζει και ο εκλεγμένος Πρόεδρος της χώρας, Ουίν Μιντ. Ωστόσο, στην περίπτωσή του οι κατηγορίες αφορούν παραβιάσεις κανόνων που απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού.

Ο στρατός αμφισβητούσε από την πρώτη στιγμή την εγκυρότητα του αποτελέσματος, παρόλο που η επιτροπή η οποία είναι υπεύθυνη το αρνείται πεισματικά, τονίζοντας πως δεν υπήρχαν στοιχεία για τους ισχυρισμούς του στρατού.

Παρ' όλα αυτά, ο στρατός ανέλαβε την εξουσία, επικαλούμενος το άρθρο 417 του Συντάγματος, το οποίο του επιτρέπει να αναλάβει τον έλεγχο όταν η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Επίσης, απέδωσε το πραξικόπημα στην άρνηση της κυβέρνησης να αναβάλει τις εκλογές εν μέσω πανδημίας.

Έτσι, μπορεί επικεφαλής της κυβέρνησης της χώρας να ήταν η Σου Κι, όμως πάντα η ηγεσία της λειτουργούσε υπό τη σκιά ενός πανίσχυρου στρατού, έτοιμου να επέμβει στα πάντα και κυρίως σε ό,τι διαφωνεί.

Σημειώνεται πως τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν συντριπτικά υπέρ του κόμματος της ηγέτιδας της χώρας, καθώς κέρδισε 368 από τις 434 θέσεις στο Κοινοβούλιο, την ώρα που το Κόμμα για την Αλληλεγγύη και την Ανάπτυξη, το οποίο υποστήριξε ο στρατός, κέρδισε μόλις 24.

Δύο μέρες μετά το πραξικόπημα, την ώρα που ο λαός της χώρας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και έχοντας 3.000 νεκρούς, οι πολίτες δεν έμειναν άπραγοι. Το πρωί της περασμένης Τετάρτης το προσωπικό σε 70 νοσοκομεία της χώρας ξεκίνησε απεργία προκειμένου να διαμαρτυρηθεί. «Αρνούμαστε να υπακούσουμε σε οποιαδήποτε διαταγή του παράνομου στρατιωτικού καθεστώτος, που απέδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται για τους φτωχούς ασθενείς μας», τονίζεται στην ανακοίνωση του νεοσύστατου Κινήματος Πολιτικής Ανυπακοής.

«Θέλω οι στρατιώτες να πάνε πίσω στους στρατώνες τους, και γι’ αυτό εμείς οι γιατροί δεν πάμε στα νοσοκομεία», δήλωσε ένας 29χρονος γιατρός από τη Γιανγκόν. «Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα κρατήσει η απεργία. Εξαρτάται από την κατάσταση», πρόσθεσε.

Το Κίνημα Πολιτικής Ανυπακοής πρωτοεμφανίστηκε στο Facebook την περασμένη Δευτέρα και μέχρι χθες είχε σχεδόν 200.000 ακόλουθους. «Ντροπή στον στρατό», «Οι στρατιωτικοί είναι κλέφτες» έχουν γράψει διάφοροι χρήστες στη σελίδα. Ο στρατός όμως χθες, Πέμπτη, μπλόκαρε τα κοινωνικά δίκτυα της χώρας.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες εξέφρασε τη «μεγάλη ανησυχία» του για το πραξικόπημα και «καταδίκασε με τον πιο σθεναρό τρόπο» τη σύλληψη της Αούνγκ Σαν Σου Κι. Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με ανακοίνωσή του τόνισε: «Είμαστε ενάντιοι σε οποιαδήποτε απόπειρα αλλοίωσης του αποτελέσματος των πρόσφατων εκλογών και παρεμπόδισης της δημοκρατικής μετάβασης της Μιανμάρ» και «θα αναλάβουμε δράση σε βάρος όσων ευθύνονται εάν αυτά τα βήματα δεν αντιστραφούν».

Η Αούνγκ Σαν Σου Κι είναι πολιτικός και ακτιβίστρια, ενώ το 1991 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τον αγώνα της να εγκαθιδρυθεί η δημοκρατία στη Μιανμάρ.

Μετά τη δολοφονία του πατέρα της, το 1947, έζησε για χρόνια εξόριστη, κυρίως στην Ινδία και μετά στη Βρετανία. Είναι παντρεμένη με πανεπιστημιακό της Οξφόρδης που ειδικεύεται στο Θιβέτ, τον Μάικλ Άρις, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, ζώντας μια ήσυχη ζωή.

Το 1988 όχι μόνο επέστρεψε στη Βιρμανία, αλλά συμμετείχε ενεργά στις λαϊκές εξεγέρσεις κατά της χούντας και αναδείχτηκε σε ηγέτιδα υπέρ της δημοκρατίας. Στις 20 Ιουλίου 1989 της επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός για σχεδόν 15 χρόνια. Μάλιστα, της πρόσφεραν την ελευθερία της σε περίπτωση που εγκατέλειπε τη χώρα, αλλά εκείνη αρνήθηκε.

Έναν χρόνο αργότερα η Σου εξελέγη πρωθυπουργός της Μιανμάρ, ηγούμενη του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία, όμως το στρατιωτικό καθεστώς αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία, θέτοντας εκτός νόμου το κόμμα της Σαν Σου Κι. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και έγινε από τα πιο αγαπητά πρόσωπα στον κόσμο, όμως το παρέλαβε έπειτα από 21 χρόνια. Σημειώνεται πως τα χρηματικά έπαθλα χρησιμοποιήθηκαν στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης.

Τον Σεπτέμβριο του 2000 της επιβλήθηκε ξανά κατ' οίκον περιορισμός και δύο χρόνια αργότερα αφέθηκε ελεύθερη. Τρία χρόνια μετά, στις 30 Μαΐου του 2003, ένας χρηματοδοτούμενος από τη δικτατορική κυβέρνηση όχλος επιτέθηκε στην αυτοκινητοπομπή της Σαν Σου Κι στο Βόρειο Μιανμάρ, σκοτώνοντας πολλούς υποστηρικτές της, ενώ αυτή μόλις που διασώθηκε.

Αμέσως μετά η κυβέρνηση συνέλαβε τη Σαν Σου Κι και μπήκε πάλι σε κατ' οίκον περιορισμό. Με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών η κράτησή της θεωρήθηκε παράνομη και αδικαιολόγητη, παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση της Μιανμάρ δεν έλαβε αυτή την απόφαση υπόψη της. Στις μεγάλες διαδηλώσεις τον Σεπτέμβριο του 2007 οι βουδιστές μοναχοί πλησίασαν συμβολικά πολλές φορές το σπίτι όπου κρατούνταν.

Τον Μάιο του 2008 Αμερικανός ακτιβιστής κατάφερε να εισέλθει στο σπίτι της και να φιλοξενηθεί σε αυτό για 48 ώρες, παραβιάζοντας έτσι τους όρους κράτησής της σε κατ' οίκον περιορισμό, με αποτέλεσμα να προσαχθεί σε δίκη. Ύστερα από διεθνείς πιέσεις, το στρατιωτικό καθεστώς της Μιανμάρ δέχτηκε να διεξαχθεί ανοιχτή δίκη. Στις 13 Νοεμβρίου 2010 αφέθηκε εκ νέου ελεύθερη.

Στις επαναληπτικές εκλογές του Απριλίου 2012 εξελέγη βουλευτής. Το κόμμα της Σου Κι κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία στις ιστορικές για τη χώρα εκλογές του 2015.

Ενώ άλλοτε η Σου Κι θεωρούνταν ηρωίδα, έχοντας λάβει βραβείο Νόμπελ, το 2017 η δημόσια εικόνα της καταστρέφεται εξαιτίας της τραγωδίας που έζησαν οι μουσουλμάνοι Ροχίνγκια. Μάλιστα, η χώρα κατηγορήθηκε για γενοκτονία από το Διεθνές Δικαστήριο, καθώς περίπου 750.000 άνθρωποι της μειονότητας διέφυγαν από τις ωμότητες του στρατού και εγκαταστάθηκαν σε καταυλισμούς στο Μπανγκλαντές. Η Αούνγκ Σαν Σου Κι αρνήθηκε πως υπήρξε «οποιαδήποτε πρόθεση για γενοκτονία» και εμφανίστηκε η ίδια στο δικαστήριο.

Το γεγονός ότι δεν επέδειξε καμιά συμπόνια στην υπόθεση αυτή προκάλεσε την κατακεραύνωσή της από τη διεθνή κοινότητα, όμως η «Μητέρα Σου» διατηρούσε την εμπιστοσύνη του λαού της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Μιανμάρ: Ζητούν την απελευθέρωση της Αούνγκ Σαν Σου Τσι
• Μιανμάρ: Απεργούν 70 νοσοκομεία – Καταδίκη της G7 για το πραξικόπημα
• Μιανμάρ: Γυμνάστρια έδειχνε ασκήσεις και πίσω της γινόταν… πραξικόπημα

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM