Ύστερα από 37 ημέρες εξιχνιάστηκε το έγκλημα που σόκαρε το πανελλήνιο: η δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν στο σπίτι της στα Γλυκά Νερά. Ο 32χρονος σύζυγός της Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ομολόγησε χθες, 17/6, στις Αρχές ότι τη δολοφόνησε και έστησε όλο αυτό το σκηνικό σε μια προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει τους αστυνομικούς, προκειμένου να γλιτώσει τη σύλληψη.

Έτσι, δένοντας τη γυναίκα του, αφού την είχε σκοτώσει προηγουμένως πνίγοντάς τη με το μαξιλάρι, κρέμασε τον σκύλο τους, έστησε την υποτιθέμενη «ληστεία» και στη συνέχεια έδεσε και τον εαυτό του και περίμενε. Όμως, οι έμπειροι αστυνομικοί του τμήματος Ανθρωποκτονιών κατάλαβαν αμέσως ότι στη συγκεκριμένη οικία δεν συνέβη ποτέ καμία διάρρηξη και εξαρχής θεωρήθηκε ο βασικός ύποπτος.

Οι χρήστες του διαδικτύου, μετά το πέρας ημερών, άρχισαν να σχολιάζουν στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης την περίεργη ψυχραιμία του πιλότου και τις δηλώσεις του στις κάμερες, ενώ τα σενάρια για το ότι ενδέχεται να είναι αυτός ο δολοφόνος «φούντωναν», καθώς δεν είχε βρεθεί ίχνος DNA από τους υποτιθέμενους ληστές, παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που υποτίθεται ότι παρέμειναν στο σπίτι.

Ταυτόχρονα, οι εικόνες της ευτυχισμένης ζωής του ζευγαριού στο Instagram έκαναν ορισμένους χρήστες να είναι πιο επιφυλακτικοί.

Ωστόσο, οκτώ μέρες μετά την πρώτη συνέντευξη του πιλότου, ένας χρήστης του Twitter, βασιζόμενος στη γλώσσα του σώματος και στο ύφος της επικοινωνίας του 32χρονου, υποδεικνύει πως αυτός είναι ο πιθανός δολοφόνος της 20χρονης, ξεκαθαρίζοντας πως η ανάλυσή του δεν αποτελεί επιστημονική/τεκμηριωμένη γνώμη και ότι δεν θέλει να υποκαταστήσει τη δουλειά της Αστυνομίας.

Η πρώτη συνέντευξη του πιλότου

Αναλυτικά όσα γράφει ο χρήστης

• «Στο κλιπ από την πρώτη του συνέντευξη παρατηρούμε την πλήρη απουσία συναισθημάτων, και ειδικά λύπης, θρήνου και θλίψης για τον χαμό της γυναίκας του. Καθ' όλη τη διάρκεια (30 sec) που διαρκεί η συνέντευξη υπάρχει πλήρης απουσία εμφάνισης του grief muscle –του χαρακτηριστικού “ζαρώματος” του μετώπου όταν αισθανόμαστε θλίψη–, το μέτωπό του παραμένει χωρίς καμία απολύτως αλλαγή.
• Στις δύο ερωτήσεις που του κάνουν οι ρεπόρτερ (“Τι ζητάτε τώρα;” και “Τους παρακαλέσατε;”) ουσιαστικά ή δεν απαντάει ξεκάθαρα (non answer statement) ή αυτά που λέει είναι πολύ μπερδεμένα (ambiguity statements), όπως η χρήση του “δεν περιγράφεται” ή του “να μην ξαναγίνει”… Και οι δυο παραπάνω ενδείξεις σχετίζονται με παραπλανητική συμπεριφορά βάσει της βιβλιογραφίας.
• Μία ακόμη σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς είναι και τα confirmation glances του μετά τις απαντήσεις που (δεν) δίνει… 

Confirmation glance είναι ουσιαστικά ο τρόπος που κλειδώνει με τα μάτια του τον ρεπόρτερ για να σιγουρευτεί ότι αυτά που λέει γίνονται όντως πιστευτά…

• Στην ερώτηση “Τι ζητάτε τώρα;” απαντάει με το “Να μη γίνει σε κανέναν άλλο ποτέ ξανά, τίποτα άλλο, τα παιδιά ξέρουν τη δουλειά τους, θα τους πιάσουν, και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου να μην το περάσει ξανά κανείς ποτέ”. Η απάντηση αυτή είναι πολύ προβληματική για τον πιλότο, καθώς περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, το λεγόμενο psychological distancing, που θεωρείται στη βιβλιογραφία ως μια από τις κυριότερες ενδείξεις παραπλανητικής συμπεριφοράς. Αντί δηλαδή να κάνει άμεση αναφορά ο πιλότος στη “δολοφονία”, απαντάει ότι (θα ήθελε) “αυτό” να μην ξαναγίνει σε κανέναν, χωρίς να κάνει αναφορά στο αποτρόπαιο γεγονός της δολοφονίας.
• Επίσης, σε καμία συνέντευξή του μέχρι στιγμής δεν έχει αναφέρει το όνομα της Καρολάιν.
• Στο “Τι ζητάτε τώρα;” συνεχίζει ο πιλότος “τα παιδιά ξέρουν τη δουλειά τους… θα τους πιάσουν…”. Θα παρατηρήσει κάποιος ότι η απάντηση αυτή δεν περιέχει το παραμικρό ίχνος θυμού, μίσους και εκδικητικότητας απέναντι στους (υποτιθέμενους) δράστες, ακροβατώντας στα όρια της άκρας ευγένειας (politeness) για κάποιους που αφαίρεσαν τη ζωή της μάνας του παιδιού του, τη στιγμή που σε όλη την κοινωνία ακούγονται απόψεις μέχρι και για ισόβια. Όπως επίσης ότι δεν πρόκειται να τους αναλάβει κανένας συνήγορος υπεράσπισης – το politeness εδώ, όταν μιλάμε για μια τόσο αποτρόπαια δολοφονία, αποτελεί ακόμη μια σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία…
• Στην ίδια πρόταση συνεχίζει ο πιλότος “και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου”, δείχνοντας ακόμη περισσότερο distancing, αποκαλώντας τη “δολοφονία” ως “αυτό”.
• Στη φράση του αυτή όμως θα παρατηρήσει κάποιος την πλήρη απουσία αναφοράς στο τι πρέπει να πέρασε η γυναίκα του, που ήταν το θύμα της αποτρόπαιας δολοφονίας…
• Όταν εξηγεί ότι “δεν περιγράφεται” η κατάσταση, κάνει ένα single shoulder shrug (ανασήκωμα μόνο του ενός ώμου – αριστερά). Πρόκειται για μια σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, που σχετίζεται με εσωτερική δυσπιστία.
• Επίσης, στο 01:15, με παγωμένο βίντεο, μπορεί να παρατηρήσει κανείς μια ξεκάθαρη ασυμμετρία έκφρασης, το δεξί μισό πρόσωπο του πιλότου έχει μια έκφραση, ενώ το αριστερό μισό του έχει μια εντελώς διαφορετική έκφραση.

Το φαινόμενο αυτό στη βιβλιογραφία λέγεται Chirality και στην ουσία μάς δείχνει ότι υπάρχουν καταπιεσμένα συναισθήματα ή/ και μια προσπάθεια να κρυφτούν οι πραγματικές προθέσεις κάποιου.

• Στο 01:22 μπορεί να παρατηρήσει κανείς και το λεγόμενο “chin thrust”, μια έκφραση του προσώπου που βάσει της βιβλιογραφίας δείχνει ότι υπάρχουν υποβόσκοντα συναισθήματα, που συνήθως συνδέονται με θυμό.
• Τέλος, η έκφραση του πιλότου στο τέλος “συγγνώμη, πρέπει να φύγω” είναι overapologizing, κανείς δεν θα του έλεγε τίποτα ή θα θεωρούσε ότι είναι αγενής αν απλά άνοιγε την πόρτα και έμπαινε στο αμάξι του, ακόμη μια ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς».