Στο «Live News» στο Mega και τη δημοσιογράφο Άννα Μαρινάκη μίλησε ο πρώτος μηνυτής του Δημήτρη Λιγνάδη και παρέθεσε όσα κατήγγειλε στην ανακρίτρια στις 10/3. Συγκεκριμένα, ο 25χρονος πλέον ανέφερε πως η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον Δημήτρη Λιγνάδη είναι το τραύμα που στιγμάτισε την παιδική του ηλικία, είναι η στιγμή που ένα 15χρονο αγόρι βούτηξε στον άγριο κόσμο των ενηλίκων, από τον οποίο δεν ξαναβγήκε. Όσον αφορά τη μέθοδο που χρησιμοποιούσε ο θεατράνθρωπος, ο μηνυτής είπε πως ήταν κάτι που το εξασκούσε, καθώς το είχε κάνει πολλές φορές. Μάλιστα, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης είχε πει στο θύμα πως πάσχει από καρκίνο και βρίσκεται στο τελικό στάδιο!

«Δεν ήταν απλώς ένα πράγμα που το έκανε μία φορά ή δύο φορές. Ήταν κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό» είπε αρχικά και συνέχισε: «Εγώ τον είχα ξεχάσει, γιατί δεν ήθελα να τον θυμάμαι, ήταν άσχημο αυτό που έγινε και δεν θα επιτρέψω να το πάθει άλλο παιδί αυτό. Δεν άντεξα όταν είδα ότι υπήρχαν και άλλα θύματα, και επιβαλλόταν η φωνή μου στην υπόθεση».

Ο άνδρας γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Λιγνάδη σε ηλικία 15 ετών σε πλατεία κοντά στο σπίτι του σκηνοθέτη, στο Μεταξουργείο. Σχεδόν αμέσως ο σκηνοθέτης τού πρότεινε να συνεχίσουν την κουβέντα στο ρετιρέ του 7ου ορόφου. «Όταν μιλούσαμε, είδα έναν καλό άνθρωπο, σαν τον ρόλο του πατέρα που είχε. Μου μίλαγε για πράγματα της αρχαίας Ελλάδας, μου έλεγε για κάτι πράγματα τα οποία εγώ δεν ήξερα και εγώ είδα ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει γνώση, ξέρει πράγματα. Γιατί να μη μιλήσω σε έναν καλύτερο άνδρα που μπορεί και εμένα να με κάνει κάτι καλύτερο;» είπε ο 25χρονος άνδρας.

«Παρέλυσε όλο μου το σώμα»

Ο θαυμασμός και η τρυφερότητα που ένιωσε για τον πανίσχυρο τότε θεατράνθρωπο στην πρώτη τους συνάντηση δεν προμήνυαν το τι θα επακολουθούσε στη δεύτερη συνάντησή τους στο σπίτι του σκηνοθέτη. «Όταν βρέθηκα στο διαµέρισµά του, καθίσαμε σε έναν καναπέ, µου έβαλε ένα ποτό και µου έδωσε να καπνίσω ένα τσιγαριλίκι. Ξαφνικά, έπειτα από δύο γουλιές ποτού και πριν ακόµα τελειώσω το τσιγάρο, ένιωσα µια υπερβολική έξαψη, αφόρητη ναυτία, τροµερή ζάλη.

Παρέλυσα σε ολόκληρο το σώµα µου και άρχισα να χάνω την επαφή µε το περιβάλλον, να σβήνω κυριολεκτικά. Όταν ξαναβρήκα τις αισθήσεις µου, ήμουν γυµνός στον καναπέ, ενώ είχε ήδη ξηµερώσει» ανέφερε ο μηνυτής.

– Σε απείλησε;

«Όχι, εγώ τον απείλησα. Εγώ τον απείλησα, γιατί ένιωσα ότι αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Δεν είπα ότι δεν το έχω ανάγκη αυτό στη ζωή μου, κατάλαβες; Δεν ήξερα ότι αυτό ήταν κάτι απαράδεκτο, κάτι το οποίο δεν είναι στον κόσμο μου, τι να σου πω. Ήταν βία».

Όπως περιέγραψε ο 25χρονος, ο σκηνοθέτης αισθανόμενος την οργή του προσπάθησε να τον μεταπείσει, με το πρόσχημα σοβαρών προβλημάτων υγείας. «Μου είπε ότι είχε καρκίνο του λάρυγγα και μου μίλαγε λες και είχε πάει να πεθάνει και ότι δεν αντέχει άλλο. Απ’ ό,τι κατάλαβα, είχε απειλήσει κάποια άτομα, αλλά τι να σου πω, εμένα δεν μπόρεσε να με απειλήσει, και δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσει να με απειλήσει εμένα».

«Πλέον ξέρω ποιος είμαι, δεν τον φοβάμαι»

Στα μάτια δεκάδων παιδιών, ο Δημήτρης Λιγνάδης ήταν μέντορας, καθοδηγητής, ένας θεατράνθρωπος με θεία χαρακτηριστικά. Πίσω από τη βελούδινη κουρτίνα, όπως λένε ωστόσο, κρυβόταν δυσοσμία και ένα καλοστημένο σχέδιο.

«Βεβαίως προσέγγιζε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν ήταν απλώς ένα πράγμα που το έκανε μία φορά ή δύο φορές. Ήταν κάτι το οποίο το εξάσκησε, το έμαθε, το έκανε πολύ καιρό. Ήταν το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έμπαινε στο μυαλό κάποιου ανθρώπου, μικρού παιδιού».

Όπως υποστήριξε ο 25χρονος, τα ανήλικα παιδιά που ο σκηνοθέτης προσέγγιζε είχαν παρόμοιο προφίλ. «Εκμεταλλευόταν, κάτι έβρισκε πάνω σε κάποιο άτομο. Δεν έκανα παρέα με τον πατέρα μου ποτέ, ούτε με τη μητέρα μου, ήταν η σχέση πολύ αυστηρή και δεν έβγαινα από το σπίτι γενικώς. Δηλαδή η πρώτη φορά που βγήκα στον δρόμο και μίλησα σε παιδιά ήταν τότε, στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε, η πρώτη φορά που βγήκα έξω».

Στις 19 Φεβρουαρίου κατέθεσε τη μήνυσή του. Το έγκλημα, το οποίο φέρεται να τελέστηκε το 2010, τιμωρείται ως κακούργημα και δεν έχει παραγραφεί. «Το θέμα με έκανε να αρρωστήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου, εγώ δεν ήξερα τι ήταν "panic attack" (σ.σ. κρίσεις πανικού). Δεν το ήξερα εγώ αυτό» ανέφερε ο μηνυτής.

Σήμερα, ο 25χρονος νιώθει πιο σίγουρος, πιο δυνατός και έτοιμος να κοιτάξει κατάματα την ημέρα της δίκης τον άνθρωπο που, όπως λέει, του στέρησε βίαια την παιδική αθωότητα. «Άμα δεν είχα το δικό μου το μέρος στην κοινωνία και ξέρω τώρα τι κάνω, θα μπορούσε να μη μιλούσα και ποτέ, θα μπορούσε να φοβόμουν ακόμα. Δεν με ενδιαφέρει τώρα τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος. Εγώ ξέρω ποιος είμαι, αυτό είναι το πιο σημαντικό».