Ο Κουφοντίνας βρίσκεται στις «κορυφογραμμές» της επικαιρότητας. Κι αν δούμε ψύχραιμα ποιον εξυπηρετεί στην πραγματικότητα, η επαναφορά αυτού του απόκοσμου «ζόμπι» του χθες, το συμπέρασμα μπορεί και να εκπλήξει αρκετούς. Όχι όμως όλους…
Για ένα ακόμη Σάββατο, ακόμη κι αυτό το πρώτο Σάββατο, του μπροστάρη μήνα της Άνοιξης, η πρώτη γραμμή της επικαιρότητας καταλαμβάνεται από το lockdown, από αυτήν την δύσκολη πραγματικότητα, από μια πατέντα που έχει μεν αποτύχει παταγωδώς να εξαφανίσει τον κορονοϊό, πέτυχε όμως απόλυτα να μας αποκοινωνικοποιήσει και να μας κάνει να φοβόμαστε ο ένας τον άλλον, μόνιμα πια, ακόμη κι αν και όταν νικηθεί ανεπίστροφα ο εφιάλτης.
Τίποτα το αλλιώτικο θα έλεγε κάποιος αν δεν είχε εδώ και μέρες στρογγυλοκαθίσει ο εγκέλαδος επίμονα και επώδυνα στον Θεσσαλικό κάμπο για να βάλει άλλο ένα κομμάτι στο ψηφιδωτό του τρόμου μας.
Και για να μην παραπονιόμαστε, έτσι όπως είμαστε κουλουριασμένοι στους καναπέδες μας χωρίς διακριτό μονοπάτι διαφυγής η «θεία επικαιρότητα» μας φέρνει πεσκέσι, ένα «γαϊτανάκι» καταγγελιών για παρενοχλήσεις στο χώρο του θεάτρου, έναν Κουφοντίνα που ως απεργός πείνας εκβιάζει την κυβέρνηση, α… κι ένα γκάλοπ που καταγράφει την κυβερνώσα παράταξη πανίσχυρη και «ντούρα».
Όλα αυτά, ευπώλητα θέματα μπας και ξεχάσουμε τον εφιάλτη που ζούμε τώρα και πάψουμε να σκεφτόμαστε τι μας περιμένει μετά από αυτόν. Για τα τεκταινόμενα στο χώρο του θεάτρου, έχουμε συζητήσει πολύ και θα συζητήσουμε κι άλλο –όρεξη και υγεία να έχουμε μονάχα. Στο θέμα Κουφοντίνα όμως πρέπει να σταθούμε, μπας και καταλάβουν κάποιοι από τους ταγούς αυτής της χώρας ότι είμαστε αναγκαστικά έγκλειστοι κι όχι ηλίθιοι…
Τι είναι λοιπόν ο Κουφοντίνας;Μα, τίποτα άλλο παρά ένας στυγνός κι αμετανόητος φονιάς που στο μέσο Έλληνα δεν θα έχει βρει ούτε κατανόηση, ούτε βεβαίως συγχώρεση για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Γιατί λοιπόν κάποιοι προσπαθούν να τον ηρωοποιήσουν δίνοντας του βήμα στη δημόσια συζήτηση;
Και ποιοι βολεύονται από αυτήν την τακτική; Είναι ξεκάθαρο και εντελώς απροσχημάτιστο πως όσοι προσπαθούν να του φορέσουν ιδεολογικό μανδύα, καταχωρίζοντας τον αυθαίρετα στην αριστερά, σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάποτε άλλοτε στο ΠΑΣΟΚ, είναι εκείνοι που του δίνουν – όχι ακούσια – ρόλο «παράγοντα» στη δημόσια ατζέντα.
Το κάνουν εκούσια ίσως γιατί ξέρουν πως δίχως μερικά τέτοια αποβράσματα, κι ίδιοι –ή κάποιοι από αυτούς– δεν θα είχαν θέση, χώρο και ρόλο στην δημόσια ζωή. Τώρα όμως διατηρώντας σε ρόλο «αντίπαλου δέους» έναν κοινό φονιά, «ποζάρουν» κι αυτοί ως θεματοφύλακες της νομιμότητας. Κι εμείς μένουμε με θηριώδεις απορίες.
Πόσο θα κρατήσει αυτό το θέατρο του παραλόγου;Κι αν ο ενδεχόμενος θάνατος του αμετανόητου τρομοκράτη αποτελέσει αφετηρία αστάθμητων εξελίξεων ποιος θα έχει την πραγματική ευθύνη; Μπορεί και να είναι δύσκολος γρίφος αυτός για Σαββατιάτικο πρωινό καραντίνας… Συμπαθάτε με...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Κουφοντίνας: Εμφάνισε οξεία νεφρική ανεπάρκεια
- Καπραβέλος: Ο Μάρτης τελευταίος μήνας της νόσου – Tρόμος για τις μεταλλάξεις
- Σεισμός Ελασσόνα: Επιστρατεύονται τροχόσπιτα για την προσωρινή στέγαση των κατοίκων
