«Θα σκότωνα το γιο μου αν μου έβγαινε ομοφυλόφιλος», είχε ξεστομίσει κάποτε η Ρένα Βλαχοπούλου. Την αποκρουστική αυτή άποψη της, μετέφερε ως τις μέρες μας, ο παλιός της συνεργάτης, χορευτής και χορογράφος Τάκης Σαγιώρ.
«Ήταν η βραδιά που τσακώθηκε με τον Φλερύ που της είπε: "Είσαι μια επαρχιώτισσα!". Μετά δεν ξανασυνεργάστηκαν», αποκάλυψε χαρακτηριστικά ο Τάκης Σαγιώρ.
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου«Μου έκανε άσχημη εντύπωση, χωρίς φυσικά αυτό να μειώνει την καλλιτέχνη Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία ήταν τεράστια», προσέθεσε.
Οι μεγάλοι Έλληνες ηθοποιοί, αυτοί που λατρέψαμε από την ανεξίτηλη σφραγίδα τους στη μεγάλη οθόνη και στο σανίδι του θεάτρου μας, ήταν ευλογημένα πλάσματα που μεσουράνησαν εκείνη τη νοσταλγική εποχή, στα χρόνια της αθωότητας…
Γιατί είναι σίγουρο πως αν ζούσαν στην εποχή των ιδιωτικών καναλιών, του αδηφάγου δημοσιογραφικού ανταγωνισμού και της αχόρταγης κατανάλωσης της κιτρινίλας, πολλοί από αυτούς θα είχαν κρεμαστεί, αβασάνιστα, στα… «μανταλάκια», θα είχαν μπει σε «εδώλια» ενόχων θυτών και «ενόχων» κηρυγμένων από… τηλεδικαστές και σίγουρα το άστρο τους δεν θα είχε φτάσει τόσο λαμπερό στις μέρες μας, ούτε το είδωλο τους τόσο άφθαρτο…
Έτσι κι αλλιώς για μερικά «σαρκοφάγα» των Μ.Μ.Ε. αφορμές και «πατήματα» δίνονταν και τότε.Πως θα αντιδρούσε, ας πούμε, ένα σύστημα «Δημοσιογραφικού κανιβαλισμού», αν υπήρχε τότε, αν μάθαινε πως η Ρένα Βλαχοπούλου χαρτόπαιζε μετά μανίας, ακόμη και μέσα στα καμαρίνια του θεάτρου;
Πόσο αστραπιαία θα είχε αρχίσει την επιχείρηση αποκαθήλωσης αν έπαιρνε διαστάσεις το «κουσούρι» των κολοσσών της υποκριτικής τέχνης, ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο Μάνος Κατράκης ξημεροβραδιάζονταν στον ιππόδρομο χάνοντας τεράστια ποσά και αναγκαζόμενοι να παίζουν και σε έργα πολύ πιο μικρά από το καλλιτεχνικό τους διαμέτρημα μόνο και μόνο για να ξοφλήσουν χρέη «χτισμένα» στα άλογα;
Ότι ο τάδε, υπεράνω πάσης υποψίας, ζεν πρεμιέ ντυνόταν με γυναικεία ρούχα και ψάρευε αρσενικά «αντικείμενα του πόθου» στις Λεωφόρους της Νέας Υόρκης, ότι ο δείνα έλαβε αίτηση διαζυγίου από τη γυναίκα του η οποία περιελάμβανε την κατηγορία της ομοφυλοφιλικής συνεύρεσης με ηθοποιό για τον οποίον, τα κορίτσια της εποχής σχημάτιζαν ουρές χιλιομέτρων.
Ένας έμπειρος εν ενεργεία σκηνοθέτης εξομολογείται πως ένας σεναριογράφος – σκηνοθέτης από τα σημαντικότερα κεφάλαια του παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου άκουσε κάποτε σε ένα γραφείο παραγωγού, κάποιον συνάδελφο του να λέει για αυτόν απαξιωτικά: «Καλά αυτός είναι παθητικός ομοφυλόφιλος» (χρησιμοποίησε πιο αγοραία λέξη).
Εισέβαλε λοιπόν στο γραφείο και του είπε «αν θες να δεις ποιος είναι παθητικός, έλα το βράδυ σπίτι μου». Κι ο άλλος πήγε… Και βρήκε τον σκηνοθέτη να ασελγεί πάνω σε έναν εξαιρετικά αρρενωπό ηθοποιό…
Χιλιάδες μύθοι, φήμες, αλήθειες και ψέματα που έφτασαν ως τις μέρες μας χωρίς όμως να λαβώσουν την υστεροφημία μεγάλων ηθοποιών, ως προς το καλλιτεχνικό τους εκτόπισμα.Η απόσταση από τα πράγματα αλλά και τα διαφορετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά φαίνεται πως μπόρεσαν εύκολα να ξεχωρίσουν τους σημαντικούς καλλιτέχνες, από τα πάθη τους και τις «γκρίζες» στιγμές τους…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Ο Αλέκος Σακελλάριος και η σύγκρουση με τις δυο «μούσες» του
- Η «ενδοεργασιακή βία» στον παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο και οι πρωταγωνιστές που δεν «τσαλακώθηκαν»
- Όταν ο Φιλοποίμην Φίνος «γέννησε» τον Ελληνικό Κινηματογράφο με ένα… κατσαβίδι
