Ο Μάνος Χατζιδάκις βγάζει ένα τσιγάρο από την καλαίσθητη κασετίνα του Assos. Το ανάβει και σχηματίζει κύκλους, καθώς αφήνει τον καπνό στον αέρα, θαρρείς χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Όλα ένα κομμάτι τέχνης, μια μελωδία, μια μουσική για τον Μάνο, με την κρητική και τη μικρασιάτικη ρίζα, που βλάστησε στη γη της Ξάνθης και έγινε από τους παγκόσμιους λύχνους του ελληνικού πολιτισμού…
Όσοι τον θυμούνται καθισμένο στο τραπέζι του στου Zonars να συζητά με τις ώρες με τον φίλο του τον Γκάτσο, αλλά με τη σκέψη του ταξιδεμένη στ’ όνειρο, πολύ θα ήθελαν να τον ρωτήσουν:
«Τι είστε τελικά, κύριε Χατζιδάκι; Κοινωνικός ή απόμακρος; Ιδιόρρυθμος ελιτιστής ή κάποιο αερικό που μέσα από τη μουσική του ανήκε και ανήκει σε όλους;».
Ο Χατζιδάκις ήταν απλά μοναδικός – όπως όλοι οι μεγάλοι αυτού εδώ του κόσμου. Και «γεννούσε» αριστουργήματα σε οποιαδήποτε φάση ή στιγμή της ζωής του. Ευρισκόμενος σε χαλαρότητα ή εγρήγορση – φαίνεται ότι για τον Μάνο αυτό δεν είχε σημασία. Ο Χατζιδάκις ήταν ο ίδιος πάντα. Κι όταν συνέθετε κλασική μουσική κι όταν διηύθυνε ορχήστρες με σολίστ τον Ζαμπέτα κι όταν σκάρωνε σε χρόνο ρεκόρ τραγούδια για τον ελληνικό κινηματογράφο που, αν και τα τραγουδάμε γενιές και γενιές, ήρθε η στιγμή που πολλά από αυτά εκείνος τα… αποκήρυξε! Ακόμη κι όταν τραγουδούσε τον «Κυρ-Αντώνη» καπνίζοντας αργά και περίτεχνα μπροστά στο τζάκι αγκαλιασμένος με τη Μελίνα. Ο Χατζιδάκις δεν δούλευε ποτέ συμβατικά. Δημιουργούσε αριστουργήματα ακόμη και στον ύπνο του – κι αυτό δεν είναι υπερβολή του λόγου. Το αποδεικνύει το παρακάτω πέρα για πέρα πραγματικό περιστατικό.
Ο αείμνηστος Αλέκος Σακελλάριος, που συνεργάστηκε με τον Χατζιδάκι επί οκτώ χρόνια, έχει αφηγηθεί σε τηλεοπτική του συνέντευξη την ιστορία πίσω από το «Βαλς των χαμένων ονείρων», που θεωρείται η καλύτερη δημιουργία του για τον κινηματογράφο, ταξιδεύοντας μάς πίσω στο 1961: «Στην πρώτη ιδιωτική προβολή που κάναμε για την ταινία "Χαμένα Όνειρα", για να δει ο Μάνος την ταινία και να εμπνευστεί τη μουσική, στα πρώτα πέντε λεπτά κοιμήθηκε και ξύπνησε λίγο πριν τελειώσει η ταινία. Πρόσθεσε μάλιστα ότι προς στιγμήν απογοητεύτηκε, μια και η συγκεκριμένη ταινία ήταν από τις λίγες–ίσως η μόνη–προσπάθειες του Σακελλάριου να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ατόφια δραματική ταινία.
-«Μάνο μου, μήπως πρέπει να την ξαναδείς;» του λέω.
-«Δεν χρειάζεται, σε λίγες μέρες θα έχεις τη μουσική», μου απάντησε.
Το «Βαλς των Χαμένων Ονείρων» ακούγεται για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Χαμένα Όνειρα», η οποία τελικά έκανε επιτυχία, αφού προβλήθηκε τη σεζόν 1960-1961, έκοψε 61.469 εισιτήρια και ήρθε στην 8η θέση σε 58 ταινίες. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αντιγόνη Βαλάκου πρωταγωνιστούν υποδυόμενοι δυο νέους που πλάθουν συνέχεια όνειρα, ενώ ο χρόνος περνά αδυσώπητα και τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Όσα πρόσφερε ο Νίκος Σταυρίδης, τα χρωστάμε σε… ένα μπουκάλι ούζο
- Κώστας Χατζηχρήστος: Το «δύσκολο ρουσφέτι» που τον έκανε Καραμανλικό
- «Αταίριαστα» ζευγάρια και ντουέτα που μεγαλούργησαν στο Ελληνικό σινεμά – Όταν το ταλέντο «σκέπαζε» την αντιπάθεια
