Η Μαρία Κάλλας με την μεγαλειώδης φωνή και το ανυπέρβλητο λυρικό ταλέντο "θα ήθελε να είναι απλά η Μαρία, αλλά υπάρχει η Κάλλας που απαιτεί να κρατήσει την αξιοπρέπειά της."Τα πρώτα χρόνια της ζωής της
Η Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 2 ή στις 4 Δεκεμβρίου- δεν είναι βέβαιη η ημερομηνία- στο νοσοκομείο Flower της Νέας Υόρκης, εν μέσω μιας φοβερής χιονοθύελλας. Ίσως αυτός ήταν ένας οιωνός για τη θυελλώδη ζωή που θα ζούσε. Ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας. Οι γονείς της - Γιώργος και Ευαγγελία Καλογεροπούλου- μετανάστες στην Αμερική από το Μελιγαλά της Πελοποννήσου, έχουν αποκτήσει ακόμα δύο παιδιά. Την Τζάκι και ένα αγόρι που χάνουν στα τρία του χρόνια.
Από μικρή είχε έφεση στην μουσική και πήρε μαθήματα σολφέζ και πιάνου, ήταν μόλις 11 όταν κέρδισε έναν διαγωνισμό παιδικού τραγουδιού. Το 1937 μετά το διαζύγιο των γονιών της επέστρεψε με την μητέρα της και την αδερφή της στη Αθήνα. Γράφτηκε στο Ωδείο στην τάξη τραγουδιού της Ελβίρα ντε Ιντάλγκο, η οποία ήταν σημαντική τραγουδίστρια της όπερας
Το 1940 προσλήφθηκε στην Λυρική σκηνή και μέχρι το 1945 πήρε μέρος σε πολλές παραστάσεις, όπως την οπερέτα Βοκκάκιος όπου πρωταγωνίστησε ως Βεατρίκη, την Τόσκα, την Καβαλερία Ρουστικάνα, τον Πρωτομάστορα του Καλομοίρη και άλλες. Το 1945 επέστρεψε στην Νέα Υόρκη όπου ζούσε ο πατέρας της και άλλαξε το όνομα της σε Κάλλας, αποφασισμένη να δημιουργήσει μια διεθνή καριέρα. Είχε στην αρχή κάποιες ατυχίες κι έμεινε 2 χρόνια άνεργη, το 1947 μετά από μια επιτυχημένη ακρόαση της δόθηκε ο ρόλος της Τζιοκόντα στην ομώνυμη όπερα. Η παράσταση δόθηκε στην αρένα της Βερόνας, ενώ τον επόμενο χρόνο ερμήνευσε την Ιζόλδη στην Βενετία.
Οι σχέσεις της απόλυτης ντίβας
Στην Ιταλία γνωρίστηκε με τον κατά αρκετά χρόνια μεγαλύτερο της μουσικόφιλο βιομήχανο Μενεγκίν, τον παντρεύτηκε το 1949 κι εκείνος ανέλαβε τον ρόλο του μάνατζέρ της. Υπό την καθοδήγησή του κάνει εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και στο Μεξικό και το 1951 εμφανίζεται στην σκάλα του Μιλάνου όπου γνωρίζει μια θριαμβευτική επιτυχία και γίνεται παγκοσμίως γνωστή. Τα επόμενα χρόνια οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη. Το 1955 με την Τραβιάτα, το 1956 αποθεώνεται στην μητροπολιτική όπερα της Νέας Υόρκης ως «Νόρμα», στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το 1957. Εφτά χρόνια κράτησε το απόγειο της δόξας της.
Οι εξαντλητικές δίαιτες καθώς και το γεγονός πως έφτανε την φωνή της στα όρια ερμηνεύοντας εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους στο ίδιο ρεσιτάλ ή σε μια σεζόν, είχαν επίπτωση αδυνατίζοντας τις ψιλές της νότες. Τον Ιανουάριο του 1958 αποχώρησε από την πρώτη κιόλας πράξη της Νόρμας και τον Μάιο η σκάλα του Μιλάνου διέκοψε το συμβόλαιο μαζί της. Το 1959 ερμήνευσε την Μήδεια στο Ντάλας και στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου με αρκετή επιτυχία.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας με τον ΩνάσηΤην ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τους Αλέξη Μινωτή και Γιάννη Τσαρούχη για μια νέα παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι στη νεότευκτη Όπερα του Ντάλας. Αυτή η παράσταση μεταφέρθηκε το 1959 στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και σ’ αυτή τη θριαμβευτική «πρεμιέρα» η Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής της.
Ο Ωνάσης και η Κάλλας γνωρίστηκαν, σε μια δεξίωση που διοργάνωσε η γνωστή κοσμικογράφος της εποχής, Έλσα Μάξγουελ. Το ειδύλλιο μεταξύ τους αναπτύχθηκε δύο χρόνια μετά, όταν ο Ωνάσης προσκάλεσε την Κάλλας και τον σύζυγό της σε κρουαζιέρα, με την πολυτελή θαλαμηγό του. Η παρουσία της συζύγου του, Τίνας Λιβανού, δεν απασχόλησε τον Ωνάση, που είχε επικεντρωθεί στον στόχο του: Στην Κάλλας. Τη φλέρταρε τόσο ανοικτά που που όταν κατά τη διάρκεια μιας στάσης στην Κωνσταντινούπολη ανέβηκε στη θαλαμηγό ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ευλόγησε την Κάλλας και τον Ωνάση, νομίζοντας ότι είναι σύζυγοι.
Λέγεται ότι εκείνη τη νύχτα, Ωνάσης και Κάλλας εγκατέλειψαν τη θαλαμηγό με μια βάρκα, για να απομονωθούν σε μία ήσυχη παραλία. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η παθιασμένη σχέση τους. Ο Ωνάσης πήρε διαζύγιο από την Τίνα Λιβανού. Η Κάλλας «ελευθερώθηκε» από τον σύζυγό της σχεδόν τρεις μήνες μετά.
Στις 29 Μαίου του 1965 ερμήνευσε την Νόρμα στο Παρίσι και στην τρίτη πράξη κατέρρευσε στη σκηνή και μεταφέρθηκε λιπόθυμη στο καμαρίνι της
Είναι μια δύσκολη περίοδος, τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά τηςΖητά διαζύγιο από τον Μενεγκίνι για να παντρευτεί τον Ωνάση μα εκείνος δεν της το δίνει. Αναγκάζεται να απεκδυθεί την αμερικανική υπηκοότητα και να λάβει την Ελληνική για να λυθεί ο γάμος της. Όταν τελικά τα καταφέρνει να μείνει ελεύθερη, θεωρεί πως έχει ανοίξει ο δρόμος για τον γάμο της με τον από χρόνια εραστή της Ωνάση, μόνο που εκείνος τον Ιούλιο του 1968 παντρεύεται την Τζάκι Κέννεντι. Το χτύπημα για την Κάλλας είναι βαρύ, την βυθίζει στην κατάθλιψη, κλείνεται στον εαυτό της και στο διαμέρισμα της στο Παρίσι. Την περίοδο 72-73 έκανε μία προσπάθεια να επανέλθει αλλά με θλιβερά αποτελέσματα, είχε χάσει εντελώς την φωνή της. Όπως και την επιθυμία της για ζωή.
Μετά το 1960 οι εμφανίσεις της μειώθηκαν αισθητά, σε κάποιες από αυτές οι κριτικές δεν ήταν καθόλου καλές.
Στο κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ "Απόλυτη Κάλλας" του Γάλλου σκηνοθέτη Φιλίπ Κολί, βασισμένο σε ιστορικά αρχεία, αποκαλύπτεται μια μυστική πτυχή της ζωής της μεγάλης "ντίβας".
Συγκεκριμένα αποκαλύπτεται ότι η Μαρία Κάλλας στις 30 Μαρτίου του 1960 γέννησε ένα άρρεν βρέφος πλην όμως νεκρό που φέρεται ως καρπός του έρωτά της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Κολί ισχυρίζεται ότι επαλήθευσε το ατυχές αυτό γεγονός με πιστοποιητικό γέννησης, στο οποίο αναφέρεται με το όνομα Όμηρος, αλλά με επίθετο "μη αναγνώσιμο". Επίσης ισχυρίζεται ότι κατέχει φωτογραφίες από το νεκροταφείο Μπρέσο του Μιλάνου όπου, κατά τους ισχυρισμούς του, θάφτηκε το νεογέννητο υπό "άκρα μυστικότητα". Επίσης υπάρχουν φήμες που λένε ότι το παιδί δόθηκε για υιοθεσία μετά τη γέννησή του σε άγνωστο θετό γονέα.
Ο θάνατος τηςΗ Μαρία Κάλλας πεθαίνει από καρδιακή προσβολή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, 2 μόλις χρόνια μετά τον θάνατο του άνδρα που σημάδεψε την ζωή της του Αριστοτέλη Ωνάση. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και στις 3 Iουνίου του 1979 η στάχτη της σκορπίστηκε στο Aιγαίο, όπως επιθυμούσε.
Όταν μουσική αποτυγχάνει να συμφωνήσει με το αυτί, ώστε να απαλύνει το αυτί και την καρδιά και τις αισθήσεις, τότε έχει χάσει το στόχο."
"Ήμουν πάντα πολύ ώριμη για την ηλικία μου - και όχι πολύ ευτυχισμένη. Δεν είχα παιδικές φίλες. Θα ήθελα να μπορούσα να επανέλθω σ᾽ εκείνες τις ημέρες. Αν μπορούσα μόνο να τα ξαναζήσω όλα πάλι, πόσο θα ήθελα να παίξω και να χαρώ με άλλες κοπέλες! Πόσο ανόητη ήμουνα..."
"Δεν είμαι άγγελος και δεν προσποιούμαι ότι είμαι. Αυτός δεν είναι ένας από τους ρόλους μου. Αλλά δεν είμαι ούτε διάβολος. Είμαι μια γυναίκα και μια σοβαρή καλλιτέχνης, και θα ήθελα έτσι να κριθώ."
"Μια όπερα ξεκινά πολύ πριν σηκωθεί η κουρτίνα και τελειώνει πολύ αργότερα αφότου έχει κατέβει. Ξεκινάει στη φαντασία μου, γίνεται η ζωή μου, και παραμένει μέρος της ζωής μου για πολύ καιρό αφότου έχω εγκαταλείψει το κτίριο της όπερας."
"Ή είσαι γεννημένος καλλιτέχνης ή δεν είσαι. Και παραμένεις καλλιτέχνης, αγαπητέ, ακόμα κι αν η φωνή σου είναι χαμηλότερη από πυροτεχνήματα. Ο καλλιτέχνης είναι πάντοτε εκεί. "
"Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει επί σκηνής. Κάτι άλλο φαίνεται να με καταλαμβάνει."
"Θα ήθελα να είμαι η Μαρία, αλλά υπάρχει η Κάλλας που απαιτεί να κρατώ την αξιοπρέπειά της."
"Δεν χρειάζομαι τα χρήματα, αγαπητέ. Εργάζομαι για την τέχνη."
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
