Όσον αφορά τις σχέσεις, συνήθως έχουμε δύο βασικές κατηγορίες ανθρώπων.

Στην πρώτη κατηγορία, έχουμε εκείνους που μένουν ελάχιστα μόνοι τους και απλώς μεταπηδούν από τη μία σχέση στην άλλη με ιδιαίτερη ευκολία και άνεση. Ενώ στη δεύτερη κατηγορία, έχουμε αυτούς που με το τέλος μίας σχέσης περνάει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα μέχρι να μπουν σε μία νέα.

Ειδικά για τους δεύτερους, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι ιδιαίτερα αισθητές όταν μετακινούνται από τη ζωή των ελεύθερων σε αυτή των δεσμευμένων.

Καλώς ή κακώς, μια σχέση μας αλλάζει σε βάθος, δεν αλλάζει μονάχα την καθημερινότητα μας. Δεν ξυπνάμε απλά ξαφνικά πλάι σε έναν νέο σύντροφο, αλλά σταδιακά υιοθετούμε νέες συνήθειες, νέες παρέες, νέα γούστα. Ουσιαστικά, μέσα σε μια σχέση, μας δίνεται η ευκαιρία, όχι μόνο να γνωρίσουμε το έτερον ήμησι, αλλά να ανακαλύψουμε και νέες πτυχές του ίδιου μας του εαυτού, που ούτε ξέραμε πως υπήρχαν. Ξαφνικά γίνεσαι πρωινός τύπος, επειδή εκείνος ή εκείνη πάνε νωρίς για δουλειά, και ξυπνάς καθημερινά για να μοιραστείτε το πρωινό σας. Ή ακόμα, αλλάζεις διατροφικές συνήθειες. Το αν οι αλλαγές αυτές είναι καλές ή κακές, δεν θα το κρίνω προφανώς, καθώς παίζουν πολλά ρόλο για να ορίσεις κάτι τέτοιο. Το νόημα όμως είναι πως πολλά αλλάζουν εξ'ολοκλήρου, θέλοντας ή μη. Εσύ το έχεις παρατηρήσει αυτό;

Πάμε να δούμε παρακάτω τι πραγματικά αλλάζει όταν μπαίνουμε σε μια σχέση και θα  καταλάβεις τι εννοώ:

• Οι έξοδοι με φίλους 

Όχι, δεν θα ξεγράψουμε τους φίλους μας επειδή μπήκαμε σε σχέση - αν και υπάρχουν και ανάλογα παραδείγματα. Δεν μπορούμε, όμως, να τους βλέπουμε και με την ίδια συχνότητα. Στη ζωή μας πλέον υπάρχει ένας νέος άνθρωπος που σίγουρα θέλουμε να τον «εντάξουμε» στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα μας και αναγκαστικά αυτό ισοδυναμεί με το ότι κάποιος άλλος θα «ριχτεί».

Η λύση για να είναι όλοι ευχαριστημένοι; Να πιεστούμε λίγο παραπάνω. Ναι, ας έχουμε στάνταρ όσο χρόνο θέλουμε για τη σχέση μας μέσα στη βδομάδα, αλλά την ίδια στιγμή να είμαστε πρόθυμοι να «ξεβολευτούμε» και για τους φίλους μας, κι ας είμαστε πιεσμένοι ή κουρασμένοι. Επίσης, κάποια μέρα μπορείτε να βγείτε και όλοι μαζί.

• Ο χρόνος για τον εαυτό μας 

Η σχέση μας, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να μην παραμελήσουμε τους φίλους μας, έχει ως επακόλουθο να μας μένει περιορισμένος χρόνος για τον εαυτό μας.

Συγκεκριμένα, και όσο προχωράει η σχέση, είναι πιθανότερο να περάσεις και ολόκληρες μέρες συνεχόμενα μαζί με τον σύντροφό σου. Αν μιλάμε για μία σχέση πραγματικά καλή και τα συναισθήματα βρίσκονται ακόμα στο «φουλ», έτσι κι αλλιώς εμείς οι ίδιοι δεν αναζητάμε τόσο πολύ χρόνο να μείνουμε μόνοι.

Ωστόσο, όταν έχουμε όντως οικειότητα με τον σύντροφό μας, το ότι είμαστε μαζί, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε πράγματα που μάς αρέσουν ατομικά, όπως να διαβάσουμε ένα βιβλίο, ή να ασχοληθούμε με τα φυτά μας, ενώ εκείνος/η επιλέγει να δει τηλεόραση για παράδειγμα. Μπορεί να είμαστε μαζί αλλά αυτό δε σημαίνει ούτε δεμένοι ούτε σιαμαίοι.

Στην τελική, η ατομικότητα και η μοναδικότητα είναι ωραία στοιχεία σε μια σχέση.

• Η συναισθηματική μας έκφραση 

Αλλά και η γενικότερη επικοινωνία μας. Ιδιαίτερα αν γενικά είσαι κλειστός άνθρωπος που δεν μοιράζεται εύκολα τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, θα καταλάβεις σίγουρα την αλλαγή. Δεν θα ξεκινήσεις με το καλημέρα σας να λες όλα σου τα εσώψυχα στον σύντροφό σου, αλλά σταδιακά θα παρατηρείς τον εαυτό σου να λέει όλο και περισσότερα.

Η σχέση μας γίνεται μέρα με τη μέρα ο άνθρωπος στον οποίο θέλουμε να λέμε τα πάντα, ακόμα και το πιο χαζό ή το πιο μικρό πράγμα που μας νευρίασε ή μας έκανε να γελάσουμε μέσα στη μέρα. Γυρνώντας σπίτι εξάλλου, για τους περισσότερους, το safe place τους είναι η σχέση τους. 

Στην αρχή όλο αυτό μπορεί να φαίνεται τρομαχτικό, καθώς νιώθουμε ότι εκθέτουμε τον εαυτό μας και δεν ξέρουμε πόσο δεχτικός θα είναι ο άλλος σε ό,τι του λέμε, αλλά στην πορεία γίνεται σχεδόν οργανικά.  

• Δεν υπάρχουμε πια μόνο εμείς

Ευελπιστούμε ότι από πριν μπούμε βρούμε τον σύντροφό μας μάς ενδιέφεραν σε έναν βαθμό οι υπόλοιποι άνθρωποι και δεν ήμασταν η προσωποποίηση του εγωισμού. Στην σχέση, όμως, υπάρχει μία μεγιστοποίηση αυτού.

Τουλάχιστον σε μία υγιή σχέση. Όταν πραγματικά θέλουμε να είμαστε με τον άλλον, μαθαίνουμε ότι το να κερδίσουμε σε μία διαφωνία ή το να γίνει το δικό μας, έχει πολύ μικρότερη σημασία από το να έρθουμε σε ρήξη με τον άνθρωπό μας για κάτι στην πραγματικότητα αμελητέο.

Ακόμα περισσότερο, αν πρόκειται για διαφωνία τύπου πού θα πάμε διακοπές, ποια ταινία θα δούμε ή τι θα παραγγείλουμε, συνειδητοποιούμε ότι το ουσιαστικό στο τέλος τέλος είναι το ότι κάνουμε κάτι με τον σύντροφό μας. Το εγώ μας φεύγει σε ένα ακόμα επίπεδο.

Όσο κι αν νοιαζόμαστε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας, είναι λίγοι εκείνοι με των οποίων τη χαρά ή τη λύπη, αισθανόμαστε σαν να είναι δικές μας. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους γίνεται και ο σύντροφός μας, με τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του να έχουν ξαφνικά αντίκτυπο και στη δική μας ζωή.

Πράγμα που έχει τη βάση του στο πολύ απλό: ότι χαιρόμαστε όταν βλέπουμε χαρούμενο τον άνθρωπό μας και στεναχωριόμαστε όταν τον βλέπουμε λυπημένο.  

• Συνήθειες και γούστα

Δεν είναι μύθος ότι τα ζευγάρια σταδιακά μοιάζουν όλο και περισσότερο. Είναι φυσικό. Όσο περισσότερο χρόνο περνάς με κάποιον, τόσο περισσότερο τείνεις να δοκιμάζεις πράγματα και συνήθειες δικές του.

Αυτό μπορεί να καταλήξει και αρνητικά, στην περίπτωση που σε κάθε σου νέα σχέση μοιάζεις να «διαγράφεις» τη δική σου προσωπικότητα και να αφομοιώνεις πλήρως του συντρόφου σου, χάνοντας κάθε αίσθηση δικής σου άποψης. Μπορεί, βέβαια, να είναι θετικό.

Θαυμάζουμε τον σύντροφό μας και προσπαθούμε να υιοθετήσουμε τα στοιχεία του που δημιουργούν αυτόν τον θαυμασμό ή εκείνα που αγαπάμε σε εκείνον ή ακόμα και αυτά που νιώθουμε ότι θα τον κάνουν χαρούμενο.

Στον βαθμό πάντα που δεν καταλήγουμε να αλλοιώνουμε τη δική μας προσωπικότητα. Ανακαλύπτουμε ταινίες, μουσική, βιβλία που μέχρι τώρα αγνοούσαμε, βγαίνουμε σε μέρη που ούτε καν υποψιαζόμασταν παλιότερα ότι θα μας άρεσαν, δοκιμάζουμε πράγματα που ίσως σνομπάραμε ή φοβόμασταν και ενστερνιζόμαστε ιδέες και αντιλήψεις του που μας ταιριάζουν, αλλά ποτέ πριν δεν είχαμε σκεφτεί.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM