Think big: Πόσες φορές μπορούμε να ερωτευτούμε τον ίδιο άνθρωπο

Πόσες φορές, άραγε, μπορούμε να ερωτευθούμε έναν, τον ίδιο άνθρωπο; Πόσες φορές μπορεί να του συμβεί κι εκείνου (θέλουμε να πιστεύουμε μ' εμάς); Πόσες φορές μπορούμε να τον ακούμε και να νιώθουμε αυτόν τον ξέφρενο, τον ανήλικο, τον πρωτόγνωρο ενθουσιασμό; Μυστήριο φρούτο η ζωή, πιο πολύ ο «φτερωτός θεός» και αν, τελικά, δυο πλάσματα είναι «ταγμένα» το ένα για το άλλο, δεν τελειώνουν. Η τύχη, η μοίρα, τ' άστρα, η ανώτερη δύναμη -όπως θες πες το, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί- τα φέρνει και τα ξαναφέρνει μαζί.

Ή το ένα επιχειρεί να δώσει στο άλλο με νύχια και με δόντια ν' αντιληφθεί την γλυκιά και παθιασμένη, αλλά σίγουρα, όπως και να 'χει, την κοινή (τους) πραγματικότητα. Και δεν κουράζονται, παρότι κάποιες φορές οι καταστάσεις τ' απομακρύνουν. Τα εξαγριώνουν ίσως κιόλας. Στο διά ταύτα, για το τίποτα. Ή σχεδόν.

Πώς, ωστόσο και για πόσο να βρίσκονται κοντά όταν οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες; «Τhink big» λέμε, το εννοούμε στο 100% και η αλήθεια είναι πως σημασία έχει πάντα, με όποιον/α κι αν είμαστε, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Να εξελισσόμαστε ― το έχουμε επαναλάβει. Αν ο οποιοσδήποτε, ακόμα κι αν μιλάμε για την μεγαλύτερη διάνοια του πλανήτη, μας στερεί ή το επιχειρεί, με τη στάση του, την παιδικότητά μας, πόση αξία έχει να είμαστε κοντά του; Να μάθουμε... τι; Να ωριμάσουμε; Γιατί; Μια χαρά δεν είμαστε όπως είμαστε; Leave the kid(s) alone!!!

Φαντάζομαι, είναι υπέροχο να κατακτάς τη σοφία (δεν γνωρίζω αν το έχω βιώσει και αν ναι, προφανώς δεν το έχω συνειδητοποιήσει... ακριβώς), αλλά, (ότ)αν, κατορθώνοντας κάτι τέτοιο, αντιλαμβάνεσαι ότι σταδιακά το αυθόρμητο, το γάργαρο γέλιο σου μεταλλάσσεται σε τυπικό μειδίαμα και στο φινάλε ακόμα και το μειδίαμα ξεκινά, με τη σειρά του, να εκλείπει, πόσο να ελκύεσαι απ' τη λεγόμενη «σοφία»; Κάπου εδώ τίθεται το ζήτημα της συνειδητότητας. Και της αυτογνωσίας: Αν γνωρίζεις τι θέλεις, αν πατάς στη Γη και παράλληλα δεν σταματάς να ονειρεύεσαι, αν ξέρεις πώς να δρομολογήσεις καταστάσεις -όσο τουλάχιστον περνάει απ' το χέρι σου- για να γίνεις καλύτερος/η, βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο (πιστεύω). Do it κι απόλαυσέ το στις οικείες, τις όμορφές σου -ή σε καινούριες, αν εξαντλήθηκες απ' το «παλιό»- γειτονιές, πλην όμως με αυτούς/αυτές που αγαπάς. Αποκλειστικά. Δεν έχουμε χρόνο για boring δημόσιες σχέσεις πλέον. Με κανέναν.Δεν υπάρχει και σοβαρός λόγος ― στην τελική.

Αν είσαι κορίτσι, ακόμα όμως κι αγόρι,  πόνταρε στο ζεστό κίτρινο. Kάτι με τις... μέλισσες μάς έχει πιάσει σήμερα και θα μου το συγχωρέσετε - αν και ποντάρω στο ότι θα σας αρέσει.

Τα θηλυκά επενδύστε σε total look με βάση μία ή περισσότερες απ' τις φανταστικές αποχρώσεις του: Εμπνευστείτε από ένα κολεγιακό, από ένα «λιτό» μακό ή από ένα πολυτελές πουκάμισο, από ένα crochet, βαμβακερό ή εποχιακό μπλουζάκι, σετάρετέ το μ' ένα τζιν σε παλ κίτρινο ή μουσταρδί και με all day παπούτσια (passe partout, ούτως ειπείν).

Τ' αρσενικά, «παίξτε» ή με μπλούζες/πουκάμισα ή με τα παντελόνια σας: Στην προκειμένη, επειδή δεν βρισκόμαστε στην Μ. Βρετανία όπου ένα total yellow look και γι' άντρα είναι απελπιστικά σύνηθες, συνδυάστε τα μ' ένα κλασικό blue jean αν προτιμήσετε μπλούζα απ' την κίτρινη παλέτα, με κοτλέ ή/και καμπαρντινέ παντελόνι, σε λευκό, midnight blue, μπεζ, χακί, μαύρο ή στο λατρεμένο καφέ.