Από την αρχαιότητα, η θέση των γυναικών διαχωρίζονταν από αυτή των ανδρών. Διαφορετικά ήταν τα επαγγέλματα και τα δικαιώματα των γυναικών από αυτά των ανδρών. Υπήρξαν όμως γυναίκες, οι οποίες πέρασαν τα στερεότυπα και κατάφεραν να διαπρέψουν σε πεδία που θα τα θεωρούσαμε αδιανόητα.

Ο λόγος για τις γυναίκες που εδώ και κάποια χρόνια αποφάσισαν ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για το «ασθενές φύλο».

Ξεπερνώντας ταμπού και προκαταλήψεις πίσω από ανδροκρατούμενα επαγγέλματα, γυναίκες είτε από ανάγκη, είτε από αγάπη για το συγκεκριμένο επάγγελμα, το προσπάθησαν. Και όχι μόνο το κατάφεραν, αλλά και ξεχώρισαν σε αυτές τις επιλογές τους. Τόλμησαν, διεκδίκησαν και πέτυχαν σε ανδροκρατούμενους τομείς.

Αστροναύτης

Η πρώτη γυναίκα,η οποία ταξδεψε στο διάστημα ήταν η ρωσίδα Βαλεντίνα Τερέσκοβα, στις 16-19 Ιουνίου το 1963. Η Τερέσκοβα τιμήθηκε με πλήθος βραβείων σ' όλο τον κόσμο και για την εποχή της θεωρήθηκε ένα από τα σύμβολα της γυναικείας απελευθέρωσης. Από τότε οι γυναίκες μπήκαν δυναμικά στον χώρο του διαστήματος και έχουν ταξιδέψει πολλές φορές πέρα από τον δικό μας πλανήτη.

Διαιτητής

Τα γήπεδα είναι ανδροκρατούμενα, γεμάτα από άνδρες φιλάθλουςνα ζητωκραυγάζουν για τις ομάδες τους. Ποια η θέση μιας γυναίκας στα γήπεδα λοιπόν; Μα για να παίξει τον ρόλο του διαιτητή. Η Στεφανί Φραπάρ είναι Γαλλίδα διαιτητής ποδοσφαίρου. H 35χρονη έγραψε ιστορία όταν διαιτήτευσε τον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ ανάμεσα στην Λίβερπουλ και την Τσέλσι και έγινε η πρώτη γυναίκα που το κατάφερε, καθώς είναι η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε να διαιτητεύσει σε τελικό ανδρών της UEFA. Πρόκειται για την κορυφαία θηλυκή «σφυρίχτρα» στον πλανήτη.

Οδηγός νταλίκας, λεωφορείου ή ταξί

Το βαρύ όχημα του φορτηγού και το τιμόνι αυτού, δεν ταυτίζεται ποτέ με μια γυναικεία σιλουέτα. Σήμερα βλέπουμε το γυναικείο φύλο να έχει κάνει υπέρβαση και σε αυτό το κομμάτι και να αποδεικνύει ότι δεν το βάζει κάτω. Η Ντανιέλα θεωρείται η νεότερη Ελληνίδα οδηγός νταλίκας, καθώς είναι μόλις 24 ετών. Επίσης, η Γαλάτεια Βασιλείου, άφησε τη δουλειά της ως λογίστρια στην Αθήνα, και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πατρίδα της την Κύπρο προκειμένου να γίνει οδηγός ταξί. Η ίδια έχει δηλώσει, «Η οδήγηση ήταν και είναι η αδυναμία μου…και να γυρνούσα το χρόνο πίσω, πάλι ταξιτζής θα γινόμουν». Επίσης, η Κωνσταντίνα Κυπριανού πήρε μιαν απόφαση που λίγες θα μπορούσαν να πάρουν. Αποφάσισε να γίνει οδηγός αστικού λεωφορείου. Η ίδια έχει αναφέρει στο παρελθόν, «Είναι δύσκολο επάγγελμα και πρέπει να σου αρέσει για να το κάνεις. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει οδηγός λεωφορείου».

Οικοδόμος

Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί... Ο λόγος για την Αντωνία Αντωνίου από τη Λεμεσό, η οποία ξεκίνησε να εργάζεται στις οικοδομές όχι από κάποια οικονομική ανάγκη, αλλά από την αγάπη που είχε για το επάγγελμα. Κατάφερε να πείσει για το πραγματικό της ενδιαφέρον και αφού συμπλήρωσε τη σειρά μαθημάτων και πρακτικής, ξεκίνησε το κτίσιμο. Η ίδια αναφέρει: «Ακόμη και οι δάσκαλοι που ρωτούσαν τα παιδιά μου για το επάγγελμα των γονιών τους, δεν πίστευαν στ' αφτιά τους». Πλέον, δεν μπορεί να εργαστεί στις οικοδομές λόγω προβλημάτων υγείας. Όμως δεν σταμάτησε στιγμή να ενημερώνεται για τις νέες εξελίξεις στον τομέα, αλλά και να εφαρμόζει καθετί καινούριο στο δικό της σπίτι.

«Θυμάμαι, όταν αποφασίσαμε με το σύζυγό μου τότε να ασχοληθούμε με τις οικοδομές, πόσο δύσπιστοι ήταν όλοι γύρω μου. Μάλιστα το 1997 πήγα στο Γραφείο Εργασίας για να γραφτώ στα μαθήματα που προσέφερε η Αρχή Βιομηχανικής Κατάρτισης. Ο υπεύθυνος εκεί, μόλις με είδε, μου είπε ότι δεν υπάρχουν γυναικεία επαγγέλματα για να συμπληρώσω αίτηση. Όταν του εξήγησα ότι ενδιαφέρομαι για τις οικοδομές και τα κτίσματα, γέλασε και μου είπε αποκλείεται», έχει αναφέρει η ίδια η Αντωνία Αντωνίου.

Πυροσβέστης

Άκρως επικίνδυνη η δουλειά του πυροσβέστη και η αδρεναλίνη στο κόκκινο. Θέλει τόλμη, κουράγιο και ψυχική δύναμη προκειμένου να αψηφά κανείς τον κίνδυνο, και να ασχοληθεί με ένα επάγγελμα σαν αυτό του πυροσβέστη. Σήμερα το πυροσβεστικό σώμα αποτελείται από άνδρες και γυναίκες, σε αντίθεση με παλιότερα. Η Κάλλη Σαίνη κατατάχθηκε το 1995 και είναι η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του πυροσβεστικού σώματος.

Πιλότος

Απαιτεί αντοχές, εξαιρετική φυσική κατάσταση, σωματική και ψυχική, φοβερή αντίληψη, και δικαιολογημένα είναι ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα. Οι γυναίκες σήμερα όμως, πιλοτάρουν στους αιθέρες ακόμα και με μαχητικά αεροσκάφη. Η Αμερικανίδα Αμέλια Μαίρη Έρχαρτη ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό, το 1937. Όσον αφορά τα πιο κοντινά μας, η Καϊλίνα Ριαλά, κατάφερε να κάνει το όνειρο ζωής της πραγματικότητα. Να αποκτήσει δηλαδή άδεια πιλότου. «Ο κόσμος δεν έχει συνηθίσει ακόμη να βλέπει μια γυναίκα μέσα στο πιλοτήριο. Κάποιες φορές εκφράζουν θαυμασμό και κάποιες άλλες δυσπιστία. Το σίγουρο είναι ότι το γεγονός αυτό σχολιάζεται μεταξύ των επιβατών», εξηγεί η ίδια για το πως την βλέπουν οι ταξιδιώτες.

Υδραυλικός / Ηλεκτρολόγος

Δεν θα περιμένατε ότι όταν χαλάσει μια βρύση ή το καζανάκι του σπιτιού καλώντας για υδραυλικό να εμφανίζεται γυναίκα για να τα φτιάξει, ούτε για ηλεκτρολογική επισκευή θα περιμένατε μια γυναίκα αντί για άνδρα. Εξάλλου οι περισσότεροι δεν ταυτίζουν τέτοια επαγγέλματα με γυναικεία χέρια. Κι όμως, όλο και περισσότερες γυναίκες σήμερα ασχολούνται και με τα δύο αυτά επαγγέλματα, που μέχρι πρόσφατα ήταν κατά βάση, ανδρικές δουλειές.

Φύλακας σε ιδιωτική εταιρεία

Η Μαρία Στυλιανίδου, εργάζεται στον τομέα προστασίας ιδιωτικής εταιρείας, ως φύλακας. Τα κριτήρια που πρέπει να έχει κάποιος για να συμμετέχει σε τέτοιου είδους εργασία είναι η ευελιξία και η υπομονή. Η συμμετοχή όλο και περισσότερων γυναικών σε σεμινάρια αυτοάμυνας, αλλά και οι αιτήσεις που κάνουν οι γυναίκες σε τέτοιας φύσης εργασίες, δείχνουν ότι τα δεδομένα που ήθελαν τους γεροδεμένους άνδρες να προσφέρουν ασφάλεια σε χώρους και πρόσωπα έχουν αλλάξει. «Για μένα ήταν μια πρόκληση. Δεν μετάνιωσα ποτέ που εντάχθηκα στην ομάδα», δηλώνει η ίδια η Μαρία Στυλιανίδου.

Φωτογράφος

Η Annie Leibovitz, η Dorothea Lange και η Cindy Sherman είναι κάποιες μόνο από τις γυναίκες φωτογράφους που έχουν κατακτήσει παγκόσμια φήμη. Και παρόλο που πολλές σπουδαίες φωτογράφοι έχουν εμφανιστεί ανά τον κόσμο από τον 20ο αιώνα και μετά, μόλις τα τελευταία 30 χρόνια αρχίζουν να αυξάνονται ως επαγγελματίες. Σήμερα υπάρχει ισορροπία περίπου 50/50 στο ποσοστό ανδρών και γυναικών φωτογράφων, αν και οι μισθοί παραμένουν εξοργιστικά άνισοι. Πιο συγκεκριμένα, στην Αμερική το 2005 ο μέσος ετήσιος μισθός για άνδρες φωτογράφους ήταν 35.000 δολάρια, ενώ για γυναίκες φωτογράφους ήταν 16.300 δολάρια.

«Οι άνδρες στοιχημάτιζαν την ώρα που θα τα παρατούσαμε και θα γυρνούσαμε σπίτι μας»

Οι γυναίκες λοιπόν είπαν, πίστεψαν, αλλά και κατάφεραν να ξεπεράσουν τις προσδοκίες τους. Έσπασαν τα στερεότυπα και συνεχίζουν.

«Γιατί όταν θέλουμε μπορούμε»

Ανέτρεψαν τα παραδοσιακά δεδομένα, κατάφεραν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν μια θέση εργασίας σε ανδροκρατούμενους τομείς.

Ένα φωτογραφικό πρότζεκτ για γυναίκες σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα

Ένα φωτογραφικό πρότζεκτ με τίτλο «Women’s Work» ξεκίνησε πριν κάποια χρόνια και ο Crisman ταξίδεψε προκειμένου να φωτογραφίσει γυναίκες σε «ανδρικά» επαγγέλματα. Μεταξύ αυτών φωτογράφισε μια χοιροτρόφο από την Πενσυλβάνια, μια ψαρά αστακού στο Μέιν, μια πυροσβέστη στο Οχάιο κλπ.

Δείτε παρακάτω και τις σχετικές φωτογραφίες: 

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM