«Τους έπιασα στο σπίτι μας... ο άρρωστος είχε παράλληλη σχέση δύο χρόνια»

«Αγαπητό Μπούστο,

Πέρασε η Ημέρα της Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών και με τη σειρά μου θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Με συγχωρείτε που το βάζω ανώνυμα, αλλά υπάρχουν πολλά άτομα που θα στεναχωρηθούν που αυτή η ιστορία είναι δικιά μου.

Βρισκόμουν πριν από χρόνια σε μια σχέση που μετρούσε δύο χρόνια. Στην αρχή φαινόταν όνειρο,  ένιωσα μέσα μου ότι βρήκα τον άνθρωπό μου, τον άνθρωπο που θα μπορούσα να πορεύομαι το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του.

Από την πρώτη μέρα μείναμε μαζί, μου έδειχνε συνέχεια το πόσο σημαντική ήμουν γι’ αυτόν (έτσι νόμιζα τουλάχιστον), πόσο τυχερός ήταν που με είχε, και αυτό με έκανε να δένομαι μαζί του όλο και περισσότερο.

Ενώ όλα πήγαιναν ρόδινα, ξαφνικά άρχισε να απομακρύνεται, να μου μιλάει πιο έντονα, να λείπει όλη μέρα από το σπίτι και μόνο το βράδυ να έρχεται και άλλα τέτοια. Έτσι, μια μέρα ξυπνάει και θέλει να χωρίσουμε, εγώ να έχω πέσει από το συννεφάκι που ήμουν και να αρχίζουν τα ψυχολογικά...

Μετά από λίγο καιρό τα ξαναβρήκαμε, καθώς κατάλαβε, όπως μου είχε πει, ότι έκανε λάθος...

Δυστυχώς εκεί ξεκίνησαν όλα, όπως λέω πλέον... “Η Μαύρη Περίοδος”.

Κάθε μέρα με έκανε να κλαίω, κάθε μέρα με έκανε να νιώθω ένα λάθος, κάθε μέρα μου ασκούσε ψυχολογικό πόλεμο. Εγώ είχα δεθεί τόσο μαζί του, που νόμιζα πραγματικά ότι εγώ ήμουν το λάθος...  Άρχισα τα ψυχοφάρμακα στα κρυφά, καθώς όλα του τα προβλήματα, ακόμα και στη δουλειά που είχε, τα έριχνε πάνω μου... Άρχισε να μου μπλοκάρει τα νούμερα από τα κινητά του, να εξαφανίζεται, να με παίρνει μια φορά στο τόσο και να με απειλεί να μην τον πάρω... μετά ξανά μανά ότι όλα τα έκανε μέσα στα νεύρα του και ότι με λάτρευε!

Εγώ δεν έφυγα... Τον πίστεψα... Ήταν τόσο καλός στο να χειρίζεται ανθρώπους, που μου έκανε ολική πλύση εγκεφάλου...

Είπαμε να τα βρούμε, να το προσπαθήσουμε, στην αρχή όλα καλά και μετά, ενώ πηγαίνανε όλα ρόδινα, έμαθα για το κέρατο που έφαγα!

Και τι κέρατο;!

Τους έπιασα στο σπίτι μας... ο άρρωστος είχε παράλληλη σχέση δύο χρόνια με εμένα και ούτε εγώ ούτε η κυρία το είχαμε αντιληφθεί... (εγώ βέβαια έπρεπε να βλέπω τα Red Flags, αλλά, είπαμε, ήμουν συναισθηματικά ακόμα δεμένη).

Μάζεψα τα πράγματά μου, έφυγα σε άλλη πόλη και τώρα μένω μόνη μου, μαζεύοντας τα κομμάτια μου, σχεδιάζοντας ένα μέλλον πιο φωτεινό.

Βρήκα εν μέσω καραντίνας μια δουλειά στο σπίτι και βλέπω να αλλάζουν όλα σιγά σιγά...

ΥΓ: Μετά από λίγους μήνες έμαθα ότι ακόμα είναι με εκείνη την κοπέλα και προσπαθούν να κάνουν παιδί.

ΥΓ2: Θα μπορούσα να μπω σε λεπτομέρειες και να πω ακριβώς τι σκηνικά μου δημιουργούσε, αλλά πιστεύω ότι αρκούν όσα είπα.

Μέσα σε δύο χρόνια μού χάλασε όλη την ψυχοσύνθεση, κάθε μέρα νεύρα, κάθε μέρα θλίψη, κάθε μέρα άγχος.

Καμία ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή βίας, κοριτσάρα που έφτασες μέχρι εδώ και το διαβάζεις.

Καμία ανοχή σε κανένα ΤΕΡΑΣ που θέλει να σου μαυρίσει την ψυχή γιατί δεν έχει δει ΦΩΣ στη ζωή του.

Καμία ανοχή σε ανθρώπους που πατάνε πάνω σου για να βγάλουν τα γούστα τους.

Καμία ανοχή σε κανέναν και καλά μάγκα που σε χτυπάει γιατί και καλά σε αγαπάει.

Κατάφερα και έφυγα από αυτόν τον κύκλο, και όλες, πιστεύω, μπορείτε άμα δείτε μια τέτοια κατάσταση... Είστε δυνατές και όχι μόνες».

Η Εύα απαντά

Αγαπημένη μου,

Είσαι άξια θαυμασμού που κατάφερες μετά από όλα αυτά να ξεκινήσεις μια νέα ζωή και να τα αφήσεις όλα πίσω σου. Δεν έχω να σου πω πολλά. Η ιστορία σου δημοσιεύεται μόνο για να δουν οι γυναίκες που περνούν τον γολγοθά τους ότι όλα ξεπερνιούνται. Ο άνθρωπος αυτός ήταν άρρωστος και τοξικός και είσαι πολύ τυχερή που γλίτωσες και άρχισες μια νέα ζωή. Μπράβο σου για τη δύναμη και το θάρρος σου να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας. Καμία δεν είναι μόνη της! Αξίζουμε τα καλύτερα!