Σαν σήμερα πέθανε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, ο Federico Fellini, ο οποίος άφησε πίσω του πολλές επιτυχίες.
Ο Federico Fellini μέχρι και σήμερα, 27 ολόκληρα χρόνια από το θάνατο του, παραμένει ένας από τους πιο ξεχωριστούς και επιδραστικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Οι ταινίες του Ιταλού δημιουργού παίζονται και θα παίζονται ως ένα δείγμα μονάχα της απήχησης που είχε και έχει σε κοινό και δημιουργούς τόσο ο ίδιος ως προσωπικότητα, αλλά και οι ταινίες του.
Σύμφωνα με την κριτική υπήρξε ένας «ποιητής της εικόνας» κι ένας «μάγος της μεγάλης οθόνης». Ένας πραγματικός «εικονοπλάστης».
Νεορεαλιστής στην αρχή της καριέρας του, ανέπτυξε στη συνέχεια ένα προσωπικό στυλ και αντλώντας από καταστάσεις της καθημερινότητας υπήρξε δημιουργός φανταστικών κόσμων και παραμυθιών. Παρέμεινε πιστός στη μεγάλη οθόνη έναντι της μικρής, την οποία σατίριζε σε κάθε ευκαιρία.
Ποιος ήταν ο Ιταλός σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι. Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του προκειμένου να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του.
Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall.
Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μαζίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι και το θάνατο του.
Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι.
Fellini: «Όταν εκφράζω την άποψη μου αισθάνομαι ότι εκφράζω την άποψη όλων»
Ο Fellini για πολλούς ήταν ένας από τους πιο εγωκεντρικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου. Πολλοί πίστευαν πως τα λόγια και οι πράξεις του ήταν απλά ένας τρόπος επίδειξης.
Παρά την έντονη κριτική που το έχει ασκηθεί για την προσωπικότητα του, o Federico Fellini αποτελεί μέχρι και σήμερα την επιτομή της αισθητικής ενός ανθρώπου, ο οποίος χρησιμοποίησε τα προσωπικά του φετίχ, τα πάθη και τις προτιμήσεις του, όπως ένας ζωγράφος χρησιμοποιεί τα χρώματα.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης μέσα από τα έργα του κατάφερε να μετατρέψει τις προσωπικές του εμμονές σε κάποιες από τις πιο συναρπαστικές εικόνες που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στη μεγάλη οθόνη.
Βραβεία
- 1954: Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ της Βενετίας
- 1960: Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών
- 1956: Βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για την ταινία «La Strada»
- 1957: Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για την ταινία «Οι νύχτες της Καμπίρια»
- 1961: Βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης
- 1963: Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για την ταινία «8 ½»
- 1974: Βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για την ταινία «Θυμάμαι»
- 1993: Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του
Επίσης, είχε προταθεί και τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες:
- Γλυκιά ζωή (1961)
- 8 ½ (1963)
- Σατυρικόν (1970)
- Θυμάμαι (1975)
Τσέκαρε παρακάτω 5 ταινίες που πρέπει να δεις οπωσδήποτε:
-
La Strada (1954)
-
La Dolce Vita (1960)
-
8½ (1963)
-
Satyricon (1969)
-
Ο Καζανόβας (1976)
-
Η πόλη των γυναικών (1980)
Εσύ με ποια λες να ξεκινήσεις;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Εντίθ Πιάφ: Η ζωή και το διαχρονικό της έργο (pics-vids)
- Pablo Picasso: 23 αποφθέγματα του μεγάλου ζωγράφου
- 10+1 φωτογραφίες της θρυλικής Sophia Loren που άφησαν ιστορία (pics)
