Ο Σπύρος Μπιμπίλας μίλησε στην Ελεονώρα Μελέτη για το περιστατικό που τον στιγμάτισε ως παιδί
Ο γνωστός ηθοποιός και πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» και αποκάλυψε ένα περιστατικό που δεν συγχώρησε ποτέ στον έαυτό του.
Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος ανέφερε αρχικά για τη δουλειά του:
Είμαι πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Είμαι υγιής, έχω ζήσει πολύ και καλά. Θα αφήσω το θέατρο μόνο αν δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου. Δεν είχα πλάτες ούτε γνωστούς, αλλά έτρεχα από το πρωί ως το βράδυ. Δεν ένιωσα ποτέ ότι δεν είχα δουλειά. Πήγαινα και σε μια πιο “δεύτερη” δουλειά, αλλά έδινα τον καλύτερο μου εαυτό. Ήμουν ένας χρήσιμος ηθοποιός, έκανα πολλή τηλεόραση, πολλή μεταγλώττιση. Τώρα παίρνω δικαιώματα και για αυτό βοηθάω τους άλλους. Είμαι ένας μέτριος ηθοποιός που έχω παίξει σε 150 θεατρικά έργα, 130 σήριαλ, 60 ταινίες, άπειρη μεταγλώττιση, βίντεο κλιπ, έχω διδάξει σε δραματικές σχολές, αυτό είναι μέτριος ηθοποιός; Γελάει ο κόσμος! Νιώθω θλίψη και για αυτούς που κατηγορούνται…»!
Παράλληλα, αναφέρθηκε στις καταγγελίες, λέγοντας:
«Υπήρχε μια ανοχή σε πολλές δυσάρεστες καταστάσεις. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι πίσω από κλειστές πόρτες και κλειστά καμαρίνια, γίνονται αυτά που ακούσαμε. Έχουν ξεπεράσει το ανεκτό και αυτό που μπορεί να περιμένει ένας άνθρωπος από ανθρώπους που έχουν ένα ποιόν, έχουμε μείνει όλοι άναυδοι»
Το συμβάν που του κόστισε«Κάτι μου έχει κοστίσει στη ζωή μου πάρα πολύ. Όταν ήμουν μικρό παιδάκι με είχε στείλει η μαμά μου να αγοράσω ψωμί. Την ώρα που το κράταγα πέρασε ένα παιδάκι με ένα καρότσι και μου ζήτησε να του δώσω λίγο… Και εγώ δεν του έδωσα. Είναι κάτι που με βασανίζει. Αυτό το θυμάμαι κάθε φορά, με σημάδεψε στη ζωή μου πάρα πολύ. Αυτή η εικόνα ότι εγώ δεν έδωσα λίγο ψωμί σε ένα παιδάκι, δεν μπόρεσα να τη ξεπεράσω ποτέ. Η ιστορία αυτή έγινε πριν 60 χρόνια. Από αυτό που δεν έδωσα τότε, θέλω να δίνω τώρα»!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Μπιμπίλας: Θα αποχωρήσει από την προεδρία του ΣΕΗ
- Μπιμπίλας: «Θα απαγορευτεί η οντισιόν κατά μόνας»
- Μπιμπίλας για Λιγνάδη: «Λυπάμαι… Σε γνώρισα στα “Στρουμφάκια”, που γράφαμε δίπλα δίπλα»