Η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε και έπραξε. Γυρίζει το τιμόνι όλο και πιο δεξιά, οδηγώντας την κοινωνία στη συντήρηση, στον φόβο, στην καταστολή

Της Μαύρας Σαραντοπούλου

Η υπόθεση Λιγνάδη έχει πάρει πια τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, τα ρεπορτάζ γύρω από τις λεπτομέρειες πάνε και έρχονται στις μεγάλες ιστοσελίδες της χώρας, καλύπτοντας έτσι τον όποιο χώρο θα απέμενε για την υπόλοιπη ειδησεογραφία.

Δεν είδαμε, ωστόσο, πουθενά ρεπορτάζ για τα ακραία επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, με τις αστυνομικές δυνάμεις να ξυλοκοπούν και να συλλαμβάνουν φοιτητές. Φαινόμενα ακραία, εποχής 7ετίας, όμοια με αυτά του καθεστώτος Ερντογάν.

Ο κιτρινισμός και τα fake news and pictures της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν έχουν προηγούμενο. Κανένας κανόνας, καμία γνώση, κανένα ήθος δεν εμπεριέχεται πια. Η κοινωνία και κυρίως οι νέες γενιές που ξέρουν «τη φάση» μάς έχουν απαξιώσει. Και πολύ καλά έχουν πράξει, αν θέλετε τη γνώμη μου.

Η υπουργός Πολιτισμού, persona non grata ακόμη και για τη Νέα Δημοκρατία, παραμένει γαντζωμένη από την καρέκλα της, αρνούμενη πεισματικά τις ευθύνες όχι μόνο για την υπόθεση Λιγνάδη, αλλά για οτιδήποτε της έχει μέχρι τώρα πιστωθεί.

Η Μενδώνη έχει πια μετουσιωθεί σε ένα ακόμη σημείο της δεξιάς συντήρησης. Μιας συντήρησης του «αποφασίζουμε και πράττουμε όπως μας γουστάρει», μιας συντήρησης που επιστρατεύει την Αρβελέρ για να την ξεπλύνει, μιας συντήρησης που αφήνει τον νόμο να κάνει τη δουλειά του, ένα βήμα πριν την πνίξει το κοινωνικό τσουνάμι.

Όσο και να τραβάει τα γκέμια…

Οι κοινωνικές αλλά και πολιτικές εξελίξεις που έρχονται θα θέσουν στο κάδρο της δημόσιας συζήτησης ακριβώς αυτό το δίλημμα. Συντήρηση ή εξέλιξη; Η Ιστορία έχει δείξει. Όσο και να τραβάει ο νεοφιλελευθερισμός τα «γκέμια», οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά, γιατί αυτό οφείλουν να κάνουν.