Τα υπουργικά «αυτογκόλ» που εκθέτουν τον πρωθυπουργό

Τα δυο  –σοβαρά– «κρούσματα κυβερνητικής αρρυθμίας» που κυριάρχησαν στην επικαιρότητα την εβδομάδα που πέρασε άνοιξαν, για μιαν ακόμη φορά, τη συζήτηση περί δυσλειτουργίας όταν οι αρμόδιοι επιδίδονται στο σύνηθες – αλλά άγονο και αντιπαραγωγικό – σπορ του «πινγκ – πονγκ ευθυνών».

Επικοινωνιακό λάθος αλλά και ουσιαστική πολιτική αστοχία την οποία είδαμε να αποτυπώνεται ανάγλυφα πάνω στα χιονισμένα χνάρια της «Μήδειας» αλλά και σύγχυση, ως και άγνοια αρμοδιοτήτων που όχι μόνον εξόργισε τους πολίτες, αλλά παράλληλα σκόρπισε ανασφάλεια στο βαρύ χειμωνιάτικο φόντο.

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Αρμόδιοι υπουργοί και υπηρεσιακοί παράγοντες ξιφούλκησαν μεταξύ τους στον καμβά των ευθυνών και οι άναυδοι πολίτες κατέληξαν ξανά στο συμπέρασμα ότι για τις πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασαν τις προηγούμενες μέρες, μάλλον φταίει ο… Χατζηπετρής.

Κι ύστερα έφτιαξε ο καιρός κι ήρθε η κ. Μενδώνη, πρωταγωνίστρια κι αυτή με τη σειρά της σε έναν ακόμη μονόλογο με τίτλο «Δεν είδα, δεν ξέρω, δεν άκουσα» και ο προβληματισμός εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Γιατί αν το αναντίρρητο δίδαγμα του διπλού επικοινωνιακού «αυτογκόλ» που έβαλε ο κυβερνητικός μηχανισμός, είναι ότι κάποιοι εκθέτουν τον πρωθυπουργό και τις προσπάθειες του για «ένα βήμα μπροστά», το ουσιαστικό πολιτικό απότοκο αποκάλυψε σημάδια εμφανούς  πολιτικής και λειτουργικής ανεπάρκειας κάποιων από τους υπουργούς και τους αξιωματούχους του κυβερνητικού μηχανισμού.

Διότι όσο άγονη, αντιπαραγωγική και ανούσια είναι η παρελθοντολογία την ώρα της κρίσης – ειδικά όταν κάποιοι από τους διαχειριστές του σήμερα ήταν πρωταγωνιστές και στο σημείο αναφοράς της παρελθοντολογίας– άλλο τόσο προβληματικό είναι ένας ή μια υπουργός να δηλώνει ότι έχει άγνοια του περιβάλλοντος του οποίου προΐσταται πολιτικά.

Εδώ το πρόβλημα είναι διπλό: Αν πράγματι ένας ή μια υπουργός δεν γνωρίζει ένα πρόβλημα, έστω κι αν αυτό  σέρνεται για δεκαετίες ανενόχλητο, στο χώρο τον οποίον διακονεί, δεν κάνει για τη θέση που βρίσκεται γιατί δείχνει να ήρθε από άλλο πλανήτη.

Αν το ξέρει και λέει ότι δεν το ξέρει τότε απλώς συγκαλύπτει μια πραγματικότητα.

Και στις δυο περιπτώσεις ο δρόμος που πιθανά περισώζει κάποια από τα προσχήματα είναι η παραίτηση. Που συνάμα, σημαίνει θαρραλέα ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Την οποία δεν είδαμε ούτε στη διάρκεια αυτών των δύο παράλληλων κρίσεων…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM