Η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου επισκέφθηκε τους Δελφούς, προκειμένου να παραστεί στο Διεθνές Φεστιβάλ «Αγγελος Σικελιανός» στο πλαίσιο των «Ημερών Δελφικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2021», με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από το θάνατό του ποιητή.
Κατά τον χαιρετισμό της στην έναρξη του Φεστιβάλ, η κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε με συγκίνηση στον ιερό τόπο των Δελφών, τόπο μυστικιστικού δέους και αισθητικού κάλλους, τόπο που δονείται ακόμη από τον παλμό των αναζητήσεων του Αγγελου Σικελιανού. «Αυτόν τον τόπο διάλεξε ο ποιητής για να πραγματώσει το όραμά του, την «απολλώνεια εξισορρόπηση του κόσμου» όπως το ονόμαζε, μέσα από πράξεις συνθετικές και ομαδικές. Πράξεις, που καθώς έγραψε ο ίδιος, έχοντας ως επίκεντρο ένα αιώνιο και παγκόσμιο σύμβολο, όπως ο Προμηθέας του Αισχύλου, θα συγκέντρωναν γύρω απ' αυτό «όλα τα στοιχεία της λαϊκής αυθορμησίας που απόμεναν στην Ελλάδα, ώστε η ίδια η Ελλάδα να αντικρίσει συνθεμένο τον εαυτό της ξανά» σημείωσε.
Υπογράμμισε, επίσης, ότι το όραμα του Σικελιανού υπήρξε μεγαλόπνοο αλλά και μεγαλεπήβολο. Όπως είπε, «ο ποιητής φιλοδοξούσε να του προσδώσει οικουμενικές διαστάσεις. Πίστευε ότι στους Δελφούς θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος πνευματικός πυρήνας, ικανός να απαλείψει τις διαφορές και τις αντιθέσεις των λαών. Εδώ, υψηλή τέχνη και λαϊκή έμπνευση θα συμπληρώνονταν αμοιβαία και θα αποκάλυπταν την μυστική τους σύνδεση. Εδώ, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, άνθρωποι της δράσης, θα συναντιούνταν με τους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου συμβάλλοντας σε μια σπάνια ώσμωση δυνάμεων και δυνατοτήτων. Εδώ, τέλος, θα έβρισκε την απόλυτη έκφρασή της η δημιουργική αξία της ελληνικής πνευματικής κληρονομιάς, η οποία, όπως έγραψε ο Σικελιανός, «όχι μόνο δεν έχει εξαντληθεί καθόλου, αλλά γενόμενη συνειδητότερη καλεί τους λαούς από τα βάθη του καιρού, όπου δουλεύει ακόμη ακοίμητη σαν Πνεύμα, προς τον ύψιστο ανθρώπινο σκοπό, την αναγνώριση και κύρωση μιας ενιαίας ενόρασης του κόσμου, μιας ενιαίας ενόρασης της Ιστορίας, μιας ενιαίας ενόρασης της ίδιας της ψυχής».
Αφού σημείωσε ότι η «προφητική», όπως την ονόμαζε, δελφική ιδέα του Σικελιανού, να συγκεντρώσει εκλεκτούς απ' όλον τον κόσμο σε ένα αρχαίο πνευματικό κέντρο, δεν ευδοκίμησε, τόνισε ότι «η αναβίωση του αρχαίου δράματος την οποία επιχείρησε με την παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, γοήτευσε κριτικούς και κοινό, αφού ήταν η πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια που παιζόταν τραγωδία σε αρχαίο θέατρο. Η συνεργασία της τότε συζύγου του, Εύας Πάλμερ, με τη σπουδαία λαογράφο μας Αγγελική Χατζημιχάλη για την οργάνωση μιας έκθεσης χειροτεχνημάτων, που θα αναδείκνυε τον πλούτο της λαϊκής μας τέχνης, ανανέωσε το ενδιαφέρον για την παράδοση. Όσο για τους Πυθικούς Αγώνες, που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο του αρχαίου σταδίου με την προσέλευση νέων από τα γύρω χωριά, αυτοί προκάλεσαν τον γενικό ενθουσιασμό».
Καταλήγοντας, επισήμανε ότι «αν κάτι κρατάμε από τις Δελφικές Εορτές του 1927, είναι η κινητοποίηση των απλών ανθρώπων, η πάνδημη συμμετοχή, η επικοινωνία με το αρχαίο κείμενο μέσα στο φυσικό του περιβάλλον, η μέθεξη για την οποία έχει μιλήσει με μεγάλη συγκίνηση η Κούλα Πράτσικα, κορυφαία του Χορού στην πρώτη παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη».
