Ποια πανδημία; Ποιες δύσκολες στιγμές που μας περιμένουν, άκαμπτες κι αδυσώπητες μόλις βγούμε από τον εφιάλτη κι αρχίσουμε να πλατσουρίζουμε στα δύσοσμα απόνερά του. Όλα αυτά είναι μάλλον… ασήμαντα υστερόγραφα μιας… δραματικής νουβέλας, όταν υπάρχουν ο… Τζέιμς Καφετζής και ο Νίκος Μπάρτζης, οι οποίοι γίνονται δεκτοί με τιμές… ηρώων στα χωριά τους, επιστρέφοντας από το… Survivor.
Αποθεώνονται από ένα στοιβαγμένο πλήθος, χωρίς να λαμβάνονται μέτρα προστασίας κατά του φονικού κορονοϊού, μόνο και μόνο γιατί πήγαν στον εξωτικό Άγιο Δομίνικο, έλαβαν μέρος σε ένα τηλεοπτικό προϊόν χωρίς καμιά ουσία και αξία και επέστρεψαν με κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ στην τσέπη τους, έχοντας συμβάλει στο στήσιμο μιας επικοινωνιακής φούσκας που, απλώς, αποτυπώνει ανάγλυφα την απόλυτη παρακμή.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Τι είναι το Survivor; Το περιγράφουν ως «παιχνίδι επιβίωσης», όπου αυτός που θα «επιβιώσει» καλύτερα από τους άλλους θα παραγεμίσει την τσέπη του με 100 χιλιάδες ευρώ. Ένα πράγμα δηλαδή που δημιουργεί έναν οικονομημένο τύπο που ψαρεύει θαυμαστές σε ένα τηλεοπτικό κοινό ανέργων, φτωχοποιημένων και φοβισμένων από την νεόκοπη αρρώστια που ψυχαναγκάζονται να προτυποποιήσουν κάποιους τύπους που βολτάρουν στην Καραϊβική ενώ το κοινό τους είναι αναγκαστικά έγκλειστο για περισσότερους από έναν, λόγους.
Που προβάλλεται το Survivor; Στο ΣΚΑΪ, σε ένα κανάλι ταυτισμένο όχι με την ενημέρωση ή τη δημοσιογραφική σκαπάνη , αλλά με ένα κόμμα – την Ν. Δ. - και ευρύτερα με μια πολιτική λογική, το οποίο όπως λένε οι αριθμοί δεν το παρακολουθεί πολύ το τηλεοπτικό κοινό. Το survivor είναι ένας τρόπος – ίσως ο μόνος. Κι έτσι όπως το «εκλεκτό» κόμμα είναι και κυβερνών, η δημιουργία «φανατισμένου» κοινού με κάτι ανούσιο φαίνεται να είναι πολύ βολική συνθήκη. Ένα κοινό βουτηγμένο σε μια πρόσκαιρη ψευδαίσθηση, εξυπηρετεί δίχως άλλο τη στόχευση ενός επικοινωνιακού κερδοσκοπικού καταρράκτη.
Ποιος είναι ο «πατερούλης» όλης αυτής της φάμπρικας; Ένας δαιμόνιος Τούρκος κροίσος, «κολλητός» του Ταγίπ Ερντογάν που αξιοποιώντας την άκριτη δημοφιλία του πανάκριβου προϊόντος, βρίσκει ευκαιρία να περνά βολικά για την Άγκυρα, μηνύματα, μέσα από ένα Ελληνικό κανάλι !
Και εν τέλει τι είναι οι επίδοξοι διεκδικητές των 100 χιλιάδων ευρώ που τα κυνηγούν τόσο… λυσσαλέα;
Είναι, απλώς, οι συμμετέχοντες σε ένα επικοινωνιακό – κερδοσκοπικό πανηγυράκι που πληρώνονται άπαξ της εβδομάδας με ποσά απρόσιτα στη σημερινή Ελλάδα, για να στήνουν υπαγορευμένες από την παραγωγή του προϊόντος, στάσεις και συμπεριφορές – όπως έχουν ομολογήσει παίκτες που έχουν βγει από το παιχνίδι. Είναι καλλιτέχνες που διασφαλίζουν τα έσοδα μιας απρόσμενα προσοδοφόρας σεζόν εν μέσω πανδημίας και την ώρα που οι περισσότεροι συνάδελφοι τους, κολυμπούν στα θολά νερά της ανέχειας, όπως οι πιο πολλοί από τους ανθρώπους του πολιτισμού. Ή είναι άλλοι, χωρίς καμιά προηγούμενη κοινωνική αναφορά που αίφνης αποθεώνονται ως παράγοντες της δημόσιας ζωής, χωρίς να είναι κάποιοι επιστήμονες, κάποιοι αθλητές που τίμησαν τη χώρα, ή κάποιοι διανοούμενοι ή πνευματικοί άνθρωποι που κάτι είπαν ή έγραψαν, για να προσφέρουν ή να συμβάλουν.
Τίποτα από όλα αυτά. Για μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι απλώς το ελκυστικό περιτύλιγμα ενός τηλεοπτικού σκουπιδιού που έχει στόχο να παγιώσει μια μεγάλη μάζα αποτελούμενη από τηλεθεατές – «ρακοσυλλέκτες».
