«Πως το βλέπεις το βραδινό;», με ρώτησε, σε πρωινό τηλεφώνημα φίλος και συν- Ολυμπιακός από αυτούς που στις καλές εποχές τέτοιες μέρες, ήμασταν στην … πρίζα και το θέμα της συνδιάλεξης ήταν «τι ώρα θα περάσεις να πάμε μαζί στο γήπεδο», όταν παίζαμε εντός ή «πόσοι θα μαστε το βράδυ κι από πού θα παραγγείλουμε πίτσα», όταν παίζαμε εκτός.
Απόψε ο Ολυμπιακός παίζει εκτός έδρας με την Άρσεναλ κι αυτά φαντάζουν σαν περασμένα μεγαλεία. Ο καθένας θα το δει μόνος του, το τηλέφωνο και το fb θα πάρουν φωτιά και η πίτσα δεν θα κατεβαίνει εύκολα ελλείψει της συνηθισμένης ιεροτελεστίας.
Ο καθένας μόνος του με μια και μοναδική παρέα την ελπίδα : Αυτό του είπα. Δύσκολο ματς. Ρεβάνς του 1-3 και η κατάσταση δύσκολα ξανάρχεται στα ίσα της. Και αυτό του είπα. Άλλος θα έλεγε ότι απόψε τελειώνει στο Emirates το φετινό ταξίδι του Θρύλου στην Ευρώπη. Με το κεφάλι ψηλά , στους «16» όπως και πέρσι, περασμένος από τους ομίλους για άλλη μια φορά έχοντας εδώ και πολλά χρόνια στρογγυλοκαθίσει στην ελίτ της ποδοσφαιρικής Ευρώπης – γιατί μη γελιόμαστε, αυτό είναι η πρώτη 16αδα των Ευρωπαϊκών κυπέλων, από όπου δεν λείπει ούτε φέτος ο Θρύλος. Αυτά λέει η ορθολογιστική σκέψη.
Εγώ, όμως, δεν σταμάτησα σε αυτήν: «Θυμάσαι τι είπαμε μόλις κληρωθήκαμε πέρσι με την Άρσεναλ;», αντιρώτησα τον κολλητό μου. «Τρομάξαμε για να λέμε αλήθεια» ανέτρεξε στη μνήμη του εκείνος. «Και μήπως θυμάσαι τι έγινε όταν τους το κάρφωσε ο Γιουσέφ στο 120;». Είχαμε περάσει. Έκσταση… Φωνές … Κι ύστερα αϋπνία από την υπερένταση, σαν να μαστε πιτσιρικάδες – τότε που το Καραϊσκάκη είχε ακόμη τσιμέντα. Και πέρσι με εντός έδρας ήττα πηγαίναμε στο Λονδίνο. Και το γυρίσαμε. Και τώρα θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του ο Ολυμπιακός. Πολύ απλά γιατί είναι πια μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Δεν θα μιλήσω για συστήματα, παίκτες – κλειδιά και άσους στο μανίκι του Πέδρο Μαρτίνς. Θα γράψω μόνο με την καρδιά δυο – τρεις αράδες. Φανταστείτε λέει αυτό που ο Γιουσέφ έκανε πέρσι στο 120 της παράτασης, να το κάνει απόψε στο πρώτο εικοσάλεπτο. Ακόμα και τότε θα μου πείτε, δύσκολα προκρίνεται ο Θρύλος. Ναι … άλλα παίρνει δέκα λεπτά ελπίδας κι οι άλλοι φορτώνονται με δέκα λεπτά ασήκωτου άγχους. Και τότε δεν ξέρεις τι γίνεται. Έτσι κι αλλιοώς ο Θρύλος είναι πια αναγνωρισμένα, μεγάλη Ευρωπαϊκή ομάδα. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Κι οι μεγάλες ομάδες είναι για να πετυχαίνουν που και που αυτό που φαντάζει αδύνατο.
