Lockdown: Είναι μια «παρένθεση» στη ζωή μας ή η νέα μας ζωή;

Αυτό το «μπες - βγες» εξαιτίας του lockdown δεν παλεύεται εύκολα και εν πάση περιπτώσει δεν παλεύεται άλλο

Τα νέα, πιο αυστηρά μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό, όσο κι αν είναι απόλυτα δικαιολογημένα με βάση την επιστημονική τεκμηρίωση και τα επιδημιολογικά δεδομένα, δοκιμάζουν μία ακόμη φορά –αλλά αυτή τη φορά απολύτως οριακά– τις αντοχές της κοινωνίας.

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Έχει φτάσει πια η στιγμή που δεν ενδιαφέρει ποιος παίρνει την ευθύνη της λήψης ή της ανακοίνωσης των μέτρων. Αλλά ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, απευκταίας αλλά ενδεχόμενης, αποτυχίας –και– αυτού του κύκλου μέτρων στον πόλεμο κατά της πανδημίας.

Γιατί τώρα πια επικρατεί ο φόβος της αποτυχίας παρά η ελπίδα ότι φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής, έπειτα από κάθε ανανέωση –και σκλήρυνση– της «παρτίδας» των μέτρων.

Υπάρχει λόγος για όλα αυτά;

Όλοι όσοι μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν από όλη τη συστοιχία των ΜΜΕ για την αναγκαιότητα «ξεχνούν» συστηματικά να προσθέσουν στις αναλύσεις τους το «πότε» και υπό ποιες προϋποθέσεις θα είμαστε αρκετά θωρακισμένοι, ώστε να ζήσουμε ξανά σαν κανονικοί άνθρωποι. Πότε; Όταν θα εμβολιαστεί ικανός αριθμός πολιτών;

Και τότε γιατί δίνεται η εντύπωση ότι εξελίσσεται μια διεθνής σπέκουλα με τα εμβόλια;

Ποιος μπορεί να τη σταματήσει; Πόσες δόσεις εμβολίου χρειαζόμαστε για να είμαστε πλήρως θωρακισμένοι; Και κατά πόσο μπορούν να διασφαλιστούν;

Τα ερωτήματα αιωρούνται και πληθαίνουν

Γιατί ύστερα από όλα όσα αφορούν την πρωτόφαντη κρίση, αυτή καθαυτή, έρχεται ο θηριώδης εφιάλτης του «μετά». Ποιος, αλήθεια, μπορεί να διαχειριστεί τα χιλιάδες λουκέτα στα μαγαζιά, τον ουσιαστικό θάνατο της εστίασης, το βαριά και σε πλήθος περιπτώσεων ανεπανόρθωτα πληγωμένο λιανεμπόριο;

Πώς μπορεί, πραγματικά, να συνδράμει το κράτος ή η πολιτεία τις δικαίως οργισμένες στρατιές νεόπτωχων, νέων ανέργων που θα αφήσει πίσω της η πανδημία όταν νικηθεί;

Και, εντέλει, ποιος θα έχει την ευθύνη αν αυτή η συνδρομή αποδειχτεί πλημμελής;

Νέο lockdown λοιπόν από αύριο και τα ερωτήματα ορθώνονται θεόρατα και κυρίως αναπάντητα για το τώρα και το μετά. «Μπορεί να είναι η τελευταία φορά», μας λένε από χθες κάποιοι ειδικοί.

«Φάρος ελπίδας», δίχως άλλο, αυτή η θέση, που όμως δεν φαίνεται επί του παρόντος να κατανικά τον φόβο της ενδεχόμενης αποτυχίας μιας –ακόμη– δέσμης μέτρων.

Τα οποία είναι μεν απολύτως αναγκαία, αλλά πρέπει να διασφαλισθεί ότι συνιστούν μια παρένθεση στη ζωή μας κι όχι τη «νέα μας ζωή».

Μπορεί κάποιος να εγγυηθεί γι' αυτό;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM