Το σκάνδαλο Λιγνάδη, όπως τουλάχιστον περιγράφεται, δεν είναι απλώς μια «ροζ» υπόθεση που σοκάρει. Φαίνεται να έχει μια προφανή πολιτισμική αλλά και μια πολιτική που κάποιοι επιχειρούν να την παρουσιάσουν ως υποβόσκουσα, που βγαίνει στον αφρό όλο και πιο έντονα, όσο συνεχίζονται οι αποκαλύψεις.

Πραγματική ή κατασκευασμένη αυτή η διάσταση είναι πάντως ικανή να «τροχοδρομήσει» ραγδαίες εξελίξεις, όσο κι αν αυτό ακούγεται υπερβολικό.

Κι ενώ τα κομματικά χρώματα βάφουν σταδιακά πτυχές της υπόθεσης –ή της επιχειρηματολογίας επί της υπόθεσης– είναι κάποιες λεπτομέρειες που ήρθαν να «υποψιάσουν» τόσο τους γνώστες προσώπων και καταστάσεων, όσο και κάποιους προσεκτικούς «αναγνώστες» της τρέχουσας συγκυρίας.

«Κουκούλωμα» ή περισσότερη έμφαση, ένταση και θεσμική δημοσιότητα για την δύσοσμη αυτή υπόθεση επεδίωξε ο πρωθυπουργός προκαλώντας την συζήτηση στη Βουλή για το θέμα;

Άσχετα από το αν σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, δε γίναμε σοφότεροι από τη διαδικασία έγινε εμφανές το ρίσκο που πήρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «πάρει πάνω του» το θέμα καλύπτοντας, επαναλαμβανόμενα, την –απούσα από την αίθουσα της ολομέλειας αρμόδια υπουργό.

Αρκεί το επιχείρημα ότι «η επιλογή Λιγνάδη είχε ως στόχο λέει, να σπάσει το άβατο της αριστεράς στον πολιτισμό και να προωθηθούν οι "φιλελεύθερες" ιδέες» που ακούστηκε από κυβερνητικό βουλευτή σε τηλεοπτικό σταθμό;

Ή μήπως οι μυημένοι γνωρίζουν ότι το θέμα θα παραμείνει «ζωντανό» ως την προσεχή εκλογική αναμέτρηση, οψέποτε αυτή διεξαχθεί και βλέπουμε «πρόβες» στρατηγικής προκειμένου να δουν ποια «γκελάρει» καλύτερα στο φιλοθεάμον κοινό που έχει και την ιδιότητα του ψηφοφόρου.

Και λένε ότι η προφυλάκιση Λιγνάδη δεν είναι η κορύφωση της ιστορίας γιατί αν εκληφθεί ως τέτοια θα σημάνει το σταδιακό «κλείσιμο» του συγκεκριμένου φακέλου.

Για κάποιους άλλους αυτή η ιστορία είναι απλώς ο προθάλαμος ενός λαβύρινθου από τον οποίον κάποιος μπορεί και να θέλει να «δραπετεύσει».

Η πανδημία σπέρνει αρρώστια και θάνατο. Αλλά όχι μόνον. Μονιμοποιεί και τη φτώχεια, την ανεργία και την εν γένει ανέχεια σε κοινωνικές και  επαγγελματικές  ομάδες που ποτέ άλλοτε δεν είδαν αυτό το φάσμα να απλώνεται απειλητικά μπροστά τους –ούτε καν στη διάρκεια της μεγάλης δεκαετούς οικονομικής κρίσης.

Ποια είναι  η σημαντική λεπτομέρεια: Σήμερα αντιμετωπίζουν ασφυκτικά το ευρύ φάσμα της απόλυτης και αδιέξοδης φτωχοποίησης, ομάδες μαγαζατόρων, ελευθέρων επαγγελματιών, ή πάλαι ποτέ καλοπληρωμένων επιστημόνων ή άλλων εργαζομένων.

Ότι πλέον αγανακτούν, ανησυχούν και εν τέλει οργίζονται κοινωνικές ομάδες που πιθανά να βρίσκονται πιο κοντά στην Νέα Δημοκρατία. Και ρωτούν κάποιοι, όλο και περισσότεροι όσο περνούν οι μέρες: «Μπορεί μια μονοκομματική κυβέρνηση να διαχειριστεί μόνη της μια νέα έκδοση κοινωνικής οργής στην Ελλάδα;».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι «είναι πιθανό το σκάνδαλο Λιγνάδη –που με πρώτη ματιά αποκαλύπτει μια διάσταση παρακμής– να αποτελεί ένα από τα προσχήματα που σε συνδυασμό με την οικονομική δυστοκία θα γεννήσει φωνές για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης «Εθνικού σκοπού».

• Αλέξης Κούγιας: «Η υπόθεση Λιγνάδη είναι ντροπή για τη δικαιοσύνη»
• ΣΕΗ: Προτείνει την οριστική διαγραφή του Λιγνάδη
• Αλέξης Κούγιας: Οι φορές που απασχόλησε την κοινή γνώμη
• Κούγιας για Λιγνάδη: Θα αθωωθεί- Ακραίοι ομοφυλόφιλοι οι μηνυτές
• Δημήτρης Λιγνάδης: Ο διάλογος με την ανακρίτρια – «Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες… Δεν έχω ιδέα»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM