Kατά τον Μεσαίωνα οι καλές τέχνες βρίσκονταν σε άνθηση, τα υπόλοιπα, όμως, όχι. Προφανώς όχι. Γνωστό αυτό. Οι παρωπιδοφόροι έβριθαν, ενώ παράνομοι εραστές, εραστές γενικώς και ειδικώς τιμωρούνταν.
Ακόμα και οι ταπεινοί «αυνανιστές». Με μαστίγωμα και νηστεία παρακαλώ και δη για σαράντα μέρες. Νηστεία και προσευχή με άλλα λόγια. Κυριολεκτικά.
Ένα θέμα που σε πρώτο χρόνο ίσως ξενίζει, η αλήθεια όμως είναι πως η Εκκλησία, με τον τρόπο της, και στις μέρες μας απορρίπτει τον αυνανισμό. Κι ας είναι ευεργετικός για το μυαλό, αφού ο «αυνανιστής» ενώ μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, εκτονώνεται. Και δεν το λέμε εμείς βεβαίως, αλλά σχετικές ιατρικές έρευνες.
Στο διά ταύτα. Κατά τον Μεσαίωνα και σύμφωνα με την Εκκλησία, απαγορευόταν ακόμα και στους παντρεμένους το σεξ την Κυριακή. Μόνο τυχαίος δεν ήταν ο τίτλος «Never On Sunday» του Ζυλ Ντασέν με την ανεπανάληπτη Μελίνα Μερκούρη.
Μέρα «Κυρίου», όπως λεγόταν και λέγεται η Κυριακή-λόγω Ανάστασης, φυσικά- και το σεξ, ως εκ τούτου, απαγορευμένος καρπός. Το μηλαράκι του Αδάμ. Η Εκκλησία Απαγόρευε ακόμη την επαφή Τρίτη και Πέμπτη, γιατί ο κόσμος προετοιμαζόταν για τη Θεία κοινωνία. Ακόμα, όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου , που φιλοξενεί και τη σχετική έρευνα, τα αντρόγυνα απείχαν απ’ το σεξ κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής σε όλες τις γιορτές των Αγίων, 35 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και όλη την Πεντηκοστή. Συνολικά το διάστημα αποχής μπορεί να έφτανε τους έξι μήνες. Στάση … ο παράδεισος.
Η μόνη στάση που επιτρεπόταν ήταν η ιεραποστολική, γιατί πίστευαν ότι προσφέρει τη λιγότερη ευχαρίστηση και μόνο έτσι μπορούσαν να είναι βέβαιοι, ότι τα ζευγάρια είχαν σεξουαλικές σχέσεις μόνο για την αναπαραγωγή. Ο Γερμανός Επίσκοπος, Αλμπέρτους Μάγκνους, έφτασε στο σημείο να αξιολογήσει τις στάσεις από λιγότερο σε περισσότερο αμαρτωλές.
Η βαθμολόγηση ήταν ως εξής: 1) ιεραποστολική 2) δίπλα-δίπλα 3) καθιστοί 4) όρθιοι 5) a tergo, δηλαδή «από πίσω».
Οι ποινέςΓια να γνωρίζουν όλοι τι επιτρέπεται και τι όχι, σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, που έχει και το ρεπορτάζ κυκλοφορούσαν βιβλία που κατέγραφαν λεπτομερώς ποιες σεξουαλικές πράξεις απαγορεύονταν και ποιες ήταν οι θρησκευτικές ποινές. «Όποιος συνουσιάζεται με θηλυπρεπή άντρα ή με άλλον άντρα ή με ζώο πρέπει να νηστέψει για δέκα χρόνια. Όποιος συνουσιάζεται με ζώο πρέπει να νηστέψει για 15 χρόνια και ο σοδομισμός απαιτεί 7 χρόνια νηστείας. Αν κάποιος μολύνει τον εαυτό του μέσω του αυνανισμού, τότε πρέπει να απέχει από το κρέας για 4 μέρες.
Αυτός που επιθυμεί να μαγαρίσει τον εαυτό του μέσω του αυνανισμού και δεν το κάνει επειδή δεν έχει τη δυνατότητα, θα πρέπει να νηστέψει για 40 ή 20 μέρες. Αν είναι νεαρό αγόρι και αυνανίζεται συχνά, τότε ή θα πρέπει να νηστέψει για 20 μέρες ή να μαστιγωθεί. Η εκσπερμάτωση στο στόμα της συντρόφου είναι το χειρότερο όλων. Αυτή είναι μια αμαρτία για την οποία κάποιος θα πρέπει να μετανοεί μέχρι το τέλος της ζωής του».
Πορνεία
Η πορνεία θεωρούνταν αμαρτωλή πράξη, όμως στις πόλεις ήταν ανεκτή ως αναγκαίο κακό. Το 1470 η Νυρεμβέργη θέσπισε νόμο για τη λειτουργία των οίκων ανοχής: «Ο ιδιοκτήτης οίκου ανοχής, είτε είναι άντρας είτε γυναίκα, οφείλει να παρέχει στις ιερόδουλες κλινοσκεπάσματα και καλό φαγητό. Πρέπει να παρέχει δυο γεύματα την ημέρα και σε κάθε γεύμα δυο διαφορετικά φαγητά. Αλλά και η γυναίκα οφείλει ως αποζημίωση για όλα αυτά τα έξοδα, να δίνει στον ιδιοκτήτη του οίκου ανοχής το πόσο των 42 σεντς εβδομαδιαίως είτε καταναλώνει το φαγητό είτε όχι. Επίσης, ο ιδιοκτήτης πρέπει να επιβάλλει στις γυναίκες μπάνιο μια φορά την εβδομάδα με δικά του έξοδα».
Σοδομισμός και ομοφυλοφιλία
Ο «σοδομισμός» πήρε το όνομά του από τα Σόδομα, την πόλη στη Παλαιά Διαθήκη που καταστράφηκε από τον Θεό ως τιμωρία για τις αμαρτίες των κατοίκων της. Ποτέ όμως δεν περιγράφηκαν λεπτομερώς οι αμαρτίες. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι έκαναν οι κάτοικοι της περιοχής.
Στον Μεσαίωνα ο σοδομισμός αναφερόταν σε όλες τις σεξουαλικές πράξεις που ήταν απαγορευμένες στους Χριστιανούς. Υπάρχουν αναφορές σε κείμενα ότι μοναχοί που είχαν σεξουαλική επαφή με άλλους άντρες τιμωρούνταν για «σοδομισμό». Αλλά η εκκλησία αποκαλούσε «σοδομισμό» κάθε σεξουαλική πράξη, όπου «σπέρμα χυνόταν άσκοπα, χωρίς στόχο τη γονιμοποίηση». Η ασάφεια του ορισμού άνοιγε ένα τεράστιο πεδίο πράξεων που μπορούσαν να χαρακτηριστούν έτσι. Αργότερα ο σοδομισμός αναφερόταν ακόμα και σε πολιτικούς αντιπάλους και σε θρησκευτικά εγκλήματα, όπως οι αιρέσεις.
Ο σοδομισμός αναφερόταν κυρίως στους άντρες, γιατί δεν πίστευαν ότι δύο γυναίκες θα μπορούσαν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους. Αν και υπάρχουν μεσαιωνικές απεικονίσεις «τρυφερών στιγμών» μεταξύ γυναικών, αυτές περιορίζονταν σε φιλιά και εναγκαλισμούς. Οι μόνες περιπτώσεις σεξουαλικής επαφής που υπάρχουν στη μεσαιωνική λογοτεχνία, αφορούσαν γυναίκες που είχαν μεταμορφωθεί σε άντρες ή ενός άντρα που είχε πάρει γυναικεία μορφή για να προσεγγίσει την ερωμένη του....
