Γιος του στρατιωτικού άλλα και θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν, ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε ακριβώς πριν από εκατό χρόνια στις 9 Μαρτίου του 1921, ως το μικρότερο από τρία παιδιά της οικογένειας του.

«Μια ζωή την έχουμε». Νόμος … Κι ο Δημήτρης Χορν την έζησε μυθικά. Γιατί ο άλλος «νόμος» που επέβαλε σε όλον του τον περίγυρο ο μεγάλος ηθοποιός είναι το «να ζεις, όπως θες να ζεις και να είσαι όποιος  στην πραγματικότητα θες να είσαι».

Γέννησε συμπάθειες κι αντιπάθειες. Αλλά ο Δημήτρης Χορν, δεν έκανε συχνά συμβιβασμούς και  «βήματα πίσω». Κι όποιος νομίζει ότι έζησε μια ζωή μονοδιάστατη, στρωμένη ροδοπέταλα, γελιέται. Η Αυστριακή του καταγωγή και το αριστοκρατικό του γονίδιο δεν τον απέτρεπε από το να θέλει να τσαλακωθεί.

Για το Δημήτρη Χορν η μπάλα στη αλάνα με όλα τα παιδιά της γειτονιάς, όλα όμως, φτωχά και πλούσια και η συναναστροφή με λαμπερούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής ήταν δυο προορισμοί του ίδιου μονοπατιού που, για τον Δημήτρη Χορν, ήταν αυτονόητοι στον ίδιο «περίπατο» ζωής.

Και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία… Από τότε που έκανε την  πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της –νονάς του– Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και τη δεύτερη στην ηλικία μόλις των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με αυτήν την μεγάλη κυρία του θεάτρου, στη «Νόρα» του Ίψεν κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας.

Ύστερα άρχισαν –και– τα ζόρια μια και ο Δημήτρης Χορν πίστεψε ότι κόπηκε στις εξετάσεις του Εθνικού θεάτρου. Κι αν δεν τον σταματούσε την επομένη καταμεσής της Πανεπιστημίου ο Αιμίλιος Βεάκης για να του πει αυτό που με τα χρόνια θα καταλάβαινε όλη η Ελλάδα, ότι δηλαδή, «μάγεψε με το ταλέντο του»…

Κάποιοι τον είπαν «αντιεμπορικό» αλλά εκείνος τους διέψευδε διαρκώς αφού οι ερμηνείες του στις –μόλις δέκα– κινηματογραφικές ταινίες που είχε κάνει, ήταν σεμιναριακές και άφησαν εποχή. Όπως κι ο έρωτας του με την Έλλη Λαμπέτη που κράτησε εφτά χρόνια και θύμιζε θύελλα.

Στο Κάιρο γυρίζονταν στη δεκαετία του '50, πολλές Ελληνικές ταινίες μια και, τότε, τεχνικά η Αιγυπτιακή κινηματογραφική βιομηχανία υπερείχε της Ελληνικής, που μετρούσε κι αυτή, όπως όλα τα πεδία της Ελληνικής κοινωνίας, ανεπούλωτες πληγές ενός μεγάλου πολέμου κι ενός εφιαλτικού εμφυλίου σπαραγμού.

Ένα «Κυριακάτικο ξύπνημα», όμως και μια «Κάλπικη Λίρα», ο Κακογιάννης κι ο Τζαβέλας λοιπόν, ένωσαν τότε, κάτω από τον Ανατολίτικο αέρα του Καίρου, δυο κόσμους που έδειχναν ξένοι.

Σκόρπισαν όμως και δυο αστέρια, στον ουρανό, που πήραν κάτι από τη σαγήνη  και τον μύθο των πυραμίδων και του Νείλου κι έλαμψαν, δίνοντας σάρκα και οστά στο ότι «Ηθοποιός σημαίνει φως», πολύ πριν ο Χορν το ντύσει μαγικά με μιαν ιδιαίτερη φωνή.

Ο άνθρωπος που διοχέτευσε ένα τεράστιο ταλέντο στο θέατρο και στο σινεμά, εξελισσόμενος σε έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που ανέδειξε ποτέ τούτη η χώρα.

Αυτός ο «κολλητός» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Μάνου Χατζηδάκη που όταν χώρισε με τη Λαμπέτη και χρειάστηκε να συνεργαστεί ξανά μαζί της, στο θέατρο της έστελνε το κείμενο με το… σοφέρ του, για να μην τη συναναστρέφεται και ζήτησε από τον μακαρίτη το Λιβαδά να αναβληθεί μια ακριβοπληρωμένη πρεμιέρα, επειδή, «πονάει ο λαιμός του», για πολλούς  μυστήριος και εσωστρεφής, αυτός ήταν ο τεράστιος θεατράνθρωπος  Δημήτρης Χορν.

Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, την περίοδο 1974 -1975, μετά από παρότρυνση του φίλου του, τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Εκτός από τις μαγνητοφωνήσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε «περάσει» στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα «αεράκι» εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε».

Το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Η Πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο και το αλτσχάιμερ...

• Βασίλης Λογοθετίδης, ο μικρόσωμος γίγαντας του Ελληνικού Θεάτρου
• Δημήτρης Χορν: Οι παραξενιές ενός «αντιεμπορικού» ηθοποιού που έγινε μύθος
• Η «βίλα των οργίων» στη Γλυφάδα και το ροζ σκάνδαλο που «χρέωσαν» στη Λαμπέτη
• Μια συζήτηση με τον Κώστα Βουτσά: «Αναπνέω στο σανίδι, είμαι ΑΕΚ και ψηφίζω ΚΚΕ»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM