Το έπος της Ελληνικής Επανάστασης: Αλήθειες και μύθοι – Τι έγινε στις 25 Μαρτίου του 1821;

Ξεκινάμε σήμερα την αναζήτηση  μύθων και αληθειών  γύρω από το έπος της Ελληνικής Επανάστασης

Με οδηγό τις ιστορικές πηγές και σύμμαχο την έρευνα και τη γνώση, τιμούμε, με έναν κύκλο δημοσιευμάτων που θα ολοκληρωθούν την 25η Μαρτίου, τα 200 χρόνιας της εθνικής παλιγγενεσίας...

Η αλήθεια της Εθνεγερσίας και το έπος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έχουν διανθιστεί στο πέρασμα των χρόνων από ιστορικές ή μυθικής διάστασης λεπτομέρειες που αφορούν περισσότερο την προσαρμογή ημερομηνιών, προκειμένου να συνδεθούν οι, έτσι κι αλλιώς, πανίσχυροι συμβολισμοί της εθνικής παλιγγενεσίας και με άλλα ορόσημα του ελληνισμού –κυρίως, θρησκευτικού χαρακτήρα…

Τι συνέβη για παράδειγμα την 25η Μαρτίου του 1821;

Κάποιες ιστορικές πηγές μιλούν μονάχα για κάποιες αψιμαχίες μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών, που σηματοδότησαν την απόδειξη της αποφασιστικότητας των «ψημένων»  στον ανταρτοπόλεμο –κυρίως– καπεταναίων της Πελοποννήσου να «ξεμπερδεύουν» με το ανομοιογενές οθωμανικό στρατιωτικό πλήθος, καθώς τότε δεν υπήρχε εθνική ή κρατική τουρκική οντότητα.

Αν αυτές οι αψιμαχίες δεν είχαν συνδεθεί μάλιστα με την ταυτόχρονη έκρηξη της επανάστασης σε Ρούμελη και Μοριά, θα ήταν ήσσονος σημασίας, γιατί αυτές οι αψιμαχίες ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια πριν από την έκρηξη της Επανάστασης.

Σε αυτές τις αναφορές δεν γίνεται λόγος για την Αγία Λαύρα και την ευλογία των ελληνικών όπλων από τον μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό.

Σημειώνεται μάλιστα ότι ο θρυλικός ιεράρχης την 25η Μαρτίου του 1821 δεν βρισκόταν στο ιστορικό μοναστήρι, αλλά ευλογούσε τα άρματα κάποιας μικρής αλλά σημαντικής ομάδας οπλαρχηγών στον ναό του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα.

Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 - 16 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Λέγεται μάλιστα, με έμφαση και από πλήθος πηγών, πως ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της Επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή, για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.

Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μια περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννενα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.

Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού.

Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα έπειτα από πέντε ημέρες.

Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο Σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την επανάσταση στη Μακεδονία.

Η 23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού αγώνα και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη θέση της 25ης Μαρτίου στο εορταστικό καλεντάρι της χώρας μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWS2U ΣΤΟ INSTAGRAM