Η Αϊτή ήταν η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε την Επανάσταση του 1821 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Είναι μερικές φορές που τα τερτίπια της ιστορίας φέρνουν πιο κοντά λαούς και χώρες που μοιάζουν μακρινές κι άσχετες μεταξύ τους στη σημερινή θεώρηση της παγκοσμιοποιημένης γεωπολιτικής…
Κι όμως υπάρχουν ανεξίτηλα σημάδια αδελφικής σχέσης με χώρες εν πολλοίς άγνωστες και σίγουρα μακρινές που δεν μπορεί να σβήσει ο χρόνος, η απόσταση, αλλά ούτε και καμιά … παρτίδα στη… διπλωματική «σκακιέρα». Κι η Ελλάδα έχει μια τέτοια μακρινή «αδελφή» χώρα. Πάμφτωχη και πολύπαθη, χτυπημένη από ανέχεια , πολέμους, αποικιοκρατία , φονικούς σεισμούς και άλλες ποικίλες θεομηνίες, η Αιτή, ξέμακρη στην Καραϊβική, αποτελεί τον πρώτο φάρο που άναψε ολόφωτος για να αναγνωρίσει, πρώτη από όλες τις κρατικές οντότητες της γης την Ελληνική Ανεξαρτησία , μετά την Επανάσταση ρου 1821.
Τούτες τις μέρες, λοιπόν, που περπατάμε πια τα διακόσια χρόνια Εθνικής Ανεξαρτησίας, είναι πολύτιμο να θυμόμαστε… Μια μέρα σαν σήμερα, στα 1822, ο Αδαμάντιος Κοραής, Κ. Πολυχρονιάδης, ο Α. Βογορίδης και ο Κ. Κλωνάρης, όλοι επιφανείς Έλληνες που από το Παρίσι αλληλογραφούσαν με Ευρωπαίους ηγέτες αναζητώντας εναγώνια, Ευρωπαϊκές κινήσεις αναγνώρισης του νέου Ελληνικού κράτους λαμβάνουν μιαν επιστολή από τον πρόεδρο της Αιτής, Ιωάννη Πέτρου Βόγερ (Jean Pierre Boyer). Η Αιτή είχε σπάσει τα δεσμά της Γαλλικής αποικιοκρατίας, 16 χρόνια νωρίτερα και ο πρόεδρος της είχε προταθεί στην Ελλάδα σε εισηγήσεις του περίφημου Γάλλου στρατηγού Λαφαγιέτ και του Επισκόπου Βλαισών Γρηγορίου.
Στην επιστολή ο Βόγερ ανέφερε:«Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
ΒΟΓΕΡ».
Αυτή ήταν η επιστολή αναγνώρισης εκ μέρους της Αιτής και από εκείνο το σημείο και πέρα το νέο Ελληνικό κράτος έκανε τα πρώτα του βήματα στο μονοπάτι της ανεξαρτησίας . Αξίζει μα θυμηθούμε ότι στις 12 Ιανουαρίου 2010 η Αϊτή - κομμάτι σήμερα της Δομινικανής Δημοκρατίας, επλήγη από ισχυρό σεισμό, που προκάλεσε ανθρωπιστική καταστροφή. Οι νεκροί έφθασαν τις 316.000 και οι άστεγοι ξεπέρασαν το 1.600.000. Η Ελλάδα, αναγνωρίζοντας το χρέος της προς τη χώρα που πρώτη αναγνώρισε τα δίκαια του αγώνα της το 1821, ήταν από τις πρώτες που απέστειλε βοήθεια. Μάλιστα, στις 24 Ιανουαρίου Έλληνες και Γάλλοι διασώστες ανέσυραν ζωντανό έναν 24χρονο από τα ερείπια ξενοδοχείου, δώδεκα ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό των 7 Ρίχτερ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ- Νίκος Καββαδίας, ένας «Άγιος καταραμένος ποιητής»
- Δημήτρης Χορν: Οι παραξενιές ενός «αντιεμπορικού» ηθοποιού που έγινε μύθος
- Ανασκόπηση 2020: Oι θάνατοι που μας συγκλόνισαν
